ELECTRIC LOVE

chapter 15

"Y-you there, are you alright?"

Marahan kong litanya matapos kong lumapit para sana kuhain rin ang kanyang atensyon.

Ngunit parang ako'y bigo nang hindi man lang ito lumingon sakin.

"Hey."

Akin pang pag-uulit sabay tapik sa kanyang balikat. Ang akala ko ay hindi pa nya ako tatapunan nang tingin, pero kasabay yun ay ang pag tanggal nito nang naka-kabit na earphone sa tenga nya bago ako lingunin.

"B-bakit po, ano pong kailangan nyo ms.?"

Pagkaraan nyang tanong, pero imbis na sagutin sya, ay agad ko muna itong tina-asan ng kilay at mariin tinitigan.

"Is that how you greet your professor ms. Ladychoss?"

Nag ba-ba-kasakali na baka namali lang ito nang sabi. Kaso ilang segundo na ang nakalipas ay nag hihintay rin ito nang aking sasabihin.

Kunot noo naman nya akong tinignan which somehow nahawa ako doon.

'don't tell me, hindi ako kilala ng babaeng ito?'

"G-...good afternoon..."

Wika ko pa saking sarili at kasabay yun ang mapangiwi dahil sa literal nitong sinabi.

'she didn't know me!?'

"Yeah, right, good afternoon I guess you didn't know me kaya ganyan ang iyong approach. But ms. Ladychoss... Somehow, its kinda rude na ako pa ang unang naka-kilala sayo kahit madami akong hawak na estudyante, kaysa sayo na parang...marami pang oras na bakante."

Seryoso kong litanya habang inayos ang aking tayo sa harap nya at mariin pa rin nakatitig dito, hini-hintay kung ano ang magiging reaction nya, but as usual kagaya sa una namin pagki-kita, parang hindi man lang ito nakaramdam nang hiya sakin sinabi at marahan pa itong tumayo.

"I-I remember you ms...of course..how can I forget a messy person like you."

"What?"

"I remember you ms. Its just that wala naman po tayo sa campus, that's why...I didn't call you, ma'am."

Kanyang pag-ulit, kahit na parang mas mahaba pa ito kumpara sa sinabi nya nung una, na hindi ko naman narinig sa huli dahil pabulong na lang ito.

"Alright, then as what I said. May problema ba? Why are you crying?"

Akin na lang pagbalik sa topic, at hinintay ang kanyang sagot na parang hindi nya ito ina-asahan kaya agad syang napaiwas nang tingin.

"W-wala po ma'am, its just a movie."

"I see, is that why you're also singing?"

"Huh? H-hindi po ma'am, hindi ako nakanta."

"Really? Or its just that, hindi mo lang naririnig sarili mo dahil naka earphones ka?"

"N-no, I just reading the sub title of the movie I watch...l-look."

Sabay pakita nito sa kanyang phone screen matapos nitong i-play ang movie na pina-panuod nya, at gaya nang kanyang paliwanag, isang dialogue nga ito nang character na akin ikina-bagot.

I guess wala nang naisip na plot or sasabihin yung character na ginawa nang kung sinong author na ito, kaya kahit ang lyrics ng kanta ay wala sa oras ginamit.

'oh well, I can't believe na ganitong mga genre rin pala ang pina-panuod nang babaeng ito. Which in fact, ang akala ko'y lagi syang lutang at mahina maka pick-up nang mga sinasabi nang iba.'

"I see, now that you're fine. I'll go ahead. May tatapusin pa ako...see you in class."

Agad kong paalam dito at hindi na hinintay pa ang kanyang sasabihin. Since in the first place gusto ko lang magpaka unwind, right....

Now that I remember our first moment, wala rin naman pala akong naramdaman ka-kaiba sa kanya... Pero...

'bakit ngayon?...'

Aking tanong sa sarili, matapos kaming makarating saking pupuntahan at pinark na muna ang kotse.

But instead na lumabas at gawin ang aking pakay, ay ito...nagawa ko pa munang mag reminisce, sa harap nang natutulog kong kasama na si, Mayo...

'Bakit ngayon, malinaw pa rin saking paningin ang iyong ma-among mukha?'

Marahan kong dugtong sakin katanungan habang taim-tim na pinag-ma-masdan ang mukha nito.

Hindi ko tuloy alam kung gi-gi-singin ko ba sya o hahayaan na lang muna matulog ito...

However, bakit ang ganoon bagay kailangan ko pang problemahin? Look Lara, malaki naman na siguro sya para pwede nang iwan dito diba?

Nakangiwi kong anas sa sarili, and without having a second thought, agad ko nang inalis ang suot kong seat belt at marahan lumabas sa kotse.

Hinayaan ko na lang itong nakabukas ang makina upang hindi naman madistorbo ang tao sa loob. Lalo na't automatic rin naman ang sasakyan ko.

Ma-ma-matay na lang kusa kapag wala nang na trace na tao. Pero habang nagla-lakad, hindi ko pa rin maita-tanggi na ang aking isip ay parang naiwan pa rin sa kotse.

'Kung bakit ba naman kasi sumama pa yun, hindi tuloy ako mapakali.'

Sisi ko pa kay mayo, kasabay yun ay ang tuluyan kong pag pasok sa restaurant.

"Lara!"

"The fudge-h-hey?"

Ngunit para lang magulat dahil sa biglaan pag yakap nang isang estrangherong lalaki sakin.

"Hey, what's wrong with you? Let me g-e-edward?"

Udlot ko saking sasabihin. Gusto ko pa sana magalit sa lalaki, pero hindi na natuloy nang tuluyan kong makita ang kanyang itsura.

Kasabay yun ay dito ko lang din na-alala, na sya nga pala ang pinunta ko dito.

"It been a years right, lara. But y-you still beautiful-no, more gorgeous rather."

Wika nito habang nahi-himigan ang saya nito sa boses. Isang marahan na ngiti lang naman ang binigay ko dito, subalit agad lang din napawi nang bigla nya akong ginawaran nang halik sa pisngi, na hindi ko ina-asahan.

"I'm sorry, I can't help it. I really miss you babe."

"But you didn't have to do that."

"W-why? Are you...in a relationship right now?"

Nau-utal nyang tanong, at ang kaninang kasiyahan nya ay biglang napalitan nang lungkot at pangamba.

"N-no I'm not, but still...J-just don't do it na hindi ako aware."

Litanya ko sa kanya habang napa buntong hininga. Isang malaking ngiti lang naman ang binigay nito sakin at tumango na para bang hindi dumaan ang lungkot sa mukha nya kanina.

"Alright, I got it. So, can we have a dinner now?"

"Since, you also want to talk to me, hindi ba?"

Dugtong ko sa kanyang sinabi at taim-tim tinignan, matapos ako nitong pag hilain ng upuan at tuluyan maka pwesto sa pina reserve nya na table...

----------------------

Mashiro99~