Kapının ardındaki yüz

Bölüm 4) Kanser

Selin eve geldiğinde hiçkimse yoktu. Garip bi sessizlik vardı. Selin mutfakta bişeyler atıştırarak düşünmeye başladı. "Ben resmen aşık oldum Canere. Damlaya bunu nasıl yaparım? Napıcam şimdi? Kendisine söylesemmi acaba? Hayr, söyleyemem." Durumu Aylaya anlatmak kararına geldi, onunla birlikte ne yapacaklarını düşünürler diye düşündü.

Aylanın odasına kalkmadan önce merdivende bardak kırıkları gördü. Merdivenlero kalkıp ilk odanın - Rüyanın odasının kapısını çaldı. Cevap gelmeyince içeriye daldı. Ama Rüya içeride değildi. Aylanın ve diğer kızlarında odasına baktı, evde kimse yoktu. Hemen Aylayı aradı. İkinci çağırışta açtı.

"Nerdesiniz kızım neden evde hiçkimse yok?"

"Selin, panik olma ama hastanedeyiz."

"Hastane mi?"
 
"Duygu merdivenlerden düştü galiba yada bişiyler oldu. Damla baygın şekilde buldu. Hemen hastaneye geldik. Acile aldılar, şimdi doktoru bekliyoruz."

"Hangi hastanee??"

Ayla adresi verdiği gibi Selin telefonu kapatıp. Dışarıya fırladı. Ama bu saatte taksi bulması imkansızdı. Arabalarda durmuyordu. Sonda bir motor dayandı, kaskı havalı bir şekilde çıkardı. Yakışıklı, uzun saçlı, 1.80 boylarında kumral bi erkekti. "Nereye gidiyorsun?" diye sordu

"Hastaneye, şey.. karşıdakı"

Çocuk bin diye işare etsede, Selin sanki vazgeçmiş gibiydi. Ama hemen gitmeliydi. Binip hastaneye gitti. Teşekkür bile etmeden içeriye koştu.

"Noldu kızlar? Neyi var Duygunun"

"Bilmiyoruzkii bişey söylemiyolar, yarım saattir bekliyoruz." Damla sinirli ses tonuyla söyledi.

Sözünü bitirir bitirmez doktor çıktı. Kızlar hepsi birlikte "Duygu nasıl? Bi sorun yok dimi?" diyordular

"Şimdilik iyi. Ama bazı şeylerden şübheleniyorum. Sonuçlar çıksın sizi haberdar edicem."

"Anlamadım? Nasıl birşeyden şübheleniyorsunuz?" Rüya sordu

"Emin olmadan söylemek istemem ama.."

"Ama??" Selinin sabrı taşıyordu

"Arkadaşınız kanser ola bilir."

Kızlar donmuştu. Böyle birşey gözlemiyordular.

O an koridorun başında Emre ve Caner göründü. Damla Canere haber vermişti. Galiba Caner Emreye de söylemişti.

Ayla hemen koşub Emreye sarıldı. Ve ağlamaya başladı. Diğer kızlarda hala şoktaydılar.

"Duyguya bişeymi oldu?" Caner sordu

"Hayır, ama test yapmışlar şey ola bilir" Selin zorlanarak konuştu

"Nee?"

"Kanser" Damla kısık sesle söyledi

"Kansermi? Hayır ya ne alaka. Doktor neden emin olmadan söylüyorki? Öyle birşey olamaz." Caner kafasını sallayarak, sandalyeye oturdu.

Emre doktorun yanına gidip, konuştu. Sonuçun yarım saate çıkacağını öğrendi ve Duyguyu görmek için izin aldı.

Duygu hiç birşeyden habersiz bi şekilde "Ya niye suratınızı asıyorsunuz. İyiyim ben, sadece başım döndü biraz o kadar. Neden abartıyorsunuz ki."

Damla Canerin kulağına yaklaşıb "Sen söylesenmi acaba?"

"Hayır emin olmadan birşey söyleyemeyiz, kahrolur" Caner inkar etti.

"Ne konuşuyorsunuz siz öyle fısır fısır bakalım?" Duygu konuşmalarını böldü.

"Hiç, öylesine işte havadan sudan" Damla telaşlandı.