Tesadüfün Böylesi

2.Bölüm

Anlamalıydım. Yengem bana günahını vermezdi.Bütün bu hareketler Gökhan'la beni....düşünmek bile istemiyorum.

Düğün saat yedide başlıyordu.Herkes mutluydu ben hariç.Gökhan'ın benden uzak durmasını ümit ediyordum.

Nazmiye Teyze,yengem,ben ve Gökhan aynı masaya oturduk.Küçük kız çocukları çekti dikkatimi.Bembeyaz gelinlikler vardı üzerlerinde.Onlara baktıkça kendime geliyor,huzur buluyordum.Bana kendi küçüklüğümü hatırlatıyorlardı.Dayımın ve yengemin düğününde,7 sene önce, 9 yaşındayken annemin bana aldığı beyaz gelinlik.Hayallerim kadar masum ve beyaz.

Aniden duyduğum alkış sesleri afallamama neden olmuştu.Gelin ve damat el ele tutuşmuş içeriye giriyorlardı (içeriye girdikleri an multimedyadaki şarkı çalar.) Gelin ve damat dans ederken düğüne gelen bazı çiftlerde onlara eşlik etmek için kalktı.Gökhan'ın da ayağa kalktığını görünce içimi garip bir his sardı.

Utanıyordum. Gökhan elimi tuttu.

-Benimle dans eder misin?

Yutkundum ve yengeme baktım.Kalkmamı istediği her halinden belliydi.

Gökhan'a cevap vermeden kalktım. Ne zaman heyecanlansam ellerim titrer, yanaklarım kızarırdı.Titreyen ellerimi sıkıca kavradı.Hafifçe belimi tuttu.Dans ediyordum galiba ,bu ilkti. Kulağıma fısıldadı.

-Neden bu kadar heyecanlısın?

-İlk defa dans ediyorum,topluluk önünde.

-Şuan kendi yüzünü görmeni çok isterdim.

-Neden, ne var Lan yüzümde?

-Lan mı? Kıkırdadı.

-Yanakların kıpkırmızı oldu.Ne yalan söyleyim yakışmadı değil.

Gülümsedim.Bana kilitlenmişti gözleri.Yüzüne bakamıyordum.Neden bu kadar utangaçtım.Yengeme baktım.Zafer kazanmış bir komutan edasıyla bize bakıyordu, istediği olmuştu.

Şarkı bitti.Yerime oturmak istediğimde Gökhan elimi bırakmadı.

-Elimi bıraksana.

-Bir şartla,yarın saat beşte yeşil tepede buluşalım.

-Olur,artık elimi bırak,rezil oluyoruz..

-Söz mü ?

-Söz..

Elimi bıraktı,hemen yerime oturdum.Ne yapacaktım ben Yeşil Tepe'de ??

Ceren'den

Berkay'dan gelen mesaj keyfimi yerine getirmişti.Onu seviyordum hem de çok ve o da beni sevmek zorundaydı.Ben Berkay için her şeyi yaparım.Onu kaybetmemek için her şeyi ..

Üstümü değiştirdim ve arabama atladım.

Yazar'dan

Saate baktı.

-Tam zamanında

Arabanın anahtarını valeye uzattı ve içeriye girdi.Berkay bir masada tek başına oturmuş,onu bekliyordu.Masaya doğru yürümeye başladı.Etrafta telaşla koşuşturan garson,olağanüstü bir sakarlıkla elindeki siparişi Ceren'in üzerine döktü.Ceren tam garsonu azarlayacaktı ki , yan masada oturan kız ona çelme taktı.Yere düşmemek için masanın örtüsünü asıldı.Masanın üstündeki yiyecek ve içeceklerle birlikte yüzüstü yere yapıştı.Saçı başı yağ olmuştu.

-Berkay şunlara bir şey söyle.

-''Ne Berkay'ı hanımefendi,ben sizi tanımıyorum bile.'' diyerek mekanı terk etmek üzere ayağa kalktı..Mekanın içerisindeki herkes Ceren'in haline gülüyordu.Tam mekandan çıkacakken döndü ve yüzüne baktı.Şaşkın şaşkın Berkay'a bakıyordu.Sırıttı ve dışarıya çıktı.

Vale arabasını çoktan getirmişti. Arabasına bindi ve bu oyun onun çok hoşuna gitmişti.

Telefonu çaldı.Bilinmeyen bir numaraydı.Gülmeyi bıraktı.Ciddi bir ses tonuyla

-Kimsiniz?

-Ben Akın.Para konusunu Sami halletti.Kızın bilgilerini mesaj olarak attım.Görüşmek üzere ,dedi ve telefonu yüzüne kapattı.

Aceleyle mesajı açtı.

''Kızın adı Ayşe,19 yaşında.4 ay önce annesini kaybetmiş.Annesi öldüğü için Lise 2'den terk.Şuan Adıyaman'da dayısının ve yengesinin yanında yaşıyor.

Açık Adresi:.......

''Bu kız Ceren'den numaramı almış olamaz . Bu bir tesadüf mü ? ''