Günlük ~ShikaTema~

12-Son Bir Umut Verse Biri ve Güzel Olacak Bir Gün Her Şey Dese...

6.Ay

Kendisinin kopyası olan çocuğu koltuğun baş ucuna oturttu, her ne kadar bebeğin kasları artık oturmak için yeterince gelişmiş olsa da emniyet amaçlı yan taraflarına birer yastık koydu. Düşmesi, isteyeceği son şeydi.

Bebeğe kumandayı uzattı.

"Bak Shikadai, televizyonda Pokemon açık. Canın sıkılırsa şu tuşa basacaksın, o değişir. Ben de 2 dakika kestireyim tamam mı?"

Aldığı ve alabileceği tek cevap ona böm böm bakan bir çift yeşil iristi. 

"Anladığını varsayıyorum, zeki bir bebeksin sen."

Kumandayı çocuğun kucağına bırakıp kenardaki koltuğa oturdu. Tabii ki bebeği bir başına bırakıp uyuyacak hâli yoktu. Öyle düşünmediniz değil mi?

Normal şartlarda yapabileceği bir hareketti tabii bu. Fakat Temari'nin ölümünden bu yana geçen 6 ayda sanki geceler ve gündüzler birleşmiş, uyuyacak zamanı toparlayamamıştı doğru düzgün.

Hayır zamanı değil, kendini tamamen toparlayamamıştı. Bir daha da toplayamazdı büyük ihtimalle; yanındaki sıcaklığa alıştıktan sonra kaybetmek... Başka hiçbir insan o sıcaklık kadar rahatlatıcı hissettirmiyordu. Karısının kendi kanından canından olan öz oğlu bile. Benzer sıcaklık ama asla aynı değil.

Kafasını iki yana salladı. Yine dalıp gitmişti. Dikkatini hemen çocuğa çevirdi. Bebek kumandayı eline aldığında ne yapacağını görmek için daha da dikkat kesildi. Gerçekten onu anlamış ve kanal değiştirecek miydi-

Bebeğin kumandayı ağzına sokmasıyla hemen yerinden ayaklandı ve bebeğin canını acıtmayacak şekilde hızlıca elinden çekti kumandayı. Fakat Shikadai bu sefer Shikamaru'nun elini almak için harekete geçince Shikamaru geriye çekildi.

"Hop hop hop! Amacın ne senin ufaklık? Beni yemeği planlamıyorsun herhâlde?"

Shikadai'nın alnına elini değirdiğinde ateşi olduğunu fark etti. Artık aşırı panik yapmıyordu çünkü sık yaşadıkları bir şey olmuştu bu 6 ay boyunca, anne sütü olmayınca çok sağlıklı bir gelişim geçirememişti küçük Nara. Ama şu an her şeye rağmen iyiydi, Temari'nin oğluydu o tabii iyi olacaktı!

"Ağzını aç bakayım bir."

Bu sefer emin oldu Shikamaru, el kadar bebek de olsa Shikadai onun söylediklerini anlıyordu. Çünkü ağzını açmıştı. O zaman bir şeyleri ısırmaya çalışmasının ve ateşinin nedeni anlaşıldı, ilk dişi çıkıyordu! Yüzünde gülümseme oluştu Shikamaru'nun.

Çocuğumuz ilklerini sen göremeyecek olabilirsin ama söz veriyorum, ben tüm ilklerinde onun yanında olup buluşacağımız gün geldiğinde sana hepsini anlatacağım...