Liars~Sequel on Survive

Hoofdstuk 8 Gestalkt?

Hoii, let's be quick, de cliffhanger wordt niet bepaald opgelost dit hoofdstuk want ik ben een pestkind en wil jullie er een tijdje mee vervelen. Er is één iemand die het goed heeft geraden, en die weet dat ze het goed heeft, ik noem geen namen, dat doe ik later, anders gaan jullie haar stalken. Verder ben ik een weekend weg geweest, dat je dat weet, vorig weekend heb ik niet gepost door 8 en een half uur huiswerk. Oke, that's mah quick A/N; Byeexx

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sophie's POV

Ik loop de kamer binnen en zie Daantje op de bank zitten.

'Daan, heb jij misschien iets gehoord net?'

'Nee,' zegt ze schouderophalend,'Hoezo?'

Ik geef haar de brief en ze leest het rustig door. Er verschijnt een frons op haar gezicht.

'Drie jaar geleden,' zegt ze,'Toen was jij ontvoerd door meneer de loverboy,'

'Klopt, maar meneer is nu dood, hij kan het ook niet zijn.'

'En die meid waar je toen steeds bij zat?'

'Lena? Nee, wij zijn zelfs nog steeds bevriend, dat kan echt niet.'

'Toch moet het richting die tijd zijn,' zegt ze

Dat kan wel kloppen. Drie jaar geleden moest wel verwijzen naar die tijd. Maar ik heb echt geen idee wie er achter mij aan zou kunnen komen die daar iets mee te maken heeft. Nouja, één iemand, maar hij is op dit moment nog steeds morsdood.

'Ik ga slapen, morgen moeten we al rond zes uur opstaan,' zegt Daantje en loopt de slaapkamer in.

Misschien brengt dat nog een beetje geluk met zich mee, tenzij die engerd ook al weet wanneer ik naar huis ga. Mijn nieuwe huis, ik ben benieuwd hoe het eruit ziet. Al boeit het me aan de andere kant helemaal niets. Al was mijn nieuwe huis een doos zou het me niet eens iets schelen op dit moment.

'Misschien is het die baas, die vieze oude. Niet dat ik ooit met hem gesproken heb, maar het kan toch?'

'Nee,' antwoordt Louis kortaf

'Of, Jim is opgestaan uit de dood,'

'Soof, dat kan niet, oké?'

'Wat dan wel?'

'Weet ik veel!' roept hij geïrriteerd,'Je hebt hem toch gezien nadat hij dood was?'

'Ja...'

'Dan is hij het niet,'

'Ik weet niet of het hem is! Oké, het is onwaarschijnlijk en onmogelijk, maar wie moet het anders zijn?'

'Ik ga geen conclusies trekken, het is toch wel iets anders. Ik weet anders ook niet wat ik eraan moet doen, het zal toch niks uitmaken.'

'Dat zal het wel!' roep ik

'Back to reality, Sophie, dit is geen heldenserie!'

Ik zucht,'Ik ga slapen.'

Ik loop de kamer uit en loop de slaapkamer binnen. Ik ga op het randje van het bed zitten en staar naar buiten. Een stukje verderop zie ik een boom met daarin een grijze dikke vogel. Alsof ik hem geroepen had vloog hij uit de boom en landde hij voor het kozijn. Ik verroerde me niet, ik wist toch al dat hij zal komen. Al is hij nu wel een beetje laat.

Ik voel mijn telefoon in mijn broekzak trillen en haal hem uit mijn broekzak. Het zal Stephanie of Alicia wel zijn, dadelijk hebben ze Harry's auto nog in de prak gereden! En eigenlijk zie ik dat nog gebeuren met zulke personen achter het stuur. Ik open het sms'je en lees het in mijn hoofd voor.