Jeongin'den
Okulda normal şekilde derslerime girdim ve öğle arası için aldığım sandviçi yemek amacıyla arka bahçeye gittim.Ben yemeğimi yerken 10-15 kişilik kızlı erkekli bir grubun bana yaklaştığını gördüm.
Pişt.Bu sabah motorla okula gelen sen miydin?
Evet.
Ben motordaki çoçuğu çok beğendim.Kız arkadaşı olmak istiyorum.Bana telefon numarasını ver.
Hayır.Ona sormadan bunu yapamam.
Bana karşı mı geliyorsun yani?
Yani.Dediğim gibi ona sormadan yapamam.
Biz sana yeterince kibar davrandık Yang Jeongin.Numarayı ver yoksa kötü olur.
Beni rahat bırakın.Size onun numaraını vermeyeceğim.
Demek öyle ha.Çocuklar.İstediğiniz kadar eğlenin.
Kızlar beraber ayrıldılar önümde kocaman bir erkek grubu vardı ve beni dövücekleri belliydi.O kadar çaresiz hissettim ki.Çığlık bile atmak istemedim.Kim ne yapabilirdi ki bana?Kim beni kurtarmak isteyebilirdi?
Düşündüğüm gibi beni dövüyorlardı.Sadece gözümden akan çaresizce yaşlar benim yerime benimle konuşuyordu.Beni bıraktıklarında bir süre orada kaldım.Nasıl herkes bu kadar acımasız?Neden herkes sadece kendi çıkarında?Bunlar benim hep kendime sorup çok zor bir matematik sorusu gibi çözemediğim sorulardı.
Birkaç dakika sonra gayret bulup kalktığımda telefonum çaldı.Hyunjin arıyordu.Onu açtım.
Hey.Jeongin okul nasıl gidiyor?
Çıkışta sakın beni almaya gelme.Otobüsle geleceğim.
Hyunjin bu önerime itiraz edecekti cevap vermesine izin vermedim ve yüzüne kapadım.Müdürün odasına gidip izin belgesi aldım ve okuldan ayrıldım.Eve doğru yürüryorken hayat daha ne kadar ters gidebilir diye düşünmekten kendimi de alı koyamadım.
Library-ep7
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Library -Hyunin
FanfictionSen artık benim arkadaşım değilsin. . . . . 'Olaylar tamamen kurgudur. 'Kesinlikle kendi şahsi çalışmamdır.