"Ağlama! Nefret ediyorum ağlamandan! Seni ağlatanlardan da!"dediğinde yüzüne söylediklerine inanamıyormuş gibi baktım. "O zaman en çok kendinden nefret etmelisin." Dedim. Kaşlarını çattı. "Kendimden zaten yeterince nefret ediyorum. Önemli olan senin benden ne kadar nefret ettiğin bücür?" Geberesice pislikten lanet olsun ki nefret etmiyor , edemiyordum. Hatta onu seviyordum. "Bu neden umrunda olsun ki? Ben neden umrundayım?" Almak istediğim cevap onun söyleyeceği şeyden çok farklıydı. "Çünkü umrumdasın. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİMSESİZ
RomanceOnun rengi kesinlikle siyahtı: gücü, eşsizliği aynı zamanda çaresizlik ve yalnızlığı temsil ediyordu . İşte o da tam burdu : güçlü ve güçsüz özelliklerin muhteşem uyumu.
