Ailem dediğin insanlardan kaçan bir kadın. Giderken yanlız değildi mucizesi ile yeni ve uzun bir yol onu bekliyordu...
Yıllar sonra bir çocuğu olduğunu öğrenen bir adam, Bir yandan sevdiği uğruna herşeyi göze aldığı kadın. Bir yanda ondan saklanan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
20. BÖLÜM "KURALSIZ SAVAŞLAR" {5.BÖLÜM "YENİDEN DOĞUŞ"}
Cesur görüp yoğun bakımdan çıkmıştı ki doktor ve hemşirenin yoğun bakım koştukları görünce dizlerimin bağı çözüldü. Olduğum yere kımıldamıyordum kısa bir şoktan sonra yoğun bakıma girdim camdan baktığımda.
Bana bakan bir çift göz!!.. Uyanmıştı!!.
Kendi kendime gülmüş yanına girmek için kapıda bekledim... Gözlerini benden ayırmadı ona yürüdüm yanına yaklaştıp.
"Döndün!!..."
Gözlerini kırptı biraz daha yaklaştım özlediğim hasret kokan adamı kendimi tutamayıp ona gidip sarıldım.. "Ah!.." Diye ses gelince kendime geldim. 'Canı mı? yaktım..' diye sordum cümleyi toparlayamamıştım. Gözlerini kapattı elini avcuma aldım öptüm. Bana hasret kokan adama bana uzak olan adamı. Bana acı veren aynı zamanda yaramı saran adam elini öptüm avcumun içindeki elini kaldırdı yüzüme dokundu...
Gözlerinde akan mutluluktu özlem vardı. Birbirimize doyamamıştık kalktım o hâlâ bana yasak olan adamdı. "Gidiyim herkese haber vereyim.." Elimi bırakmadı gözleri bir başka bakıyordu. Yumdu ben ne oldu derken doktor bunların olacağını söyleyip çıkmıştı.
Yoğun bakımdan herşeye gülerek çıkmıştım ki bütün aile önümde belirtmişti.. "Kızım sen şaşırdın mı? Aramadığımız yer kalmadı bu halinle".. Amcam konuşuyordu ama ben gülüyordum.. Gidip amcama sarıldım bütün herkes benim delirdiğimi düşünüp bakarken.
"Cesur uyandı!!..." Söylediğimde bana şaşkın ve anlamsız bakan ailem vardı hâlleri komikti. İlk toparlanan Demir 'Abim uyanmış..' Çocuklar gibi sevinmişti hepsi yoğun bakımın önüne gelmiş içeriye girmişlerdi. Hemşireden fırça yeselerde umursamadılar....
Cesur uyandığını haberi gelmişti hemen yoğun bakımın önüne gelmiştim... "Aşkım .." diye içeri girmiştim Cesur beni görmüş gözlerini kırpıp yanına gidip sarıldım "Bana geri geldin.." Diye söylemiştim Cesur yorgun bakıyordu onu birkez daha öptüm onu çok özlemiştim. Doğruldum başımı çevirdiğimde Ahra dışında herkesin burada olduğunu görmüştüm herkes yerini bilecekti....
Gerçek yüzüme bir kez daha tokat gibi çarparken odadan çıktım. Dayanamadım onunla görmek canımı yakmıştı. Kolidordan biraz ilerleyip kendimi bırakmıştım. Ayak sesi gelmişti bakmadım eğip eliyle başımı çevirdi. Demir'di ona sarıldım canım yanıyordu. Konuşmadı sadece yaramı sarmak için abi şefkatiyle sarmıştı.
Azra cadısı Ahra'nın canını yakmak için bunu yapıştı. Ahra giderken Cesur ona baktı bu halini beni şaşırttı. Onu böyle görmemiştim. Doktor kontrolünde geçmiş normal odaya alınmıştı. Doktor sadece yanında bir kişi kalmasını söylemişti. Demir hepimizi göndermiş kendi kalmıştı.
Doktor kontrolüm olduğu için ben muane sırasında herkesin gittiğini duymuştum Cesur görüp bende gidecektim.. Kapıyı açıp yavaşça içeri girmiştim aynı yavaşlıkta kapıyı kapattım. Belki yanlış yapıyordum ama kendime engel olamıyordum. Bana kızacaktı ama şuanda umrumda değildi.. Uzun uzun baktım elini tutmak istedim ama uyanır diye yapamadım.. Fazla durduğumu düşünüp gitmek içine döndüğüm bileğimi tutuldu... Bir an olunca korkmuş çığlık atacakken... "Beni görünce hep heyacanlanıyorsun".... Demişti bir gün o anım gözümün önünde gelmişti... Ona baktım yutkundu birşey söyleyecekti. Eğildim,"gitme!.." Demişti eliyle yanına uzanmamı işaret etmişti. Yandaki korkuluk demiri indirip bebeğime zarar gelmeyecek şekilde yanına dönerken. "Yaraların var istersen.."Dememe kalmadan beni kendine çekti. Saçımı kokladı...
