When I was bata pa palagi kung iniisip what is it like tumira sa ibang bansa. I always wanted to go sa London or kahit saang European Country. I want to wake up one day in Isle Land-the smell of morning dew, the butter or peanut for breakfast and the broadways(the best part of staying there).
Until such time. Ang parents namin ni chyster palaging busy sa mga work nila. They never spared any of their time sa amin. Palaging business iniisip nila. One day I questioned my Pop.
"Pop? Do you love as?
"Ofcourse honey. Why?"
"Bakit di niyo kami binibigyan ng time ni kuya? Why dont we go to church every weekends? Or atleast why dont we bond?" My pop frowned. "Kasi anak, your mom and pop are doing this for you both."
"Even if wala na kayong time sa amin?" That gives my pop a sad relief. "Im sorry honey but for now wala pa kaming magagawa tungkol diyan."
It was just the start of my dark stages-my chilhood days.
We never saw mom and pop kissed each other. Kahit nga sa pagtulog hindi sila magkatabi eh. We thought normal lang ang ginagawa nila sa Filipino setting.
Pero di pala. My mom pretends-always, na everythings gonna be okay. Yun yung mga panahon na gabi na masyadong umuwi si pop, palagi silang nagsisigawan ni mom.
At sa hindi inaasahang pangyayari. My mom and pop separated. They said Its not working anymore na daw. Nasa 4th grade pa ako nun, parang nabagsakan ako ng isang napakalaking bato sa ulo ko. I dont know what to act in those scenarios.
My mom decided to go abroad para makapag-isip. Sinama niya ako, I cant resist. Nasa eroplano na ako nun nang malaman kung sa London kami lilipat. Alam mo yung feeling na you're about to reach your dream but in a most ironic way? Makakapunta nga ako ng London hindi naman kompleto ang pamilya ko.
Thats why I came back here sa Philippines. I missed my father and brother. Gusto kung magkaroon ng quality time kasama sila, lalo na kay kuya.
Sinundo ako ni kuya sa airport and I was surprised. May pasok kasi siya nung mga tine na yun. My kuya has always been thoughtful simula nung bata pa kami. Palagi niya akong binabantayan, tinutulungan at minamahal. Kaya nga nung nasa London ako hindi naputol ang communication namin, we maximized the use of technology.
And now na big girl na ako, gusto ko ako naman ang mag-alaga kay kuya. Nung nasa abroad kasi ako sa tuwing nag vi-videol call kami ni kuya palalagi kung napapansing malungkot ang mga mata niya. And lately ko lang nalaman na pinaglalaruan lang pala siya ng lahat ng naging girlfriends niya. Ayan binibigay lahat eh.
Para mas mabantayan ko si kuya nag enroll ako sa paaralan niya, ginaya ko na rin scheduke ng mga klase niya. Marami kaming napag-usapan ni kuya, puro masasayang bagay, tawa nga kami ng tawa eh. Pero mas natawa ako sa mga tao sa school ni kuya, akala kasi nila girlfriend niya ako. Hahaha lalo na yung si crystof, he was over reacting when my my kuya introduced me to her/him, and I can see in his eyes na may gusto siya kay kuya. I like him, lalo na mga boots niya napaka fashion forward. Gusto ko siyang maging kaibigan.
