okyanus ve toprak (hugola x reader)

eski anılar

Y/n'den~

   İşte. Evimdeydım. 12 yıldır gelmediğim evimde. Her şey tam olarak bıraktığımız gibiydi. Televizyonun yanına yapıştırdığım sarı kalp şeklindeki küçük kağıt bile oradaydı.Ve oraya gittim. Odama. Neredeyse her yeri mavi renkle dizayn edilmiş olan odamda duvarlar çizdiğim resimlerle doluydu.

   Diğer kızlar pembe aşığıydı, ben maviyi seçtim. Diğer kızlar bale, jimnastik kurslarına giderdi, ben kick boksa giderdim. Ergenliğimde de, diğer kızlar her gün sevgili değiştiriyorken, benim 21 yıldır bir kere bile sevgilim olmadı. Ve hiç kız arkadaşım yoktu, erkeklerle takılırdım hep. Farklıydım. Fiziksel olarak da farklıydım, düşüncelerim de farklıydı. Hiçbir zaman "normal" olamamıştım. Ve olamayacaktım da.

   Masamda yarım kalmış bir resim vardı. Ailem ve kendimi çizmiştim. 9 yaşındaki bir çocuğa göre gerçekten mükemmel bir çizimdi. Babamı bizden uzağa çizmiş, ve yüzünü siyah kalemle karalamıştım. "Çok erken büyümüşüz y/n." dedim masamın kenarına bantlanmış küçüklük fotoğrafıma bakarken.

   O gece yatağımda yattım. Ne annemlerin odasına girecek enerji vardı bende, ne de cesaret. Kendime söz verdim uyanıklığımın son dakikalarını yaşarken. Yarın o odaya girecektim. Hatırlamak istiyordum.

Hürkan'dan~

   Son iki haftadır uykumu alamıyordum. Bugün neyse ki iyi uyumuştum. Uyandığımda saat 12.15 civarlarındaydı. Diğerlerini kaldırdım -Emre için biraz soğuk su kullanmam gerekti- Kahvaltı hazırlamaya üşeniyordum, evde doğru düzgün bir şey de yoktu zaten. Dışarıda yiyecektik.

   Eve geldiğimizde biraz oturduk, playstation oynadık derken saat 3 buçuk olmuştu. Sıkılınca sahile inmeye karar verdik, ve aklıma y/n geldi. Aklından hiç çıkmamıştı ki Hürkan...

Onu da çağırmalıydım. Evde tekse hep olanları düşünüp üzülürdü. Bizimle gelirse en azından kafası dağılırdı. Y/n'yi aradım.

H: Alo?

Y/N: Efendim Hürkan?

Sesi kötü çıkıyordu... Kesin ağlamıştı.

H: Şey, biz dışarı çıkacağız da, sahile falan ineceğiz, sen de gelir misin?

Y/N: Yaniii, olur. Ne zaman?

H: 10 dakikaya çıkarız, alırız seni de, evdesin değil mi?

Y/N: Aynen evdeyim, ama gelmenize gerek yok. Arabamı getirdiler zaten. 

H: Tamam, dur konum atayım ben sana. Bizim sitenin oradaki sahilde oluruz. Ararsın gelince.

Y/N:Tamamdır, görüşürüz Hürkan.

H: Görüşürüz güzelim.

*hürkan telefonu kapatır*

   Telefonu kapattıktan birkaç saniye sonra y/n'ye ne dediğimin farkına vardım. Ben ona güzelim demiştim. BEN ONA GÜZELİM DEMİŞTİM! Yanlışlıkla ağzımdan çıkıvermişti, ama çok güzel bir andı. Kendi kendime seviniyordum, arkamdan gelen alkış seslerine kadar. 

E: OOOOOO KARDEŞİİİM MANİTİN HAYIRLI OLSUNN

K: KAPTIN GÜL GİBİ KIZI HE

H: YA AĞZIMDAN KAÇTI SADEC-

A: AYNEN AYNEN AĞZINDAN KAÇMIŞTIR SADECE

H: Tamam ya susun artık nsbsyduwkcm

(bu arada random attığım yerleri gülme olarak düşünebilirsiniz çünkü hahahaha falan yazınca çok soğuk duruyor)