Hiç Geçmedi

Nasılsın?

Selam,ben kitabını 17 kişi okuyan adam.

Nasılsın?

Bu soru sana en son ne zaman soruldu?
Bu öyle bir sorudur ki ne kadar basit sorarsan,o kadar basit bir cevap alırsın.

Bir nasılsın vardır sadece -iyi- dediğin,bir de "nasılsın" vardır.

Kimi nasılsın içindeki bütün yıkılmış duvarları sorar.

Kimi nasılsın taktığın maskenin nasıl olduğunu sorar.

Bu aslında olmak istediğiniz kişi ile olmak zorunda olduğunuz kişiyi gösterir.

Uzun süre takılan maske surata dönüşür.

Diye bir söz var zamanında duyduğum ve nereden duydumu bilmediğim.

Şu anki toplumumuzdaysa biz iki kişiyiz "ben" ve "o".

Diğer insanlara göre sadece maskeniz olan "o" sunuz.
Kendinize göreyse gerçekten siz olan "ben".

"O" olmak zorunda olduğunuz kişidir ve bulunduğunuz yere göre değişir.

"Ben" ise olmak istediğiniz kişidir.

Hayatınız boyunca hiç bir zaman her yerde "ben" olamazsınız,ya da olamayacağınızı düşünürsünüz...

Ama hayatınız boyunca "o" olabilirsiniz.

Çünkü "o" olmak çok kolaydır,herkes sizi sever,kimse sizi yargılamaz,kimse size bulaşmaz.

"Ben" olmak zordur,bazen kimse sizi kabul etmez.

"O" olduğunuz zaman size hitap eden biri vardır her zaman.

Ama sadece siz kendinize "ben" diyebilirsiniz,"ben" olmak bazen yalnızlıktır.

Bu yüzden herkesin içinde kaybolduğu bir sorudur "ben kimim?".

Birisi bize "sen kimsin" diye sorduğunda geriliriz ya da sinirleniriz.

Çünkü cevabı bizde de yoktur.

Bilmediğiniz şey aslında o cevabın sizde olduğu.

Bazen bir "nasılsın?" kadar yakın o cevap.

Şimdi sana gerçekten soruyorum.

Nasılsın?

Şimdi yine içinizden düşüneceksiniz "bu kadar kolay mı?"

Bahadır gerçekten bu kadar zaman içimde tuttuğum,sakladığım,söyleyemediğim şeyi anlatmak açıklamak kolay mı?

Bir nasılsın sorusuyla içimdeki bu kadar sancı geçecek mi?

-Hayır.

Ben de sana sormak istiyorum,sen gerçekten geçmesini istedin mi?

Yoksa onu kabul ettin ve o senin bir parçanmış gibi mi davrandın?

Buna cevap veremezsiniz çünkü "evet" te deseniz "hayır" da deseniz hrp bahaneleriniz var.

Bunlar aslında bahane değil,kiminiz korkuyor kiminizse sağlıklı kalmaya çalışıyor.

Sizi anlıyorum.

İnanmıyor musunuz?

-O zaman 14. yaşımın başlarına gidelim mi?
-E hadi gidelim bakalım ne zırvalayacaksın yine.

Okula 2 yılın sonunda alıştım ve herkesle konuşmaya başladım.

Tek problem ben her bir kişi için ve her bir sınıf için "o"ydum ama hiç bir "o" birbirine benzemiyordu.

Böyle bir kaç ay devam etti,işin sonunda ne mi oldu?

"Ben" öldüm.

Kim olduğumu unutmayı bırak,en ufak fikrim dahi yoktu.

Delirmeye başladım,düşünün 14 yaşınızdasınız ve okuldan döner dönmez yemek yedikten sonra uyuyorsunuz.

Sanki pili bitmiş bir kumandaydım ve birileri beni vurarak kullanmaya devam etmeye çalışıyordu.

Aynaya bakamıyordum.

Çünkü baktığımda gördüğüm kişi ben değildim.

-eee bahadır nasıl kurtuldun?

Kurtulduğumu kim söyledi :)

Şaka bir yana,şöyle kurtuldum.

Kıyafetlerimi "ben" seçmeye başladım.
Saçımın nasıl olacağını "ben" seçtim.
Kiminle konuşacağımı "ben" seçtim
Nasıl konuşacağımı "ben" seçtim.

İnsanlar yadırgadı,yargıladı,saldırdı,garipsedi,uğraştı.

İşin sonunda ne mi oldu,bu benim çok hoşuma gitti.

Çünkü artık korkmuyordum insanların beni sevmemesinden.
Zaten sevmiyorlardı.

Beni seven insanlar vardı kimisi yavaşça uzaklaştı,kimisi daha da sıkı sarıldı bana.

-Peki bahadır neden bazıları seninle ters düştü?

Çünkü kıskandılar,onlar hala "o" olmayı bırakamıyorlardı.

Korkuyorlar ve korkularını yer yer egolarının altına,yer yer de alaycı ve saldırgan tavırlarının altına saklıyorlar.

Ben korkmadığım için onlardan güçlüydüm ve onlar bunu sevmedi.

Siz siz olun "o" olarak yaşamayın.

Çünkü "o" olarak ta yaşasanız "ben" olarak öleceksiniz.
Ve öldüğünüzde  pişman olacaksınız.

Ben nereden mi biliyorum?
Beni boşverin,ben zaten öldüm.

Ama siz "o" olarak kendinizi her gün öldürüyorsunuz.

Bu dünyaya istemeden geldiniz,bir de nasıl yaşayacağınıza onlar mı karar verecek?

Annem hep şunu söyler "sen bir toplumun içinde yaşıyorsun"

Hayır,ben ve toplum aynı toplumda yaşıyor olabiliriz.

Ama asla aynı fikirlere ve zevklere sahip olmayacağız.

Ben belki atatürkün ülkeyi emanet ederken düşündüğü gençlik değilim.

Ben belki toplumun olmamı istediği ya da ihtiyacı olan kişi değilim.

Bunu bilmiyorum,bildiğim tek bir şey var.

Ben olmak istediği gibi olmaya çalışan biriyim.

Düşündüğü gibi davranmaya çalışan biriyim.

Ben biriyim.

Kimi için "o" kimi için "ben"im

Ama şunu da biliyorum "o"nlar da bir gün "ben"im gibi olmak isteyecek.

Siz "siz" olun,yeter ki "o"nlar gibi olmayın.

Ben zamanında çok denedim.

Ama ne kadar denesem de kare şeklinde bir boşluğa kırmadan kalp sokamadım.

Renkler gibi farklı olalım,nasıl olsa bir gün bir yerde bir gökkuşağı çıkar.

Benimle konuşmak isteyen herkes ulaşabilir bana,sadece zirve yalnızdır.

Ve her zirve beyazdır.

Şimdi sen "nasılsın?"