Pamira

Parçalanmış Hayat

"Güven ruh gibidir. Terk ettiği bedene asla geri dönmez."
William Shakespeare
Ailemizin dağılışından sonra hiç bir zaman kendimi bir yere ait hissedemedim.Canınızdan çok sevdiğiniz biri gidince emin olun hissedemezsiniz,birde o sevdiğinizden başka kimseniz yoksa dahada yıkar sizi ama yinede o sevdiğiniz kişi için ayakta kalırsınız,hayata karşı direnirsiniz,düşünce yine kendi kendinize kalkarsınız,o kişi için güçlü kalırsınız aslında güçlüymüş gibi davranırsınız.
Adım Pamira, annemin ölümünden her zaman babamı sorumlu tuttum,tutuyorumda.Annem öldükten sonra her zaman hayatımdan nefret ettim,ama yinede annem için hayatımı bir şekilde yaşamaya çalışıyorum.
(1990)
"Hazırmısınız bakalım?" Adam karısına ve kızına sesleniyordu hazırlanmaları biraz zor olacaktı süsleniyolardı tabi.
"Biz hazırız" diye seslendi karısı.
"Ben bavulları taşıdım hadi bakalım çıkalım kızlar."
"Hayatım 2 günlük tatile ne gerek vardı?"
"Olsun canım önemli olan vakit geçirmemiz"
"Hadi anne hadi baba" diye seslendi kız.
Karavanlarıyla geze geze, şarkı açıp yola çıktılar.
"Hemen eğilin çabuk, Pamira kızım eğil yat orda,Pelin hadi yatın çabuk kollarınızla koruyun kendinizi!"
"Noluyor Karan?" bağırıyordu kadın,kızına zarar gelsin istemiyordu.Kız bağıra bağıra ağlıyordu anne diye. "Kızım korkma bir şey yok baban kötü adamların cezasını verip gelicek."
"Anne neden kötü adamlar babamı sevmiyor?"
"Kızım anlatıcam ama korkma tamam mı yanında biz varız"
"Korkuyorum anne"
"Korkma kızım"
Karan silahıyla ateş ediyordu,Başka bir adam arabanın önüne geçti,maskeliydi ve arabaya ateş etti ve bir ses geldi Pelin'den. Tam kalbinden vurulmuştu kadın.
"Anne iyimisin?" küçük kız ne olduğunu anlamadı.
"Anne kan mı akıyor senden yaralandınmı?"
Kadın ses verdi "seni çok seviyorum kızım"
"Bende seni anne, neden uyudunki babam daha gelmedi" annesine dokundu uyandırmaya çalıştı ama annesi uyanmadı küçük kız ağlamaya başladı babasına seslendi "annem uyanmıyor dedi." Babasının işi bitmişti karısına bakmaya geldi ne kalbi ne de nabzı atıyordu sesli ağlamaya başladı.
"Baba annem neden uyanmıyor, anne uyan hadi babam geldi gidiyoruz"
Hastaneye gittiler küçük kızın annesi ölmüştü.
"Kızım,artık annen hep uyuyacak."
"Neden hep uyuyacak baba?"
"Hani ben sana uyuyan güzel masalı anlatırdım hatırlıyormusun?"
"Evet hatırlıyorum baba"
"İşte annen uyuyan güzel oldu hep uyuyacak"
Küçük kız ağlamaya başladı yine
"Hayır annem hep uyumasın annem benim en yakın arkadaşım onsuz ne yaparım?"
"Ben en yakın arkadaşın olurum."
"Olamazsın annemi uyandır çabuk yada ben gidiyim uyandırıyım"
"Annen öldü kızım,istesende uyanamaz."
"Nasıl yani onu mezara mı koyacağız."
"Evet kızım,büyüyünce anlayacaksın"
(Günümüz)
Anladım baba,çok şey anladım büyüyünce,her şey güzel olacak sandım,ama tam tersine hayatım gözlerimin üzerinde yıkılıyor ve ben sadece izliyorum, başka şansım da yok gibi.
Erkenden kalkmıştım yine, geç saatlerde yatıp nasıl yine erkenden kalkabiliyordum? Kendime güzel bir kahvaltı hazırladım.Öğlene doğru iş görüşmem vardı.Saat zamanım gelene kadar evde takıldım arkadaşlarımla görüntülü konuştum. Arkadaş. Annemden sonra en yakın arkadaşlarım Aksel ve Arındı. ikisi sevgili olduğundan bazen sıkılıyordum ama çoğunlukla çok eğleniyorduk.
"İş görüşmesinde ne giyeceksin Pamira?"
"Siyah pantolon üstüne de kazak alırım Kıştayız başka bir şey giyemem."
"Bencede bu mevsimde başka ne giyebilirsin zaten"
"Ne dersiniz sizce alınırmıyım işe?"
"Senin gibisini nerde bulacaklar be güzelim" diye atladı Arın. Arın benden bir yaş büyüktü ama yinede aramızda abi kardeş ilişkisi vardı,aynı zamanda en yakın dost." Vakit yaklaşıyor şans dileyin hadi baay"
"Baay" dedi Aksel.
"Baay" Dedi Arın ve telefonu kapattım.
Hazırlanıp,hafif makyaj yaptıktan sonra kapıyı kilitleyip çıktım.İş görüşmem güzel geçmişti zaten işe alınmıştım.Güzel bir kafede garsonluk yapacaktım.Hem okuyup hem çalışacaktım.Üniversite okuyordum ama evimi geçindirmem için çalışmam gerekiyordu.Bu yüzden işe girmek zorundaydım.
"Bu zeki mi zeki arkadaşınız işe alındı"
"Benim kızım be çok sevindim bebeğim" Diye yanıtladı Aksel beni.
"Katılıyorum ki zaten işi alacağını biliyordum."
"Yalnız çok zengin ve disiplinli bir kafe,iş adamları,kadınları falan geliyormuş" dedim.
"Ünlü insanlarlada tanışırsın artık." Dedi
"Onlar benimle tanışsın ben niye tanışayım?" Diye yanıtladım.
"Kızım onlar senle tanışırmı düşün bi bakıyım?"
"Benden üstün olmaları bir şeyi değiştirmez ben işimi yaparım."
"Tamam aferin sana"
"Neyse hadi kapatıyorum ben biraz koşayım."
"Tamam öptüm" dedi Aksel
"Bende öptüm ikinizide" dedi Arın.
Telefonu kapattıktan sonra koşuya çıktım geç saatlerde koşuya çıkmayı seviyordum.Yorulup biraz yürüyordum ki önümde lüks bir araba durdu. İçinden takım elbiseli bir adam çıktı babam.
"Merhaba kızım"
"Ne istiyorsun?" Ne işi vardı burada?
"Ne zaman evine döneceksin?"
"Senin yanına döneceğime ölürüm daha iyi!"
"Ne zaman affedeceksin beni kızım?"
"Hiç bir zaman baba, aklına annem geliyormu uyurken kafanı yastığa rahat koyabiliyormusun? Senin yüzünden annem öldü benim! Senin borçların yüzünden annem öldü, şimdi zenginsin bak,ünlü bir iş adamı."
"Kızım ben ödeyecektim hepsini suçluyu hala arıyorum."
"Hatırlıyormusun annemin öldüğü gün bana "büyüyünce anlayacaksın" demiştin.Ben anladığım zamandan beri her zaman her saat senden nefret ettim.Seni babam olarak görmedim. Halada öyle Karan bey."
"Kızım bari Verdiğim paraları kabul et."
"Senin hiç bir şeyine ihtiyacım yok benden uzak dur."
"Peki kızım, ama unutma ben senin babanım ve her zaman seni seviyor olacağım, O borçlar da hepsi de sizin içindi kendimle ilgili hiç bir şey yapmadım her şey sizin içindi söylemenin vaktidir belki."
"Bizim için ne borcu alabilirsin sen?"
"Annen hastaydı kızım,hastalığından ölmedi belki ama kanserdi borç o yüzden aldım, borçları aldıktan sonra tedavi edildi ve iyileşti.Borç aldığım kişinin anneni öldüreceğini bilsem ondan borç alırmıydım zannediyorsun?"
"Annem hastaydı ve sen bana bunu şimdi mi söylüyorsun?"
"Benimle mi konuştun Pamira? Beni görünce yüzünü çeviriyorsun kendimi anlatmama izin vermiyorsun? Annen öldü, arkasından bizi böyle mi görmek isterdi sence? Emin ol istemezdi."
Ağlamaya başladım annem zayıf tarafımdı belkide gerçekten babam her şeyi bizim için yapmıştır
Hayır pamira sen yalnızsın ve her zaman öyle kalacaksın senin bir ailen yok diye fısıldadım içimden.
"Uzak dur benden baba" ağzımdan baba kelimesi çıkmıştı kafam dalgındı ne dediğimin farkında bile değildim.
"Baba dedin"
"Gidin burdan lütfen"
"Tamam kızım kendine dikkat et"
Yolda gözlerim kararıp duruyordu önümü zar zor göre göre yolda yürüdüm. Babam artık zengin bir iş adamıydı ama seveni yoktu tam tersine hiç kimse onu sevmiyordu haberlere çıkıyordu ve insanlarla ilişkisi hiç iyi değildi. Yolda yürürken önüme erkek biri geldi "sen Karan İzgi'nin kızısın dimi?"
"Evet ne istiyorsunuz?" Sözümü bitirir bitirmez bacağıma baktım kanlar akıyordu bıçaklanmıştım bıçaklayan kişi kaçıp gitmişti. Kendim yine kendimi kurtaracaktım.