Ailem dediğin insanlardan kaçan bir kadın. Giderken yanlız değildi mucizesi ile yeni ve uzun bir yol onu bekliyordu...
Yıllar sonra bir çocuğu olduğunu öğrenen bir adam, Bir yandan sevdiği uğruna herşeyi göze aldığı kadın. Bir yanda ondan saklanan...
El ayak çekilmiş bahçeye çıktım. Yine yıldız ve yine ben her zamanki üçlü diye düşündüm. Derin nefes aldım Cesur düşünüyordum geçerdiğimiz geceyi ama iki gün olmuştu yoktu aramadı. Derin bir nefes aldım kötüye düşünmeyecektim. Bir ses geldi bakındım kimse yoktu rüzgar dedim. Ama yine boğuk bir sesle, "Ahra".... Evet biri bana seslendi. Etrafıma baktım kimseler yoktu ama ses uzak olsada gelmeye devam ediyordu. İçeriye girmek için döndüğümde ses yine gelmişti. Adımlarını oraya çevirdim. İnleme gibi çıkan bir sesdi. Orda biri vardı kim ve ne durumda merak etmiştim. "Kim var".... Diye bağırdım..Ama! Ses yoktu. "Kim var orda".... Diye bağırdım sert bir rüzgar esti içim ürperdi. Bir anda heryer zifiri karanlık olmuştu etrafıma baktım ağaçlar yok olmuştu arkamı döndüğümde evim yoktu!!... Evim yok olmuştu oraya koşmaya başladım ama bir türlü oraya varmıyordum "Oğlum!!!"....tüm gücümle bağırmıştım. Olduğum yere çökmüş olmayan evime bakıyordum. "Oğlum!.. Burada neler? oluyor... Diye bağırdım ama beni duyan kimse yoktu. Ayağa kalktım önümde olmayan evime bakıyordum rüzgar esmeye devam ediyordu birden hava soğumuş beni üşümüştü. Kollarımı kendime sardım. Bakındım ama çok karanlıktı. Yürüdüm önümü görmeden girmek zordu. Ses yine gelmişti her yer çalılar vardı geçmek mümkün değildi. Ama ses gelmiyordu. Birden yol bitmiş uçurum eşiğiydim. Ben nasıl gelmiştim burda uçurum yoktu bir oyun mu?... Diye geçirdim aşağıya baktım ucu bucağı gözükmüyordu. Bir adım geri attım ama yer hareket etmeye başladı beşik gibi sallanıyordum. Deprem oluyordu ve kaynamaya başladı toprak onunla beraber bende kayıyordum çığlıklar atarak. Elimi tutacak bir şey aradım ama yoktu. Hızla iniyordum "kahretsin tutamıyordum".... Sonunda sert bir zemine düşmüştüm.
Karanlık! Beni esir aldı.....
Kulağıma uğultu gibi ses geldi ne kadar süre öyle kaldım bilmiyordum kalkmak istedim canım yandı nefes alamıyordu. Elimi bir yer tutup oturmaya çalıştım. Nefesim düzene girmesini bekledim. Göğsüm hızla inip şisiyordu çok korkmuştum. Benim burada ne? işim vardı bu bir kabus olmalıydı. Etrafa baktım karanlıktı kuyu gibi bir yerdi ay ışığı vuruyordu. Ama oda net değildi.
Biraz dinlenmiş buradan çıkmak için yol bulmam gerekiyordu. Olduğum yerde doğruldum önümü göremiyordum. Bakımdan yinede etrafıma zifiri karanlıkta iz bulmak zordu. Buradan nasıl çıkacaktım hiç fikrim yoktu. "Kimse yokmu".... Cesur.
Cesur duy sesimi ben nerdeyim ağladım gücün tükene kadar ağladım burada çıkmam gerekiyordu. Ama! Pes etmeyecektim. Ayağıya kalktım bir iki adım attım bir şeye takılıp dizlerimin üstüne düşmüş canım bir kez daha yanmıştı. "Ah"....sesi gelmişti. Ayağıya kalkmadan yerimden döndüm elimle etrafı yokluyordum. Elime bir şey değdi korkup çığlık atmıştım. Orda bir şey vardı kendime olabildiğince geriye gitmiştim sürünerek. İnleme!! Sesi gelmişti bu bir hayvandan gelmezdi. Yavaşça sürünerek yanına gittim. El yordamıyla bakındım yinede temkinli olmalıydı. Elimi sağ sola dokundum. Bir insandı belki benim gibi düşmüş olabileceğini düşündüm.. 'Kimsin'... Dedim ses yoktu. Elimi kaydırıyordum birden elimi tuttu.
