အချစ်လေတံခွန်

အခန္း(၁၀)

ကားေပၚတြင္ ေဝသည္ ၿငိမ္သက္လ်က္။ ေနာက္ခန္းတြင္ေတာ့ စိုးႀကီးသည္ မိုင္လိုကို သူ႔ေပါင္ေပၚတင္ကာ ကစားေနသည္။ ေဝသည္ ေခြးခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္၏ စကားဝိုင္းျပင္ပကလူ။ လိုက္လည္း လိုက္ပါသည္။ စိုးႀကီးက ေရလိုက္ငါးလိုက္ေျပာတတ္သူ၊ ဟိုကလည္း သူသိသမွ် ေျပာျပေနသူ။
ေဝ တစ္ခ်က္သမ္းလိုက္သည္။ 'ပ်င္းေနၿပီလား' ေမးေတာ့ 'မဟုတ္ပါဘူး'ဟု  ေဝထပ္ညာရျပန္သည္။

စက္ဘီးျပင္ဆိုင္တြင္ ခ်ေပးခဲ့ရန္ ေျပာခ်င္ေနသည္။ ဒါကို ေဒၚေမျဖဴစင္က စိတ္ဖတ္တတ္သူပမာ
'စက္ဘီးကို အျပန္မွ ဝင္ယူေလေနာ္၊ သူငယ္ခ်င္းကို ျပန္လိုက္ပို႔ေပးၿပီးမွ ဝင္ယူၾကတာေပါ့'တဲ့။

'ဟုတ္' တစ္လုံးျဖင့္ ေဝ ဆက္လက္ၿငိမ္သက္သြားျပန္သည္။ မုန႔္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ စိုးႀကီးက စကားပိုမ်ားလာသည္ထင္ရသည္။ တစ္ခဏအတြင္းမွာပင္ ႏွစ္ေယာက္သားခင္မင္သြားၾကဟန္။ ရယ္ကာေမာကာျဖင့္။ ေဝကေတာ့ နားေထာင္သူ။ ေရညႇိထမင္းလိပ္ေလးစားလိုက္၊ စိုးႀကီးမွာထားေသာ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကို ယူေသာက္လိုက္ႏွင့္။

'ဒါဆို သမီးစေနေန႔က် အိမ္က ရွဴးဂါးကိုေခၚလာၿပီး မိုင္လိုနဲ႔ လာေဆာ့မယ္ေလ'

'စေနမွ မဟုတ္ဘူး။ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္သာလာခဲ့'

ေဟာ အေပးအယူေတြေတာင္တည့္ေနၿပီ။ သားေရးသမီးေရး ေျပာေနသူေတြပမာ အေလးအနက္မ်က္ႏွာထားေတြႏွင့္။ စားၿပီးရွင္းမည္လုပ္ေတာ့ ေဒၚေမျဖဴစင္က ရွင္းသည္။ ေဝက အတန္တန္ျငင္းသည္။ စားပြဲထိုးအစ္မႀကီးက စိတ္ေပါက္ေပါက္ျဖင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံးဆီက ယူလိုက္ရေကာင္းမယ္ဟု ေတြးေနမလားမသိ။ စိတ္မရွည္ေတာ့ဟန္။

စိုးႀကီးက ေဝ့ပိုက္ဆံကို လွမ္းယူလိုက္ၿပီး 'ေနာက္ေန႔အတြက္ထားလိုက္၊ လူႀကီးက ေကြၽးေနတာကို မျငင္းရဘူး။ ႐ိုင္းရာက်တယ္' ဟုဆိုသည္။

စိုးႀကီးကို အိမ္ျပန္ပို႔ၿပီး ေဝ့ကို စက္ဘီးျပင္ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ခ်ေပးသည္။ ေဝ ကားထဲမွ ထြက္ကာနီး ငတိ မိုင္လိုက တစ္ခ်က္ေဟာင္လိုက္ေသးသည္။ စက္ဘီးေပၚေရာက္မွပင္ ကားထဲတြင္ ေဝ ခံစားခဲ့ရေသာ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္မႈမ်ား ေျပေလ်ာ့သြားေလသည္။