Bir Dönüm Noktası : 11

Okyanus'un İçinde Göz Yaşlarında Boğulma

Gözlerim yavaş yavaş doluyordu. Her an ağlayacağımı düşünüyordum. Neden hep göz yaşlarım yenik düşüyordu? Neden onların karşısında duramıyordum. Bunu asla bilemeyecektim. Onun masmavi gözlerine baktıkça içim parçalanıyordu. Kalbimde bir acı vardı, tarifi imkansız olan, bu hissi yine o bana yaşatmıştı. İkinci kez. Hüzün'ün elini tuttuğu zaman yaşamıştım ben bu acıyı, bir daha asla yaşamamak umuduyla... Ama ne yazık ki olmuştu, sıraladığım harfler, sözcükler sadece bana zarar vermişti. Yine... O üzülüyor muydu, bundan emin değildim. Tepkisizdi sadece gözlerindeki o pişmanlığı okuyabiliyordum. Elimi tutmak için elini yavaşça tenime götürdü. Geri çekildim. Bunu kendime yapamazdım, neler yaşadığımı en iyi ben biliyordum. Hangi birisine güvendiysem beni yarı yolda bırakıyorlardı. Sadece o hariç. Galaksi'm bu zamana kadar beni bir kez olsun beni yarı yolda bırakmamıştı, işte bu yüzden onu çok seviyordum. Gözlerime bakmaya devam ediyordu, adeta büyük bir hayal kırıklığına uğramış gibiydi. Ne yapmamı bekliyordu ki zaten. Hem de hala onun sevgilisi varken. Kalbimin bir yanı onun bana yaptıklarını unutamazken, diğer yanı onu affetmemi ve elimi tutmamı istiyordu. (beynim ve kalbim klişesini yazmak istemedim. : ) ) Ben bu düşünceleri arasında kaybolurken kapıda beliren kişiyle donup öylece kaldım.

Yazar Sultan'ınızdan~

Okyanus, Melodi'nin dilinden dökülenlerle kalbinde olan hissi tanımaya çalıştı. Bu his ona tanıdık gelmiyordu. İlk kez yaşıyordu. Sadece onunla biraz yakınlaşmak istemişti oysa ki. Onun dediklerinde ne kadar haklı olduğunu çok iyi biliyordu ama kendisine yediremiyordu işte. Ama her ne zaman, neye yavaşça dokunacak olsa ve iyileşmesini beklese böyle olaylarla karşılaşıyordu. Elini Melodi'nin eline götürmekle birlikte ona bildiği her şeyi anlatmak istedi. Olmadı. Melodi elini hızla çekti ve geriledi. Ve bakışlarını kapıya doğru çevirdi.

- Melodi aslında-

Sadece bu kelimeleri söyleyebilmişti Okyanus, dilinden sadece bu kelimeler dökülebilmişti. Melodi kapıya doğru ilerledi ve Okyanus'un tutmak istediği o elleri Galaksi'nin boynuna doladı. Galaksi yavaşça elini Melodi'nin beline dolamıştı ve bir kaç saniye sonra ikisi de birbirinden ayrıldı.

- Sana çok ihtiyacım var. Ne olur başka bir yere gidelim.

Okyanus gördüklerine inanamamıştı. Yoksa, hayır o böyle düşünmek istemiyordu. Onların sadece yakın arkadaş olduklarını düşünmüştü ama gördüğü kadarıyla onlar arkadaş değildi. Üstelik sadece bunu gören o da olmamıştı. Bunu bugün yemek yapmak için mutfağa gelen tüm erkekler görmüştü. Tatile yeni gelen annesinin ve her zaman yanında olan ablasının bu manzaraya tanıklık etmediğine sevinmişti. Kim bilir şu an buradakiler bizim hakkımızda ne düşünmüştü. Tek istediği şey Melodi'nin kendisi yüzünden bir dedikoduya daha katlanmamasıydı.

Melodi'nin dilinden~

Onu gördüğüme şu an gördüğüme çok sevinmiştim. O benin şu an tek güvenebildiğim kişi olmuştu. Benim ne zaman bir şey yapamayacağımı, bir konuda kararsız kaldığımı anlasa her zaman yanımda beliriyordu. O benim Galaksi'mdi. Şu an karşımda beliren kişi bir tek o değildi. Bu evde olan erkeklerin hepsiydi. Tanık oldukları manzarayla hepsi çok şaşırmıştı. Biliyordum, çünkü şaşırmakta haklılardı. Ben de onların yerinde olsam şaşırırdım. Ne de olsa sevgilim benimle sevgiliyken en yakın arkadaşımla sevgili olmuştu hem de bunu tüm sınıfın önünde yapmıştı. Benim için sahte bir ilişki olsa dâhil sınıftakiler ve Okyanus bunun gerçek bir ilişki olduğunu biliyordu. Olan olmuştu artık ama sanırım gerçek olacaklar şimdi başlıyordu... Onları düşünceleriyle yalnız bıraktım ve Galaksi'min kollarına doğru yürüdüm. Oradakilerin ne düşündükleri umurumda değildi. Ona sarıldım. Ona sarıldıkça her şeyin geçeceğini hissediyordum. Bir anlık bile olsa huzura kavuşmamı sağlamıştı. Parmak uçlarımda yükselerek kulağına fısıldadım, "biraz konuşalım mı?". Yavaşça geri çekildim. Kafasını salladı ve oradan uzaklaştık.

                                                                                ~ ~ ~

- Melodi biraz abartmıyor musun? Ağlamasan artık. Değer vermediğin birisi için bu kadar göz yaşı neden? Sence Okyanus bu göz yaşlarını hak ediyor mu?

- Nasıl ağlama mı beklersin? Sen bile abarttığımı düşünüyorsun kim bilir oradaki yaşananları görenler nasıl düşünecek?

- Oradakiler şu an umurumda dahil değil Melodi'm. Ama bence bu kadar umursaman saçma.

- Bu sen değilsin Galaksi.

   Ona ilk defa adıyla seslenmiştim. Galaksi'm demeden...

- Umursamamı nasıl saçma, garip ya da her hangi bir sıradan olay olarak görebiliyorsun. Beni anlamıyorsun. Sadece senin beni anlayabileceğini düşünmüştüm oysaki.

- Bazı insanlar vardır, hak etmediği değeri gören. Bazı insanlar vardır, hak ettiğinden fazla değer veren ve bazıları da vardır ki Melodi'm hak ettiği değeri asla göremeyen. Okyanus'un içindeyken göz yaşlarınla boğulma, olur mu?

  Olur, peki sen hep böyle kalacak mısın Galaksi'm, Galaksi'm olarak. Ona sadece böyle demek istemiştim. O, bu yolda asla beni yarı yolda bırakmayan tek kişiydi. Olacaklar şimdi başlıyordu. Bizi sevgili sanmışlardı. Dedikodulardan nefret ederdim. Orta okulda yaşadıklarımın en kötüsüne hazırlanıyordum sanki. İnsan kendine verdiği sözü verdiği ne kadar tutabilir? Asla... Ben tutamadım. Aşık oldum, düşmanım da var. En yakın arkadaşım mı, güvenmiştim. İyiki yoktu, çünkü artık biri vardı. Ondan daha çok güvenebildiğim. Hayatınızda güvenebileceğiniz bir dost, başınızı omzunuza yaslayabileceğiniz, elini tuttuğunuz zaman sizi kaldırımda yalnızca bırakmayacak birisi olsun olur mu? 

- Melodi'm?

- Olur, Galaksi'm.

   Odama gitmek için kapıdan çıkacakken, gördüğüm manzara karşısında şok oldum diyebilirdim. Allah'ım gerçekten bütün bu olaylar neden benim başıma geliyordu? Sanırım evet bir kitapta falan olmalıydım. Yoksa böyle olaylar başka nerede olabilirdi. Gözlerimi Galaksi'mle  buluşturdum. O da bana bakıyordu.

  Helloo, canlarımm ilk okul gününüz nasıldı? Yer kapabildiniz mi yeer? Aramızda bulunan 35 yaş üstü kişileri çook merak ediyorum onların buradan ellerini öpüyoruum. Sanki radyodan çıkmış gibi konuştum yahuu.

  Bu aralar size kendime çok yakın hissediyorum. İnsan göremese bile tanımasa bile mutlu oluyor. Bir ailem daha var diyebiliyorsun. Onun için size çok teşekkür ediyorum. Bana bir aile olduğunuz için. İyiki varsınız bee. Ben şu an yazmaya devam ediyorsanız sadece sizin sayenizde. Gözlerim doldu. Eğer yazarınızı tanımak isterseniz, Onunla ilgili bir bölüm de yazacağım. Final hakkında düşünceleriniz var mıı?

  Artık okul başlıyor ve çok bölüm atamayabilirim ama yine de asla yazmayı ve benim bu büyük ailemi asla bırakmayacağım. Sizde beni bırakmayın olur mu?

  970 KELİMEDEN FAZLA OLDUU. GERÇEKTEN ÇOK EMEK VERİYORUM VE BUGÜN YAZDIĞIM BÜYÜK BİR KISIM SİLİNDİ. GÜZEL GÖZLERİNİ AŞAĞIDA BİR TANE OYLA DİYE BİR YER VAR PARMACIKLARINIZI ORAYA GÖTÜRSENİİZZ. YORUMLARINIZI OKURKEN BENİM İÇİN HAYATIMIN EN GÜZEL DAKİKALARI OLUYOR. ONUN İÇİN LÜTFEN YORUM ATIN.

  Eğer size birisi senin takipçin ya da hayranın var mı derse, var de çünkü ben tüm okuyucularımın hayranıyım.

Hoşça kalııın, cennet goncalarım.

   Dinlersiniz diye şarkı bırakıyorumm;

Sarılırım birine- Adamlar

Bir derdim var- Mor ve ötesi

Hiç anlatamadım hiç anlamadılar

Meyhaneler sen

  Kalpppp. Bu bölümü yazarken bunları dinlemiştiiimm.