Sen Varsın [Mpreg]

Sekizinci Bölüm

Olmuyordu bazen gerçekten olmuyordu. Bunu kabul etmek istemiyor olabilirdin fakat olmuyordu işte. Tarık o gün ki olaylardan sonra birkaç yere daha gitmiş, fakat yine olmamıştı. Oldurmuyorlardı. Pes etmemizi istiyorlardı. Küçük kanepeye oturup karşımda ki adama bakıyordum, gözünün altındaki morluk, dudağında ki yara izini gördükçe sinir oluyordum.

"Bunları sen ye." Önüme bıraktığı bir parça ekmeğe sonra dönüp ona baktım. "Ben yedim, sen ye." Ona vermek için uzattığımda yanıma oturup ekmeği ağzıma tıktı.

"Senin yemen gerek, sen iki kişisin." Maddi anlamda zorluk çekiyorduk, hiç aklıma gelmezdi fakat o durumu yaşıyordum şuan ve karnımda bir çocuk vardı.

Kafasını sağ omuzuma koydu, onu ilk defa durgun görüyordum. "Emir, özür dilerim çocuğumuz olacak ve sen iyi beslenemiyorsun eğer ailen seni çocuğumuzla kabul edeceklerse ben giderim, yeter ki sen iyi beslen çocuğumuz sağlıklı doğsun."

Söyledikleri kalbimi deldi geçti, yaşadıklarımızın hiçbiri onun suçu değildi ama kendisini suçlu görüyordu, sol elini tutup parmaklarımızı birleştirdim.

"Biliyorum şimdi daha zor, o gelince dünyaya daha zor olacak fakat biz beraber olursak başaracağız."

Elini karnıma götürdü. "Babaları zorlamak yok." Söylediğini gülüp, yanağına bir öpücük bıraktım.

Gülünce ortaya çıkan gamzelerine parmaklarımı soktum, siyah saçlarını okşadım.

"Ne zaman bir çıkmaza girecek olsun Tarık, o gün sana yol göstereceğim unutma yalnız değilsin, ben yanındayım."

İkimizinde gözleri dolmuştu fakat ağlamamıştık, birbirimize güven vermek için.

Beni kendine çekip, saçlarımı öptü.

"Erkek mi olur kız mı olur acaba ?" Söylediğine gülümseyip, karnıma dokundum.

"Sağlıkla gelsin, o yeter." Karnımı öpüp geri çekildi Tarık, sonra dudaklarını dudaklarıma birleştirdi.

_____________________

Not; çay içiyordum bıraktım, Emir ve Tarık'ı böyle görünce.

Diğer bölümde görüşürüz...