Oyun

1.BÖLÜM "SON ÖLÜM EMRİ"

Çocuk çığlıkları, 8 otobüsünü kaçırıyormuşçasına koşuşturan bir kısım insan, tanımadıkları insanları eleştirip kahkaha atan saçma salak kızlar, şişelerin dibini sıyırıp kafayı bulan erkekler, misafirlerin kölesiymişçesine onları karşılamaya çalışan anne ve babam... Dünya yansa umrunda olmayan kardeşim...

Haayır haayır tiyatroda veya restoranda değilim. Yani aslında şuan yaşadığım şey tam anlamıyla bir tiyatro , tabi sadece bana göre öyle. Ve biliyor musunuz? ben sahnede oynanan oyunu hiç beğenmedim. Aslında başrolü bana verdiler bu fikrimin değişmesine sebep olabilirdi ama konu ve partnerim cidden berbat.

Tam şuan nikah masasında oturmuş vaziyetteyim ve yanımda nefret ettiğim hatta tiksindiğin partnerimleyim. Aklınızdan "ne kadar kötü olabilir ki?" Dediğinizi duyar gibiyim. Tabi siz olayı tam anlamıyla bilmiyorsunuz. Gelin size anlatayım.

1 hafta önce

Alarmın çalıp iğrenç sesi ile beni korkutması ile yataktan düşmem bir oldu. Bu saatin sesi niye bu kadar kötü ? Yerden kalkıp yatağa tekrar oturdum ve iki dakika hayatı sorguladıktan sonra kalkıp duşa girdim. Çıkmam uzun zaman almadan hazırlanıp aşağı indim. Bugün ev fazlası ile sessizdi. Neydi bu şimdi fırtınadan önceki sessizlik falan mı?

Mutfağa girdiğimde annem telefonda biri ile konuşuyordu oldukça resmi olması beni korkutmadı desem yalan söylemiş olurdum. Annem kimle bu kadar resmi konuşurdu ki ? Sormaya tenezzül etmeden bir bardak kahve alıp bahçeye çıktım. Babam ve kardeşim çardakta karşılıklı oturmuş sanki ikiside birbirinden bir haber vaziyetteydiler. Babam gazete okuyor kardeşim de telefondan saçma sapan oyunlarından oyunurdu. Bizim max aile ilişkisi . Sessizliği bozarak "Günaydınn" dediğimde babam gözlerini açıp kapatarak karşılık verdi. Kardeşimin yaşadığından bile emin değildim. Günaydın değişime karşılık alamadığım için kardeşimin kafasına hafifçe vurarak " Oo Utku beylerin bizi tınladığı bile yok. Günaydınn dedikk. " Diye söylendim.
Zorla kafasını kaldırıp " Gnydn " dedi. Kesinlikle bu samimiyetsizlikle söyledi evet.

Utku'nun karşısına geçip kahvemi yudumlamaya başladım. Utku'yu izledikçe benim bile hayat enerjim çekiliyordu. Sanırım annem ve babam bizi yaparken bütün hayat enerjilerini bana koymuşlar zavallı Utku'ya bir şey kalmamış. Bunu düşünürken Utku'ya bakarak sırıtıyordum. Zavallı Utku her şeyden habersiz o saçma salak oyununa bakmaya devam ediyordu.

Sessizlik babamın " Aleda senle bir konu hakkında konuşmamız gerek kızım." Demesi ile bozuldu. Babam fazla ciddi bir adam olduğu için ne zaman benle konuşmak istese gerilirdim. "Tabi babacığım konuşalım" Dememle babam derin bir nefes alıp konuya girdi.

"Aleda bildiğin üzere şu sıra şirkette oldukça zor zamanlar geçiriyoruz kaybettiğimiz ihaleler yüzünden şirket batma noktasında. "
Bunları zaten biliyordum babam bana niye bunları anlatıyordu cidden anlamıyordum. Düşünceli bir biçimde dinlemeye devam ettim. " Ben bir karar aldım Aleda. Tuğrul beylerle ortak olacağız." Hala bir şey anlamıyordum ne güzel işte Tuğrul amca bize yardım edecekmiş. Babam devam etti." Ama Tuğrul Bey'in bir şartı var. Senin oğlu Berk ile evlenmeni istiyor."

Neee? Hayır şaka mı bu ? Berk benim ilkokul arkadaşımdı. Duyduğuma göre ikinci sınıftan beri bana aşıkmış. Ona nazaran ben de ona ikinci sınıftan beri uyuzum. Şansa bak...

En çok korktuğumuz şeyler neden hep başımıza gelir? Babamla bir süre bakıştıktan sonra "Baba bunu yapamam ben Berk'i hiç sevmedim, sevemem. Bunu benden nasıl istersin. Sevmediğim hatta nefret ettiğim biri ile nasıl evlenir, yaşarım." Babam yüzündeki tepkisiz ifadesi ile "Ailemiz için fedakarlıkta bulunma sırası sende Aleda" diyerek ayağa kalktı. Hala şok içerinde olan ben buz kesmiş bir biçimde oturmaya devam ediyordum. Utku' nun şuan bile dünyadan haberi yoktu. Aptal ablana yardım etsene ne işe yarıyorsun sen hayırsız kardeş. Babam son olarak ekledi. " Yarın sabaha kadar karar ver Aleda. Ama unutma ki verdiğin karar sadece seni değil tüm aileyi etkileyecek. Görüşürüz. " Diyerek yanımızdan ayrıldı. Hemen arkasından ben de koşarak içeri geçtim.