Mijn broer heet Koen

Hoofdstuk 20

Merel pov

Robs warme hand wrijft over mijn rug terwijl ik trillend het glas water naar mijn mond breng. Dit is al de derde keer dat ik wakker ben geworden vannacht. Robs bezorgde ogen vertellen me op dit moment dat ik me geen zorgen hoef te maken over wat hij denkt van mij, dat hij zich op dit moment alleen maar om mij bekommerd. 'Zal ik toch maar Koen wakker maken?' Vraagt hij zacht. Ik schud hevig mijn hoofd. 'Nee Rob alsjeblieft niet' ik smeek hem bijna. Rob trekt zijn wenkbrauwen op. 'Oke, dan doen we dat niet, geen zorgen ik doe niets wat jij niet wil oké?' Zegt hij en hij pakt mijn hand vast en wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand. Ik knik zacht. Mijn adem versneld weer en ik krijg weer een paniek aanval. Robbie die net rustig uit zuchtte pakt nu het glas uit mijn handen. 'Kom' zegt hij en hij laat mijn hand los en slaat zijn andere arm ook om me heen en trekt me tegen zijn borstkas aan. Ik adem nogsteeds snel. Rob wiegt me heen en weer. 'Rustig meissie ssshhh' sust Rob me. Mijn hoofd ligt tegen zijn borst en ik voel zijn hart kloppen. Door het tempo van zijn hart kom ik weer een beetje in de realiteit en adem ik weer wat rustiger. Rob leunt een beetje naar achter tegen de rand van het bed dat tegen de muur staat aan. Ik lig stil op zijn borst en af en toe verlaat een snik nog mijn mond. Robbie wrijft over de bovenkant van mijn arm heen. De plek bevat een hoop brandwonden en nu wrijft mijn vest er hard over. Zacht sis ik van de pijn. 'Oh sorry' zegt Robbie die gelijk doorheeft dat zijn aanraking niet heel fijn was. 'Geeft niet' zeg ik schor. Rob trekt de dekens terug over. Mijn oogleden zijn zwaar. 'Ga maar weer slapen meissie' zegt Rob kalm. Ik zeg niks en laat mijn oogleden dicht vallen. 'Ik ben hier' fluistert hij nog. Ik val terug in slaap.

Ik herinner me niks meer van af het moment dat ik in slaap viel. Geen enkele droom heeft me meer lastig gevallen en ik ben geen enkele keer meer wakker geworden, tot nu. Ik open mijn ogen langzaam en zie dat de kamer van Robbie fel is verlicht. Ik merk een hartslag onder mijn hoofd en til mijn hoofd op. Ik kijk boven me en zie dat Robbie tegen de bedrand aan in slaap is gevallen. Zijn hoofd ligt ene beetje naar links gedraaid en zijn mond staat een beetje open. Ik mijn bewegingen laten hem een beetje bewegen en hij opent zijn ogen. Wanneer die mijn ogen ontmoeten zet een wazige glimlach bij hem op. 'Hoi' zegt hij schor. 'Hoelaat is het' vraag ik zacht. 'Weet ik niet, de laatste keer dat ik wakker was geworden was het 9 uur' zegt Robbie. Zijn ene hand zoekt onder het kussen naast hem en hij grist een telefoon er onder vandaan. 'Het is half 11' zegt hij dan met een kleine glimlach. Ik glimlach ook. Half 11, en ik ben sinds 4 uur ongeveer al niet meer wakker geworden. Nog niet zo goed als de nacht bij Raoul, maar alsnog wel goed. Ik rol van Robbie af uit bed. 'Is Koen er nog?' Vraag ik. Robbie haalt zijn schouders op. 'Ik ga even kijken oké?' Zeg ik en ik loop de kamer uit. Precies op het goede moment want Koen komt net de gang in gelopen. Ik ren de trap af. Hij kijkt om als hij mijn gestommel hoort en glimlacht wanneer ik hem aan kijk. 'Hey Kleintje' zegt hij blij. Ik zeg niets en geef hem een knuffel. Koen slaat zijn arm om me heen. 'Succes met je tentamen' zeg ik terwijl ik mezelf dicht tegen hem aan druk. 'Dankje Meerie' zegt Koen. 'Ik ga extra m'n best doen voor jou' zegt hij als ik hem los laat. 'Ik ben er om 3 uur weer, red jij je met Rob en Mat?' Vraagt Koen dan als hij zijn hand even over mijn hoofd laat gaan. Ik knik. 'Ja' zeg ik, zeker van mijn zaak. De twee jongens hebben vannacht meer voor me betekend dan Koen weet, maar dat vertel ik hem later nog wel. Koen glimlacht en opent de deur. 'Dan is het goed, tot straks' zegt hij en hij zwaait nog even voor hij de deur sluit.

Ik loop terug naar boven. Robbie komt net zijn kamer uit gelopen met een stapel kleren. 'Rob?' Zeg ik. Hij kijkt me vragend aan. 'Dankje voor vannacht' zeg ik met een glimlach. Robbie knikt breed lachend. 'Geen probleem Meis, ik had het je ten slotte beloofd' zegt hij. 'Ik ga nu even douchen, heb je zin om straks even mee te gaan naar de supermarkt, aangezien Raoul er niet is moet iemand toch boodschappen doen, en Matthyas gaat het zeker weten niet doen' zegt hij. Ik knik. 'Gezellig' zegt hij.

Ik heb ondertussen kleren gepakt, maar Rob is nog in de douche boven. Ik twijfel om dan maar in de badkamer beneden te gaan douchen, alleen die heb ik nog nooit eerder gebruikt en ik weet ook niet of Matthy daar nog moet douchen. Ik wil hem niet in de weg zitten. Voorzichtig klop ik op de deur. 'Yo' hoor ik aan de andere kant van de deur. Ik open hem een stukje. Matthy zit in zijn joggingbroek en trui achter zijn computer. Zijn haar zit warrig en zijn bureau staat vol borden en bekers. Het lijkt een beetje op mijn kamer in mijn oude huis. Matthy glimlacht een beetje naar mij. 'Euh, ik vroeg me af of jij de badkamer nog nodig had, anders dan ga ik daar douchen' zeg ik zacht. 'Nee hoor, je mag daar gewoon douchen, wanneer jij wil' zegt Matthy met een glimlach. Ik knik en wil de deur weer sluiten. 'Euh Merel?' Zegt Matthy nog. Ik open de deur weer. 'Heb je een beetje kunnen slapen nog?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Eerst niet, maar daarna ging het wel' zeg ik. Matthy knikt en steekt zijn duim op. 'Mooi' zegt hij. Een kleine stilte volgt. Ik glimlach. 'Nou ik ga douchen' zeg ik en ik sluit de deur weer.

Ik zet de douche aan en ga er onder staan wanneer de douche warm is geworden. Ik sluit even mijn ogen en zucht zacht uit. Ik vertel mezelf meerdere malen dat het goed is, dat het goed komt. Dat ik nu moet genieten in plaats van zorgen maken, omdat het nu beter is dan dat het ooit is geweest, en wie weet wel beter is dan het ooit zal worden.

Hey besties
Nieuw hoofdstukje Yehes
Robje is erg lief
Zorgzaam persoon toch stiekem wel
Net als papa Roelie

Nou Joejoe
Stay Juned

Love jullieeeee xxxxxx