karanlığı elimle bölmek istedim.
𖦹
çimlerin üzerine uzanarak gökyüzünü seyretmeyi severdi minjeong. karinası da severdi, öyle çok severdi ki her hafta en az bir kez yaparlardı bunu. en sevdikleri, en huzurlu oldukları aktiveteleri buydu. bu yüzden minjeong daha da çok severdi çimlere uzanarak gökyüzünü seyretmeyi.
ama eskisi gibi hissettirmiyordu artık.
öyle çok sevmiş, öyle çok alışmıştı ki ona, onunlayken severek yaptıkları hiçbir şey onsuz zevk vermiyordu artık.
gözlerini kapattı minjeong. rüzgar hafifçe yüzüne vururken, gözlerini kapattı ve hiçbir şey düşünmedi. ne o'nu ne kendisini ne de başka bir şeyi. sadece gözlerini kapattı ve rüzgarın yüzüne vurmasına izin verdi.
tekrar açtığındaysa küfrettiği bir manzarayla karşılaştı. sadece bir süreliğine gözlerini kapatmıştı ve gökyüzü kararmıştı. karanlık her yeri kaplamış, ay ışığıysa ondan uzaklaşmıştı.
böyleydi işte hayatı. karinasi gittikten sonra ay ışığından uzak düşmüş, karanlığa boğulmuştu.
"karanlığı elimle bölüp, yeniden sana, ışığıma ulaşmak için nelerimi vermezdim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
pembe mezarlık.
Fanfiction"affet, bu gece ölmek istedim sevgilim" ölmekten daha kötü olan şey, sevdiğiniz kişi size kırgınken ölmektir. pembe mezarlık, winrina. - kim minjeong x yo jimin
