The biology project (Dutch)

Hoofdstuk 1

Zuchtend zat ik naar mijn voeten te staren. Waarom? Waarom sturen mijn ouders me weg. Ik keek vlug naar de wekker, shit nee... 1 minuut later dan dat ik net keek. 

Ik zag de rugzak tegen de kast staan. Het liefst wou ik hem uit het raam gooien. 

Eergisteren waren alle boeken en spullen aangekomen. Dus die heb ik in de rugzak gepropt en nu weegt die waarschijnlijk zwaarder dan mijzelf. Fijn zeg!  

Ik sprong op en pakte de rugzak en keek nog even in de spiegel. Mijn blonde haar zat in een hoge paardenstaart en alle krullen vlogen er bijna uit. Ik had mijn nieuwe skinny jeans aan. Ik had verder een simpel roze top aan. Geen make-up want dat doe ik nooit.Ik zag er uit als een normale tiener toch? 

Ik rende de trap af naar beneden en liep door naar de keuken. Ik rook al de heerlijke geur van kaneel en bloem. Albert was pannenkoeken voor me aan het maken. Hij wist hoe die me toch vrolijk kon maken.

Ik ging aan de barkruk zitten en hij gaf me het bord met pannenkoeken. Er zat chocolade saus en aardbeien op. Oké ik weet niet het gezondste ontbijt maar laten we zeggen dat ik het eigenlijk wel kon gebruiken. 

"Lenthe alles komt goed, wees nou niet zo nerveus" zei Albert. Ik knikte alleen maar, niet wetend wat ik anders moest zeggen. Ik at zwijgend mijn pannenkoeken op. 

Ik keek toe hoe Albert mijn rugzak pakte en er eten en drinken in stopte. "Waarom?" vroeg ik. Ik zag dat Albert wist waar ik het over had maar hij antwoordde vlug "je moet toch goed eten en drinken". 

"Albert..."

"Lieve schat, we doen dit niet om jou te pesten geloof me het wordt heel leuk, ben je klaar?"

Zuchtend stond ik op en griste ik de rugzak van de bar. "Ik ga" zei ik enigszins kwaad. Albert keek me lachend aan. 

Ik beende de keuken uit naar de voordeur. En trok mijn gympen en leren jasje aan. Ik hoorde nog een vage "dag lieverd" maar was al de deur uitgestormt. 

De rit duurde kort te kort... Ik keek uit het zijraam van de auto en had mijn rugzak stevig vastgeklemd. Volgens mij was ik hier vroeger wel al is geweest. We naderde een oud gebouw. Het had allerlei bogen en pilaren. Prachtig. 

We stopten opeens en ik kwam weer snel bij de werkelijkheid. De school leek nog een hele eind weg. "Uitstappen" zei de chauffeur boos. 

"Jajaa Jan ik ga al" zei ik

Ik hoorde de chauffeer boos zuchten, hij vond het niks als ik zijn naam noemde. Mijn mondhoeken krulde omhoog. Ik stapte zo langzaam mogelijk uit en strekte me uit. Ik duwde de deur dicht. Meteen zag ik de auto weg scheuren. 

Shoot. Daar ging mijn vervoer. Ik gooide mijn rugzak over mij schouders en begon te lopen. Ik kwam bij een grote poort terecht. De school naderde steeds meer. Langzaam sloot ik mijn ogen en ademde nog een keer diep in en uit. Daar ging ik dan. Alle stemmen en het geschreeuw naderde langzaam tot me door. Ik deed mijn ogen open en allemaal mensen kwamen uit het schoolgebouw gerend.

Ik stond verbaasd te kijken. Overal op het schoolplein gingen mensen bij elkaar zitten. Ik zag allerlei meiden met rode pakjes en grote bollen met slierten die eruit hangen. Zo zou ik me nooit hebben gekleed!

Jongens en meiden die zaten te zingen, druk kwebbelend en mooi. De meiden hadden gedurfde outfits aan en de jongens leken normaal.

Jongens en meiden die over hun schrift gebogen zaten. De meeste met een bril of met hun shirt in hun broek.

Ik wist niet wat ik zag. Het leek wel op alle films die ik had gekeken. Was dat in werkelijkheid ook zo?.Langzaam liep ik vooruit. Ik probeerde overal naar te kijken. En dan zie ik opeens een meisje die vrolijk naar me aan het zwaaien is. Volgens mij ken ik haar. Ik begin er naar toe te lopen.

Toen gebeurde het te snel. Ik knalde keihard tegen iemand aan. Ik verloor mijn evenwicht en viel achterover. Ik kneep mijn ogen dicht omdat ik een hard klap verwachte. Ik gilde mijn longen eruit. Toen er niks gebeurde stopte ik met gillen en deed ik langzaam mijn ogen open. 

Ik keek in geweldige blauwe ogen. Zeeblauw, met aan de zijkanten van zijn pupil een donkerblauwe vlek. "Hey schoonheid, het is veilig hoor" zegt een diepe maar toch zachte stem". "Milan is de naam". "En jij bent?" 

********************

Dus dit is mijn eerste hoofdstuk jongens. Laat weten wat jullie ervan vinden, ik waardeer jullie meningen!

Ik wou nog een klein beetje informatie hier geven. Als je denkt niet belangrijk sla ik over is ook prima.

Mijn naam is Larissa en ik hou van schrijven(niet dat ik er goed in ben het is een hobby). Mijn beste vriendin heeft mee aangespoord om zelf een boek te schrijven dus dat ben ik nu aan het doen haha!

Alle hoofdstukken zullen binnen de 500 à 1000 woorden zitten. Het kunnen er soms meer zijn als ik zin heb om meer te schrijven. Of minder als ik inspiratieloos ben.

Wel heb ik het zeer druk met school, dus ik zal proberen om tenminste elke donderdag er een nieuw hoofdstuk op te zetten. Ik zal laten weten als het langer duurt.

x

Larissa <3