O Ben Olamam

2.BÖLÜM

Arin'den..
2 gün sonrası.. Evleneceğim gün.. Aren'i sadece isim olarak tanıyorum. Evlenmek istemiyorum ama babamlar için..

Züleyha Hanım beni evden alıp düğünün olacağı yere götürdü. Yanımda hiç kimse yoktu. Kendi kendime hazılanıyordum. Birden Yasmin içeri girdi. Bana gülümsüyordu. O an kendimi tutamadım.. Koşarak Yasmin'e sarıldım ve ağlamaya başladım. Yasmin durumumu anlayan tek kişiydi. Ah tabi bir de Yusuf..

Yasmin gelinliğimi giymemde yardım etti. Neden bilmiyorum ama onla evlenmek istemiyorum. İçimde gereksiz bir korku var.

Artık tamamen hazırdım. Aren'in gelip beni almasını bekliyorum. Ahh bu kadar heyecan ve korku bana fazla..

Aren geldi. Sinirli ve kızgın tavırlarıyla kolumu tuttu. Korktum. Çünkü böyle ani hareketler irkilmeme sebep oluyordu.

Aren: Davetlilerin önünde hiçbir sorunumuz yokmuş gibi davran. Yoksa bedelini çok ağır ödersin duydun mu?

Arin: T-tamam..

Aren: Yürü şimdi. Sinirlendirme beni..

Aren'in dediklerini harfiyen yaptım. Koluma girdi. Yavaş adımlarla merdivenleri iniyorduk. Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirdim. Alkışlar kopuyor, ıslıklar çalınıyordu. Yavaşça salonun ortasına girdik ve dans etmeye başladık. Aren gözlerimin içine bakıyor. Sinirli.. Beni istemediği her halinden belli oluyor. Elimi sıkmaya başladı. Arkama doğru bakıyordu. Canım yanıyor. Hiçbir şey yapamıyorum. Hızlı bir hamleyle yerlerimizi değiştirdim. Bir kadın. Kadın üzgün ve sinirli. Aren hızlıca tekrar dönüyor. Gözlerimin içine bakıyor.

Biraz daha dans etmeye devam ettikten sonra oturduk. Aren kravatını gevşetip kadına doğru bakıyor. Neler olduğunu anladım. Sanırım kadın Aren'in sevgilisi. Aren o yüzden bu kadar sinirli.

Aren'i oynaması için zorla kaldırdılar. Kadın hızlı adımlarla yanıma geldi. Korkuyorum. Ve biliyorum ki korkularım yersiz değil..

Sıla: Sevgilimle nasıl evlenmeyi kabul edersin? Bilmiyor muydun onun hayatında ben varım?

Arin: Mercbur olmasam evlenmezdim. Meraklı değilim bu tip adamlara. Canıma susamadım ben.

Sıla: Senin gibi çirkin biriyle nasıl evlenmeyi kabul edebildi anlamıyorum. Ne biçim mecburiyet bu? Tanımadığın biriyle evlenecek kadar..

Arin: Anlayacak kapasiten olsaymış da anlasaymışsın. Babamı kurtarmak için yapıyorum herşeyi. Senin sevgiline olan merakımdan değil. Şimdi git başımdan yoksa korumalarımı üstüne salarım.

Hiçbirşey söyleyemeden düğün alanını terk edip gitti. Umrumda değildi dedikleri.. Sadece bana yaptığım şeyin sebeplerini hatırlatması hoşuma gitmiyordu. Babamların öldürülüş sahnesi gözümün önünden geçiyordu. Böyle birşey yaşanmamasına rağmen bunları görmek.. Tarifi zor..

Düğün neredeyse bitmek üzere. Davetliler birer birer dağılıyor.. Ve benim içimdeki endişe git gide daha da artıyordu..

Aren beni arabaya bindirdi. Eve gidiyorduk. Arada bir bana bakıp sinirleniyordu. Korkuyorum...

Eve gittiğimizde Aren kolumdan tuttu. Çok fazla sıkıyor.

Aren: Nereye gittiğini sanıyorsun? Benim odamda uyumayacaksın.

Arin: Tamam misafir odasında uyurum.

Aren: Orda da uyuyamazsın. Annemler gelince anlarlar senin orda uyuduğunu.. Saçtan falan. Koltukta yatacaksın.