Elementler krallığı: zamanın yükselişi | •seri 1

veda

Yaşamak için hayat verildi ama kimse değerini bilemedi

Uzun ve uykusuz geçen bir gecenin ardından sabahın ışıklı bir gününe uyandım. Hayat tekrardan akışında ilerliyor, insanlar caddelerde koşturuyor, kirli araba sesleri sokaklarda uğulduyordu

Pijamalarımı değiştikten sonra dün gece olanlar hakkında derin düşüncelere daldım. Bu kişiler hayata farklı bir açıdan bakıyorlar. Kendilerinde olan gücün ne ve nasıl kontrol edileceğini biliyorlar

Ama ben hiç bir şey bilmiyorum. Bu yüzden onlara kolaylıkla yetişemeyeceğimi düşünmeye başlıyorum

Düşünceler bir girdap gibi beni sürekli içine çekiyordu. Ben çabaladıkça akıntı güçleniyor ve beni kendi akışında daha da derinlere götürüyor

Komodinin üzerinde duran kitabı alıp sayfaları karıştırdım. İçinde her sayfada çok kısa ama öz şeyler yazılıydı. Hatta bazı sayfalar sanki hızlıca yazılmış gibiydi

Rüzgarın bana dediği cümleye dikkat edersem, demek ki hızlıca yazılmış ve birine bana iletilmesi için verilmiş. Ama kitabı bulmamı sağlayan kişi kimdi? Öylece mucizevi bir şekilde elbette evime gelmezdi bu kitap

Düşüncelerim sürekli farklı konudan farklı bir konuya saniyeler içinde geçiş yapıyor ve eski soruların üzerine yenileri ekleniyordu

Sevgiyi bulmak için derinlere inmelisin. Gerçekten seviyor musun? Gerçekten bir anlam ifade ediyor mu? Olmayacak olan şeylerle kendini yormak yerine ve ya yüzeysel düşünmek yerine daha emin bir adım, tüm hayatını değiştirmeye yetecektir

Belkide haklıdır ama bunun şuanki durumla herhangi bir alakası bile yok. Belkide zamanı geldiğinde öğrenmeliyim. Tıpkı Karanın dediği gibi

Saate bakmak için telefonu elime aldığımda ekranda okunmamış bir mesaj vardı. Saat biri çeyrek geçiyordu ve bu kadar geç uyandığım için kendime kızıyordum

Okunmamış mesaj Alexten gelmişti. Mesajı açtığımda sadece tek bir şey vardı;

"Bu gün konuşmamız gerekiyor. Her zamanki kafede seni bekleyeceğim"

Mesaj neredeyse 40 dakika önce gelmişti. Hızlıca yerimden kalkıp hazırlandım. Evden çıkmak için kapıyı açtığımda başımın üzerinden siyah bir karga uçtu ve evde daireler çizmeye başladı

Şaka mısın ya sen!? Şimdi yeri ve sırası mı? Hızlıca koşup pencereyi açtım ve karganın çıkmasını sağlamak için arkasına geçtim. Karga uçtu ve kitabın üzerine konup sağır edici bir ses çıkarmaya başladı.

Korkutmak için üzerine bir kaç adım attım ama karga aldırmadan komodinin üzerinde olan baykuş kolyesini kaptı ve uçmaya başladı

"Onu geri ver!"

Sinirle ağzımdan emir verir bir şekilde cümleler döküldü ama karga aldırmadı ve evde her tarafa çırpınmaya başladı. Kitap raflarına çarptı ve acı bir şekilde bağırdı. 

Kitaplar yere düştü karga uçmaya devam etti. Az önce sakin olan hayvan resmen çıldırmış şekilde ne yaptığını bile bilmiyordu

Sonunda karga açık olan pencereden dışarıya fırladı. Kendi kendime sesli bir şekilde küfür ettim. Karga uçtu ve tam çatının kenarına kondu

Adımlarımı hızlandırıp bu lanet olası hayvana yetişmek için çatıya gittim. Çatıda karşılaştığım manzara beni kafamdan vurulmuşa çevirdi