ყელსაბამი{მიმდინარე}

1

*Maria*
მშობლები მამზადებდნენ ღამისთვის ამდენი ხნის განმავლობაში. ძვირიანი კაბა რომელიც დედამ მაჩუქა და საწოლზე დამიტოვა, ეს ძალიან მნიშვნელოვანი ღამე იყო ჩემთვის.ღმამე რომელმაც შეიძლება გადაწყვიტოს ჩემი მომავალი, მძულს ის მაფქტი რომ არაფრის კეთება შემიძლია. ჩემი მშობლები გავლენიამი ბიზნესმენები არიან, ისინი თვლიან რომ მათი ქალოშვილიც ისეთ დონეზე უნდა იყოს როგორზევ თვითონ არიან, ამიტომაც არშემიძლია არაფრის გაკეთება,მე მხოლოდ უნდა ვაკეთო ის რაც მათ სურთ. ვერ გავაპროტესტებ რადგან ბოლოს ვინც დაზარალდება ეს ისევ მე ვიქნები.ამ ღამემ უნდა აჩვენოს სახლში მარტო დავბრუნდები თუ ვინმესთან ერთად რომელსაც შესაძლოა ჩემი ქმარიც კი დაუძახონ. ჩემს მშობლებს არაინტერესებთ ჩემი აზრი ამასთან დაგავშირებით, არც ჩემი პირადი ცხოვრება აინტერესებთ,რლგორ შეიძლება მშობლები იყვნენ ასეთი ყგულოები საკუთარი ქალიშვილის მიმართ.ქალიშვილი? მათ მე ისე დამინახეს როგორც ერთერთი შესაძლო ფულის გამომუშავებსი გზა,შეჩვეული ვიყავი ამ ყოველივეს. მაგრამ მაინც მიჭირს იმის გააზრება რომ შესაძლოა ამაღამ დავკარგო ღირსება.როდესაც ვიაზრებ რომ შესაძლოა ვიღაცამ მე და ჩემი სხეული გვიყიდოს, ის ბოლო იმედიც მიქრება გულში.რამოხდება ამაღამ? ან შემდეგ? ეს კითხვები არმასვენებს, სახეზე მაკიაჟის ბოლო შტრიხებს ვასრულებდი როდესაც დედა შემოვიდა.სახეზე გმაყოფილი ღიმილი გამოესახა
-მარია მზად ხარ?_მკითხა და ჩემს უკან დადგა, მისი თითები ჩემს მხრებზე პოულობდნენ დასასვენებელ ადგილს, სარკეში ჩავიხედე,რომელშიც მისი ანარეკლი მოჩანდა.მის თვალებში კარგად ჩანს
რომ მე არაფერში ვაინტერესებ. მეზიზღება, როგორ შეუძლია იყოს ასეთი ყალბი?
-მალე გამოდი, დაბლა გელოდებით_გატრიალდა წასვლას აპირებდა როდესაც უცებ შეჩერდა და მითხრა-იყავი კარგი გოგო.
-მძულხარ_თვალებ აცრემლიანებულმა ვუთხარი მაგრამ მას არაფერი არუთქვია ისე გავიდა ოთახიდან. მაკიაჟის კეთებას როდესაც მოვრჩი კაბაც მოვიგე, ჯამში ყველაფერი ძალიან კარგი გამოვიდა. რკმ ვუფიქრდები ეს ყველაფერი ერთ დიდ ზღაპარს გავს, მაგრამ ეს ყველაფერი ასე ხომ არსრულდება? ჩემს ფიქრებზე ჩამეცინა, როდესაც ქვემოთ ჩავედი იქ მამა დამხვდა
-უფრო სწრაფად დაგვიანება არგვინდა_ეს როგორც კი მითხრა წამოდგა და გარეთ გავედით.მანწანაში სიჩუმე იყო მაგრამ ეს სიჩუმე დედამ დაარღვია.
-ძვირფასო,არგიხარია რომ მალე შეიძლება ქმარი გყავდეს?
ძვირფასო? რაჯანდაბაა როგორ ან რატომ ხართ ასეთი ორპირები?
-არა_ ვუპასუხე მოკლედ რადგან მათთან არანაირი საუბარი არმსურს
-კარგი,მაგრამ მინდა გითხრა მდიდარ კაცს, რომელსაც შეუძლია გიყიდოს ყველაფერი და მოგცეს ის რაც გინდა,ამას არაფერი არჯობია.
როგორ ვერვიტან ასეთ ფულის მოყვარულ ადამიანებს, რომლებსაც მენტალური მხრის გარდა არაფერი აინტერესებთ.
-ყველაფერს ფულით ვერიყიდი დედა_ვუთხარი მობეზრებით.
-შენ ჯერ პატარა ხარ_ ხო ის სულ ასე მეუბნება როდესაც ასეთ პასუხს ვცემ.მალევე მივედით დანიშნულების ადგილას,დიდი სასახლე იყო რომელტანაც ბევრი ძვირიანი მანქანები ეყენა.სთუმრები ნელ-ნელა შედიოდნენ შენობაში,მეგობრებთან რამდენიმე წუთიანი დიალოგის შემდეგ ჩვენც შენობაში შევედით,ვგრძნობ როგორ მიყურებს მამაკაცების უმეტესობა ისინი უბრალოდ მოხიბლილები არიან.ეს საშინლად არაკომფორტულად მაგრძნობინებს თავს, მინდა რომ ჩემი მშობლებისგან მოშორებით ვიარო მაგრამ მამაჩემი მიჭერს და წელზე ხელებს მხვევს
-ჯერ არა_ვცდილობდი მისი ხელებიდან დავმძვრალიყავი მაგრამ ის უფრო მიჭერდა.
-საკმარისია ძვირფასო_ გავიგეთ დედას ხმა, რაზეც ვიგრძენი როგორ მოეშვა ხელები და შემდეგ საბოლოოდ მომშორდა.
-არ ვაპირებ გაქცევას მამა_ვუთხარი ღიმილით
-იმედია_მანაც ღიმილით მიპასუხა.

*Jeongook*
დღეს დიდი დღეა, და მე ველოდები ამას.ჩემს შეყვარებულს დავპირდი საჩუქარს 1 წლის საიუბილეოდ. გავიგე რომ საიუველირო აუქციონი საუკეთესო ადგილი იყო,რადგანნიქ ყველაზე ძვირიანი ყელსაბამი გააქვთ, რათქმაუნდა ვიცი რომ იქ არავინ არაპირებს ამ ყელსაბამის დათმობას მაგრამ,რადგან ის მე მინდა მინდა მივიღებ კიდეც.

------------------------------------------------------------
იმედია მოგეწონათ😘