"Her şey sabahın erken saatlerinde anbunun kapıda toplanmasıyla başladı..."
•İlk defa böyle bir şey deneyeceğim. Kusursuz veya akıcı olmasını beklemiyorum ama yazmayı sevdiğim için denemek istedim :) •
Bugün sıradan bir gün değildi. Her şey değişecekti.
*Sabahın erken saatleri*
Madara yıllar sonra tekrar konohadaydı. Bir gün ansızın sadece kardeşi ile vedalaşıp bu köyden ayrılmıştı.
.
.
.
Köye adı ile nam salmış, herkesin korktuğu bazılarının hayranlık bazılarının ise nefret ettiği uchiha madara'nın evinin önünde anbudan gelmiş bir grup adam vardı.
Anbu için saygı değer biri olarak görülen uchiha madarayı zor kullanmadan götürmek istiyorlardı. Peki zor kullansalar bile götürebilecekler miydi? O bir Uchiha'ydı adı ile bile tüyleri diken diken eden bir Uchiha
İzuna
Sabahın erken saatlerinde kalkmış olan İzuna bir şarkı mırıldanarak abisi ve kendine kahvaltı hazırlıyordu. Abisi neden yıllar sonra bir anda geri gelmişti ne olmuştu da geri gelmişti? Neden konohadan ayrılmıştı? Bunca zaman neredeydi? İzunanın kafasında yüzlerce soru vardı. Ama Abisi eve çok geç geldiği için tek soru bile soramadı. Abisini özlemişti.
Ama uyandığından beri onu rahatsız eden bir şey vardı. Algılayamadığı bir şey...
.
.
.
Neyin onu bu kadar rahatsız hissettirdiğini çok geç anlamıştı kapının yakınında 5-6 kişinin varlığını hissetmişti. Bu kadar geç hissetmesi onun bile garibine gitmişti. Kapıya yönelmiş ve çakralarını daha yakından sezmiş olan İzuna anbuların kapıyı kırıp girecekleri anda kapıyı açmasıyla anbunun işleri kolaylaşmış oldu.
İzuna şaşırmıştı. Neden sabahın 7 sinde evinin önünde bir grup anbu vardı? İzuna ondan beklenilmeyecek ciddi ve sert bir sesle;
"Burada ne işiniz var?" Dedi.
Anbular İzunanın önünde eğilince şaşırmıştı. Bir şeyler tersti peki ne olmuştu?
Anbunun biri başını kaldırdı ve söze başladı.
"Rahatsızlık verdiğimiz için üzgünüz Uchiha Madara ile konuşmamız lazım" dedi
anbunun sesi her ne kadar gür olsa da ürkekti. Duygusuz diye adlandırılan anbunun sesi ürkekti?!?
İzuna gerilmişti. Abisinin nasıl burada olduklarını biliyorlardı?! Abisinin hala uyuması sinirlerine dokunmuştu. Anbunun abisine saygısını ve değer verdiklerini biliyordu, Ve içeri davet etmekten çekinmedi.
İzuna, eve giren anbuya beklemesini söyledi ardından yukarı çıktı eve davet edilmeyi beklemeyen anbu 20 saniye sonra gelecek bağırışmadan bi haber etrafa bakınıyorlardı. Ve İzunanın bağırışı duyuldu.
"ONI-SANN!!" diye bağıran İzuna'nın sesi sinirli ve sorgular şekilde bağırıyordu.
Madara
İzuna'nın bağırmasıyla Madara'nın yataktan düşmesi bir olmuştu. Madara İzunaya;
"NE BAĞIRIYON LAN SABAHIN KÖRÜNDE!" diye uykulu ve sinirli bir şekilde bağırdı.
"NE HALTLAR YEDİĞİNİ MERAK EDİYORUM ONI-SAN" deyince madara iyice sinirlenmişti
Madara düştüğü yerden kalkmaya çalışırken bir eliyle yataktan destek alıyordu. Canı sıkılarak
"Tch Ne yaptım yine" dedi
İzuna başını dikleştirdi.
"Kapıda, bir grup anbu var." Diye ekledi
Madara'nın gözleri büyüdü ve bir anda doğrulduğu yerden kalktı. Aşağı koşar adımlarla indi.
Anbu hala Madara ve İzuna'nın abi kardeş ilişkilerini sorguluyordu. Taş kadar sert olan Uchiha Madarayı ve Madara'nın arkasından koşarak gelen İzuna'yı önlerinde görünce afalladılar ve eğildiler. Biri adımını öne attı ve,
"Rahatsızlık verdiğimiz için üzgünüz" dedi.
Madara'nın gözleri uyumak istiyorum diye bağırıyordu sanki uykusunu alamadığı belliydi. Yine de çok ciddi duruyordu. Yeni uyanmış olmasına rağmen tok bir ses tonuyla
"Sabahın bu saatinde evime gelecek kadar önemli ne oldu, neden buradasınız?" Diye sordu
"B-bize bu konu hakkında bilgi verilmedi efendim, sadece bizimle hokage ofisine kadar gelmeniz gerek bir olaya tanıklık etmeniz gerektiğini söylediler."
Madara ve İzuna şaşırmıştı. Madara'nın gitmek istemediği belli oluyordu. Madara'nın inkar edeceğine emin olan İzuna her ne kadar istemesede onu durduracaktı. Konohaya yıllar sonra ilk defa gelmişti. Adının başka kirli şeylerle anılmasını istemiyordu. Madara bir anda söze girdi.
"Pekala işinizi kısa tutsanız iyi olur bekleyin" dedi
Madara'nın sözünün ardından öndeki anbu eğildi.
İzuna şaşkınlıkla yukarı çıkan abisine baktı. O gerçekten abisi miydi? Aksi ve her zaman sinirli olan abisi nasıl kabul etmişti? İzuna derin düşüncelere daldı.
Bir süre sonra aşağı gelen Madara İzunanın omuzuna elini koydu. Izuna kafasını kaldırdı. Abisi gülümsüyordu.
"Hemen geleceğim İzuna merak etme seni tekrar bırakmayacağım" dedi ve anbu ile beraber evden çıktılar. İzuna'nın ağzı açık kalmıştı. Abisi hislerinin farkındaydı. Sanırım İzuna abartıyordu abiside insandı ama ne olduda bu kadar değişmişti? Her zaman kardeşine bile soğuk olan abisine ne olmuştu? Abisi nereye gidiyordu? Neye tanıklık edecekti? Ne yapması gerekiyordu? Izuna'nın aklında 2 katı soru vardı. Sanırım abisine güvenmekten başka şansı yoktu...
.
.
.
Bittii devam ettirir miyim? bilmiyorum. Güzel oldu mu emin değilim ;-;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
