AOT: The Bet (PUBLISHED UNDER BIBLIOTHÉQUE PUBLICATION)

Chapter 4

Days passed by and all that Adira did is to stay in their house and cuddle her little cat Max. Ilang araw din siyang hindi nadidiligan at wala na rin siyang balak pang magpadilig ulit at hindi niya rin mawari kung bakit.

Pagkatapos kasi noong araw ng kababalaghan nila ni Hiro ay inatake na naman siya ng kaniyang sakit na tatlong taon niya ng kinikimkim. Kung dati ay mild pain lamang ang kaniyang nararamdaman ngayon ay halos mawalan na siya ng malay at idagdag mo pang palagi siyang constipated. Nagpatingin naman siya sa doktor at kagaya ng dati, ani nito ay kailangan niya ng magpa-opera.

Nagpakawala ng isang mabigat na hininga si Adira habang nakatanaw sa dalampasigan. Kating-kati na talaga siyang lumusong sa kulay asul na dagat pero bago siya makalusong doon ay kailangan niya pang humingi ng pahintulot sa barangay o kaya naman sa may-ari na siyang kaniyang kinaiinisan.

Paano ba naman kasi, bakit naging isang pribadong pagmamay-ari ng isang tao ang gawa ng Diyos? Hindi ba dapat para sa kanilang lahat iyon? Mga mayayaman nga naman.

Nangalumbaba si Adira habang patuloy paring nakatanaw sa magandang tanawing nasa kaniyang harapan. Wala ngayon ang kaniyang Madrasta kaya naman siya'y nakadama ng kapayapaan. Hindi niya alam kung nasaan ito at wala na rin naman siyang balak na alamin iyon. Matanda na naman ito at paniguradong kaya na nito ang kaniyang sarili.

"I'm bored," wika ni Adira st binalingan ng tingin ang natutulog niyang itim na pusa.

"What should I do Max?"  tanong ni Adira at pagkalaon ay siya'y natawa dahil hindi naman siya sasagotin ng kaniyang pusa.

Adira decided to trespass the beach at kahit na mahuli pa siya ay wala siyang pagsisisihan. 

Mabilis na nagtungo si Adira sa kaniyang munting closet at kinuha ang pinakamaganda't pinakasexy niyang red lace swimsuit na bigay pa sa kaniya ng kaibigan niyang si Noemi and speaking of friends, kailan kaya niya ulit makikita ang mga ito? Well, except for Hiro na hindi niya sinipot. 

Hindi na siya nag abala pang magtungo sa kaniyang banyo bagkos ay hinubad niya na lamang ang suot-suot niyang bistida at doon na rin siya nagbihis without minding her open window. At dapat nga'y magpasalamat sa kaniya ang makakakita sa kaniyang hubad na katawan sa kadahilanang free lamang nilang nakita  iyon at walang bayad.

A wide smile appears on Adira's lips ng kaniyang makita ang kaniyang sariling repleksyon sa hindi kalakihang salamin sa loob ng kaniyang silid. Her curves are on it's right places at ang kaniyang magkabilaang dibdib ay pumuputok sa laki gayon din ang kaniyang puwetan and for sure kapag makita siya ng kaniyang mga kapitbahay ay tatawagin na naman siya ng mga ito na pokpok and she's used to it.

Siya ay dumaan sa kanilang back gate upang hindi na siya pagka-isahan pa ng kaniyang mga chismosang kapitbahay at laking tuwa niya ng makitang walang naglilibot na caretaker sa dalampasigan.

Adira happily runs towards the shining blue sea. The white sands of the beach stars on sticking on her feet but she didn't mind it at all because it feels so good. Ito ang pangalawang beses ni Adira na makaapak sa puting buhangin ng private beach sa kanilang baryo gumamela.

Walang pagdadalawang isip na sumulong si Adira sa kulay asul na karagatan and a soft moan escaped on her mouth when the warmth of the blue sea touches her body.

"Ahh…It feels so good,"  ani Adira at sinisid ang kaibutoran ng kulay asul na karagatan at sa kalagitnaan ng kaniyang paglangoy ay agad din siyang napaahon ng dahil sa matulis na bagay na kaniyang naapakan at mukhang lumusot iyon sa suot-suot niyang tsenilas.

Paika-ikang naglakad si Adira pabalik sa baybayin habang nakabusangot. Ngayon na nga lamang siya nakaligo sa dagat na disgrasya pa siya, kamalasan nga naman.