Dramione - Hardość [Zakończone]

Faza 4 - Ostateczne rozrachunki

POV Hermiona

Jego włosy były miękkie pod jej palcami, a zapach przypominał woń drewna, mięty i czegoś metalicznego, ale niesamowicie upajającego. Nigdy nie odczuwała tak całą sobą żadnego pocałunku. To wprawiało ziemię w drżenie i chciałaby, by trwało wiecznie.

Niestety jak to zwykle bywa, najlepsze momenty muszą zostać przez coś przerwane i tym razem było to pukanie do drzwi, które obydwoje ich otrzeźwiło.

Odskoczyli od siebie, poprawiając pomięte szaty i potargane włosy, a Hermiona przyłożyła lekko drżącą dłoń do ust, w przekonaniu że są teraz mocno zaczerwienione.

- Proszę - odezwał się Draco, wyraźnie chcąc, by jego głos zabrzmiał neutralnie.

Hermiona wcale się nie zdziwiła, gdy spostrzegła że do gabinetu weszła Astoria. Była blada i wyglądała na bardzo zdenerwowaną. Domyśliła się zapewne, co mogło się wydarzyć i postanowiła temu zapobiec... Albo to przerwać, co niestety jej się udało.

Hermiona ledwo zdusiła wrogi grymas. Ta kobieta coraz mocniej działała jej na nerwy i jej niechęć do niej rosła dosłownie z każdą chwilą. Za kogo ona się uważała?

- Przepraszam, że przeszkadzam - powiedziała drżącym głosem. - Ale kuchnia zaczęła już podawać kolację, a Pansy mówi, że dzieci nie chcą jeść kiedy cię tam nie ma - zwróciła się do Draco, jednocześnie ignorując Hermionę, jak gdyby tej w ogóle nie było w pomieszczeniu.

- Powiedz im, że za chwilę tam będziemy - głos Draco brzmiał twardo i bezkompromisowo.

Astoria otworzyła usta, jakby chciała coś jeszcze powiedzieć, ale Hermiona posłała jej triumfujący, nieco prowokujący uśmieszek. Czysta nienawiść zabłysnęła w oczach Greengrass, nim odwróciła się i zatrzasnęła za sobą drzwi z nieco większa siłą niż to było konieczne.

- Widać, że ona dosłownie szaleje na twoim punkcie - Hermiona odwróciła się do Malfoya i teraz to do niego się uśmiechnęła.

Draco powoli odwzajemnił jej uśmiech.

- Po tylu latach powinna już zrozumieć, że nie jestem zainteresowany - Malfoy obszedł biurko i sięgnął do szuflady, by wyjąć pergamin. - Napiszę od razu do Andromedy.

Wiedziała, że żadne z nich nie ma zamiaru poruszać tematu ich pocałunku, ale cieszyła się, że najwyraźniej obydwoje podchodzili do tego jak dorośli i nie zamierzali stwarzać z tego problemu.

- Wiktor napisał, że lek będzie gotowy do wysłania gdzieś na początku następnego tygodnia, Andromeda musi tylko przesłać mu notkę kiedy będzie mogła go odebrać - Hermiona uśmiechnęła się na samą myśl o tym. - Wspomniałam mu, że nie chcę by Ron o czymkolwiek wiedział i jestem pewna, że to uszanuje.

- Oby się udało. To jego ostatnia szansa... - Draco westchnął cicho, szybko zapisując na pergaminie wiadomość dla swojej ciotki.

- Uda nam się! - zapewniła Hermiona, wierząc w to całą sobą.

Draco uniósł głowę i spojrzał jej prosto w oczy.

- Robisz dla tego chłopca coś naprawdę niezwykłego - powiedział cicho.

- To nic w porównaniu z tym, co ty robisz dla wszystkich tych, którzy znaleźli schronienie w twoim domu - wyszeptała.

- Wiem, że rodziny czystej krwi nie są bez winy - Draco wyraźnie pogrążył się w swoich myślach. - Przez lata złego traktowania każdego, kto nie był czystej krwi, być może zasłużyły sobie na pogardę od tych ludzi, ale... Nikt nie zasłużył na to, co Ministerstwo próbowało nam zrobić.