🇹🇷°•"Belki de Bu Son..."•°🇬🇷 Countryhumans

×°•Bölüm 4•°×

Azerbaycan, Türkiye'yi uyandırdı. Çoktan sabah olmuştu. Gecesi babası Osmanlı ile olan rüyalarla geçmişti.

Türkiye'nin hâla uykusu vardı ve kalkmak istemiyordu.

"Azerbaycan, biraz daha uyusam?.."

"Ama Yunanistan geldi." Dedi Azerbaycan.

Bunun üzerine Türkiye yataktan birden kalktı.

"Ne? Yunanistan mı geldi?" Dedi Türkiye telaşla.

"Evet, sana bir şey verecekmiş ama anlamadım."

"Beklesin hemen geliyorum!"

Türkiye yataktan kalktı, üstünü değiştirip saçlarını taradı. Ardından aynada kendine bakıp hışım ile kapıya koştu.

"Günaydın Yunanistan."

"Günaydın Türkiye. Biraz erken oldu ama bu senin için önemli sanırım."

Türkiye ne olduğunu merak etmişti.

"Ne peki?" Dedi Türkiye.

Yunanistan cebinden çıkardığı kolyeyi Türkiye'ye uzattı. Bu Türkiye'nin aradığı kolye idi.

"Bunu geçen günkü toplantı odasında buldum. Sanırım orada unutmuşsun ben de alıp sana vermek istedim."

Türkiye mutluluktan ağlayacak gibi oldu. Yunanistan'a sarıldı.

"ÇOK ÇOK ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM BU KOLYENİN BENİM İÇİN NE KADAR ÖNEMLİ OLDUĞUNU BİLMİYORSUN GERÇEKTEN!"

Türkiye, Yunanistan'a o kadar güçlü sarılmıştı ki Yunanistan'ın bütün vücudu birbirine yapışmıştı.

"Önemli değil Türkiye. Aslında sana daha sonra da getirirdim ama oğlum Güney Kıbrıs'ın meraklılığı yüzünden..."

Yunanistan daha sözünü bile tamamlamadan Türkiye ona bir öpücük kondurdu. Yunanistan'ın yüzü kıpkırmızı olmuştu.

"B-bu ne içindi Türkiye?.."

"Teşekkür öpücüğü :)" Dedi Türkiye tatlı bir sesle.

Yunanistan buna epey bir tatmin olmuş gibi görünüyordu. Ama bu olayı Güney Kıbrıs ve Kuzey Makedonya bilmemeliydi.

Türkiye kolyeyi boynuna tekrar taktı.

"Gerçekten çok sağol Yunanistan... Bunu nasıl ödeyeceğim inan ki-"

"Sıkıntı yok Türki. Ben olması gerekeni yaptım sadece. Bir karşılığı yok."

"İçeri geçmek ister miydin? Kahvaltı yapacaktık."

"Sağol Türkiye ama benim gitmem gerekiyor bazı kişiler burada olduğumu bilmemeli."

"İyi... Sen bilirsin."

"O zaman hoşçakal Türkiye. Buraya sadece kolyeyi vermek için gelmiştim."

"Tekrardan çok teşekkür ederim..."

Yunanistan gülümsedi.

"Görüşürüz."

Dedi ve gitti. Türkiye bu olaydan sonra Yunanistan'a daha çok samimiydi...

"Ne olmuş anne?" Dedi Kuzey Kıbrıs.

"Az önce Yunanistan bana kaybolan kolyemi getirdi."

"Ah! Bu çok iyi haber! Ben sana mutlaka bir yerden çıkar demiştim." Dedi Azerbaycan.

"Peki nerede düşmüş kolye?" Dedi Kuzey Kıbrıs.

"Geçen günkü toplantıda çıkarken unutmuşum."

Azerbaycan gülümsedi.

"Şanslısın ablacığım ;)"

Türkiye artık rahat rahat uyuyabilirdi. 1 gündür gözüne zar zor uyku giriyordu zaten...

"Müsade edin, şimdi rahatça uyuyacağım." Dedi Türkiye.

"Tabii ki müsade istemene gerek yok." Dedi Azerbaycan.

(...)

Türkiye yatağına tekrar yattığında rahat bir nefes aldı. Kolyesini boynundan çıkarıp güvenli bir yere sakladı.

"Bir daha asla böyle bir dikkatsizlik etmeyeceğim... Söz veriyorum baba..."

---

-BÖLÜM SONU-

---

Evet bu bölüm biraz saçma ve olaylar biraz hızlı geçti sanki :/ Çünkü gece yazdım ve uykum var :D Ama kolye meselesini hikayede fazla uzatmak da istemedim :D

Diğer bölümler daha uzun ve mantıklı olacak, bu arada hikayemi nerdeyse 60 kişi okumuş çok teşekkür ederim bu kadar okunacağını tahmin etmemiştim :)

Ayrıca hikayeyi eğer 10. Bölüme kadar 500 kişi izlerse bonus bölüm gelecek (açıklamada da yazmıştım)

O zaman bay bay selametle :D