O Ben Olamam

12.BÖLÜM

Aren'den..
Sabah uyandığımda Arin'le beraber koltukta uyuduğumuzu farkettim. Bana sımsıkı sarılıyordu. Bugün babasını görmeye götürecektim. Sakince onu dürttüm. Yavaşça gözünü araladı.

Aren: Günaydın güzelim..

Arin: Günaydın.. Babamı görmeye gidelim.

Aren: Önce güzelce kahvaltını yap ondan sonra gideceğiz.

Arin "tamam" anlamında başını salladı ve duş almak için odamıza çıktı. Ben de kahvaltı hazırlamak için mutfağa gittim. Tam birşeyler hazırlıyordum ki kapı çaldı. Hızlıca kapıya yöneldim. Agâh ve ikizler gelmişlerdi. Onları içeri aldım ve hep beraber mutfağa geçtik. Arin duşunu alıp güzelce giyinmişti. Abilerini görünce kısa bir şoktan sonra selam verip yanıma oturdu. Agâh yüzünden mi bilmem çekinmiş gibiydi. Ki haklıydı abisini bunca sene görmemişti sonuçta.
Ortamda derin bir sessizlik vardı.
Agâh sürekli Arin'i izliyordu. Arin ise gözlerini kaçırıyordu.

Aren: Ee.. Begüm konusunda ne yapmamız gerekiyor?

Agâh: Sıla'nın onun kızı olduğunu biliyor muydunuz?

Asaf: Hayır.. Sıla onun kızı mıymış?!

Aras: Şaşırmadım.

Arin Sıla konusu açıldığı için biraz rahatsız olmuştu.

Arin: B-ben o kadınla beraber yaşadığım zaman sarışın küçük bir kız vardı.. Oymuş sanırım..

Agâh: Bu kadın bizle uğraşmaya devam edebilir. Aren sen ne olursa olsun Arin'in yanından ayrılma. Ben de her zaman yanınızda olacağım zaten.

Aren: Seni gördüğünde bi nebze de olsa soğumuş gibiydi.

Agâh: Onun öyle gözüktüğüne bakma. Arin'i koruduğum için kin beslemeye devam edecek. Ama ben buna izin vermeyeceğim Emin olabilirsin bebeğim..

Arin Agâh'a bakıp gülümsedi. Onları bu denli yakın görmek güzeldi. Arin'in yüzü bir an bozuldu ve eli karnına gitti. Agâh Arin'e dikkatlice bakıyordu.

Agâh: Arin iyi misin? Ne oldu?

Arin: İyiyim.. Sadece biraz karnım ağrıyor..

Arin'den...
Karnıma giren sancılar yüzünden yerimde duramıyorum. Dikişlerim neredeyse iyileşmişti. Ama arada bir oluyordu. Aren'in tedirginliği farkmedip birşey yok dedim.
Kahvaltımızı bitirdikten sonra babamın yanına gittik. Herkesin görüşme sırası bitmişti ve sıra bana gelmişti.
Hazırlanıp içeri girdim. Yüzündeki renkler solmuştu. Elini tuttum.. Gözlerimden yaşlar akmaya başladı.. Onu hiç bu kadar savunmasız görmemiştim. O benim kahramanımdı. Her kız için babası ilk aşkı ve kahramanıydı. Onsuz çok zor günler geçirmiştim o lanet kadınla beraber yaşarken. Ama beni tekrar aldığında beni korumak için elinden geleni yapmıştı.

"Babacığım.." diyebildim sadece.. Onu bu halde görmek beni mahvediyordu. Uyanması için yalvarmaya başladım. "Babacığım.. Lütfen uyan.. Abim de geldi artık. Hep beraber mutlu bir aile olarak devam edeceğiz lütfen..."

Birden babamın bağlı olduğu makinalar ötmeye başladı.. Ne olduğunu anlamadım ve hemen ayağa kalktım..
"Baba!" diye bağırım. Birden bağırmamla abimler içeri girdiler. Bense şok içindeydim. Aren kolumdan tutup beni dışarı çıkardı. Ağlıyordum. Babama ne olacağını bilmiyorum. Ya.. Ya ölürse.. Ben ne yapardım... Abimleri de dışarı çıkardılar ve doktorlar içeri girdiler..