អស់ប្រហែលជាងកន្លះម៉ោងក្រោយ ពួកគេក៏មកដល់ទីតាំង ហើយកន្លែងដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាឈរ យើងឃើញមានដើមឬស្សីព័ទ្ធជុំវិញបូករួមជាមួយនឹងទឹកចេញមកពីមាត់ល្អាង ទិដ្ឋភាពនៅកន្លែងនេះពិតជាស្រស់ស្អាតខ្លាំងណាស់ ត្រជាក់ភ្នែកប្រៀបបានទៅនឹងព្រៃ ហេមពាន្តដែលយើងឃើញនៅក្នុងសៀវភៅព្រេងដំណាលមួយដូចច្នេះដែរ។ ស្របពេលនោះ...មានគេឆ្លាក់អក្សរនៅដើមឈើចំណាស់មួយគូរសរសេរថា " ភ្នំប៉ៃតងមិនកែប្រែ ទឹកខៀវហូរទៅឆ្ងាយថ្ងៃក្រោយជួបគ្នាទៀត "
វូៗៗៗ....
មេឃដែលធ្លាប់តែស្អុះស្អាប់ស្ងាត់មកជាយូរ សុខៗក៏ស្រាប់តែធ្លាក់ខ្យល់មកខ្លាំងៗ បោកបក់របស់របរឱ្យហើររប៉ាត់រប៉ាយពេញទីធ្លាកន្លែងគេរាវរករបស់។ ស៊ាវចាន់ឯណេះ ព្រឺក្បាលមកកាន់តែខ្លាំងទើបនាយក៏រហ័សដើរចេញពីកន្លែងគេរាវរកវត្ថុបុរាណ មុននឹងបោះជំហានចូលទៅក្នុងរូងភ្នំធំមួយដែលមិនឆ្ងាយពីកន្លែងរាវរកវត្ថុបុរាណប៉ុន្មាននោះទេ។
សភាពការណ៍ស្ងប់វិញ លោកចូវក៏បន្លឺឡើង!
« ខាងកើតទិសខាងឆ្វេង ខាងលិចគឺទិសខាងស្តាំ ពីមុខគឺទិសខាងត្បូង ពីក្រោយគឺទិសខាងជើង យើងទាំងអស់គ្នាគឺមិនអាចមើលឃើញពីរដូវរងារបាននោះទេ លុះត្រាតែរដូវក្តៅទើបពួកយើងអាចមើលឃើញ ខ្ញុំនឹងនៅពីលើភ្នំម្តងទៀត ហើយទើបខ្ញុំអាចដឹងពីកន្លែងដែលអាចកើតឡើង ដំដែកគោលភ្លាមទៅ! » បុរសវ័យចំណាស់ម្នាក់អាយុប្រមាណជា50ប្លាយ កំពុងឈរកាន់ត្រីវិស័យ (ត្រីវិស័យ)ប្រដាប់មួយប្រភេទ រង្វង់មុខស្រដៀងនឹងនាឡិកា មានទ្រនិចវិលចង្អុលទៅទិសខាងជើងជានិច្ចសម្រាប់អ្នកដំណើរប្រើមើលកុំឲ្យវង្វេងច្រឡំទិស វាក៏បង្កប់នៅឧបករណ៍ស្រាវជ្រាវវត្ថុបុរាណដូចគ្នា។ត្រីវិស័យជាវត្ថុចាំបាច់សម្រាប់អ្នកធ្វើដំណើរតាមសមុទ្រ ឬ តាមតំបន់ដែលខ្លួនមិនធ្លាប់ស្គាល់។ ព្រោះទ្រនិចសម្រាប់ចង្អុលទិសកាលណាបើគេចាប់កាន់ ឬប៉ះត្រូវតួរបស់វា, វាតែងតែកម្រើករលាស់ញ័រៗ ដូចអាការត្រីបង្រះឬហែលទឹក ។
YOU ARE READING
រឿង អ្នកស្រាវជ្រាវវត្ថុបុរាណ🔞
Nouvelles« កុំព្យាយាមប្រឆាំងនឹងមិត្តខ្ញុំ ព្រោះមិត្តរបស់ខ្ញុំនេះណាជារបស់គម្រូចំណែកនាងវិញជារបស់ជជុះ » « បើដោះលែងគេមិនបានន័យថាយើងចាញ់ទៅហើយ ឆឹស! » « ប្រយ័ត្នងាប់អត់កន្លែងកប់ » « ឯងឡប់មែនទែនហើយ! » « ស្រាឆ្ងាញ់មិនចង់ ចង់ផឹកស្រាពឹសហេ្អស? » ផ្តើមសរសេរនៅថ្ងៃអាទិត្យ...
