"Hadi gidelim, o zaman" Arkamızı döndüğümüzde, hiç kimse bu karşılaşmayı beklemiyordu. Ayriyeten ben don atlet yolun ortasında durmuş, elinde market poşetiyle bize bakan bir Bakugou görmeyi hiç beklemiyordum.
Hayretler içerisinde ikimize bakıyordu...
Hangi kafayla konuşma yapması için onu oraya çıkarmıştık hiç bilmiyorum. Katsuki herkesin önünde turnuvayı kazanacağını ilan ettikten sonra ister istemez gülmüştüm. Cidden, bu çocuk neden bu kadar cüretkardı? Tribünlerde ki seyirciler şoka uğramışken, diğer sınıflardan bazıları Katsuki'yi kınarken, bazıları ise öfkelenmiş görünüyordu.
Bizim sınıf ise....
"AYIP AYIP!" diye bağırdı İida.
"BEN SENİ BÖYLE Mİ YETİŞTİRDİM. PÜÜ!" diye devam ettirdi onun cümlesini Mina. O sınıftaki herkesi kendi çocuğu gibi görürdü.
"YÜRÜ BE, KİM TUTAR SENİ!" diye bağırdım bende, ona tezahürat edercesine.
"AFERİN BAKUBROMA!" dedi Kirishima bana katılırken.
"GÖTÜNDE ÇIBAN ÇIKSIN!" diye bağırdı Todoroki, yüzümü buruşturdum bu bedduayı ona ben öğretmiştim.
Midoriya elini kuvvetle alnına bastırdı. "Bunun böyle olacağı belliydi" diye mırıldandı. Tabi tüm bunlar olurken Aizawa hoca 'Benim sınıfım neden böyle?' diyerek, köşede bir yerde intihar etmeye çalışıyordu ama kimin umrunda?
Bu sırada Present Mic. hocanın sesi yankılandı, koca sahada. "ÖNCELİKLE UA SPOR FESTİVALİNE HEPİNİZ HOŞGELDİNİZ!"
"Bu gün burada 1.sınıfların mücadelesini, hırslarını, azimlerini ve en önemlisi hayalleri için ne kadar ileri gidebileceklerini göreceğiz.... Bu arada yaptığı konuşma için Bakugou'ya teşekkür ederiz, gerçekten çok anlamlıydı!" diye devam etti Present Mic. sesinde sahte bir duygusallıkla.
"O zaman hadi yarışmamızın ilk etabına geçelim! Bu etapta öğrencilerimizi bir tür engelli koşu yarışı bekliyor olacak. Bir kaç metrelik bu alanda ki engelleri başarıyla aşmaları ve bitiş çizgisinden geçen ilk 50 kişiden biri olmaları gerekiyor. Yaptıkları derecelere göre; birinciye 10000000, ikinciye 205 üçüncüye 200 olmak üzere -giderek azalan- puanlar alacaklar. Bu arada dikkat edin, aldığınız puanlar diğer etaplarda lazım olabilir. "
Herkes gibi yerimi almış beklerken, yarışmanın başlıdığını bildiren ses duyuldu ve önümüzde ki dev kapılar açıldı. Herkes aynı anda geçmeye çalışınca bir arbede oldu. Tanıdık, tanımadık bir kaç kişiyi ezip geçerken koşmaya başladım. Şimdiden önümde bir sürü kişi vardı. Koşarak bazılarının önüne geçerken gördüğüm dev gibi şey ile duraksadım. UA giriş sınavında ki robotlardan bir kaç tanesi üstüme doğru gelirken ezilmemek için geriye kaçtım. O sırada Todoroki hızla yanımdan geçti ve özgünlüğünü kullanarak devasa bir tanesi dondurup altından geçerek gözden kayboldu. Gitmeden önce 'buzların birazdan çözüleceğini ve robotun düşeceğini' söylemeyi de unutmadı tabi.
Başka bir robotun icadına bakıp yanından geçerken, düşen diğer robotlar tarafından da ezilmemeye çalışıyordum. O sırada Katsuki'yi hiç çaba sarf etmeden patlamaları ile üstümüzden uçtuğunu gördüğümde kaşlarımı çattım. "Vay uyanık vay" diye mırıldandım nefes nefese koşarken.
İleride küçük bir kalabalığın toplandığını gördüğüm de şaşkınlıkla yanlarına vardım. Bildiğin bir uçurumun önünde durmuş dehşetle burayı nasıl geçeceğiz bakışları atıyorlardı. Üstelik uçurum bir tanede değildi, ard arda dizilmiş büyük yükseklikler ve bu yükseklikleri birbirine bağlayan incecik ipler vardı. Bu iplerden tutunarak geçmemizi falan beklemiyorlardı heralde?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
