Toprağa yüzümü bastırdım.Avuçlarıma aldığım toprağın akıp gitmesini izledim. Annemsiz koca bir ömür beni bekliyordu. Nasıl tutunurdum sımsıkı hayata,nasıl aklımdan çıkarırdım annemi.'Anne' benim için tek bir kelime ifade etmiyordu.Her şey annemdi.Aldığım nefes,attığım adım,tek bir tebessümüm,bir damla göz yaşımdı.Şimdi olsa o pamuk misali ellerini öperdim.Bırakmazdım asla onu.İzin vermiştim beni terk etmesine.Ellerine uzanıp kendime çekememiştim.Uçuruma bırakmıştım onu.O uçurumda tek başına ne yapar hiç düşünmemiştim.Onsuz geçirdiğim her saniye için kendime kızıyordum.
Abim kollarımdan tuttu , beni annemin mezarından kaldırmaya çalıştı.Gidemezdim.Üşürdü burada.Bensiz kalamazdı.Toprağa daha çok sarıldım.Gitmemek için adeta direniyordum.Abim kollarımdan daha sıkı tutup beni çekti.Annemden ayrılmıştım.
''Anne!'' diye haykırdım acı bir şekilde.Herkes acırmışcasına beni izliyordu. Ben bu bakışları hak etmiyordum. Herkesin bana suçluymuşum, katilmişim gibi bakmasını istiyordum. Abim beni sürüklerken ''Bırak beni, bensiz yapamaz annem...'' diye mırıldanarak ağlıyordum.Abim kadar güçlü olmak istiyordum.Beni ayağa kaldırdı,kendine çevirdi.Kollarımdan tutarak salladı ve baygın gözlerime kitlendi.
''Rima! Kendine gel.Annem gitti anla şunu!'' Gözleri dopdoluydu.Çok şey anlatıyordu.
''Çağıl bırak beni ne olursun.Bu gece onunla kalayım yalvarırım.'' dedim ağlayarak.Kollarımdan tutarak beni toprağın üzerine attı.
''Geri mi gelecek sanıyorsun ha? Bir rüyaydı işte. Uyandık ve bitti. Bizi bırakıp gitti. Anla Rima , geri gelmeyecek.Şimdi ağlamayı bırak ve şu arabaya bin!'' Acı bir çığlık atıp yerimden kalktım.Hızlı adımlarla arabaya yürüdüm.Bunu yaptığım için kendime çok kızacaktım.Annemi yalnız başına bırakmak aptallıktı.Ama yapmak zorundaydım.
Arabaya bindim.Dışarıdan taziyeleri kabul eden Çağıl'ı ve babamı izliyordum.Gözyaşları içinde annemin mezarına baktım.Annem kalbimin baş köşesindeydi.Babamı da seviyordum tabi ki annem daha başkaydı.Annem her şeydi ve ben her şeyimi kaybetmiştim.Bundan sonrası benim için çok zor olacaktı.Herkes dağıldıktan sonra babam cebindeki küçük kutuyu çıkardı ve annemin toprağından içine biraz koydu.Bu zor günümde küçük bir tebessüm etmiştim.Babam tek aşkını kaybetmişti. Bundan sonrası ona da zor olacaktı.Hayat arkadaşını kaybetmek onun için çok şeydi. Günün her saatini birlikte geçirirlerdi.Ta ki o kazanın olduğu lanet güne kadar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RİMA
Teen Fiction''Bir kadının alnı dudaklarından daha değerlidir.Çünkü dudaklarından dökülecek olan 'Seni seviyorum.' sözü önceden alnına yazılmıştır.'' -Özdemir Asaf (TANITIM İLERİ BÖLÜMLERDE YENILENECEKTIR)
