Nanny McGay

Chapter 13

Zwei POV...

Valid ang reason ko para magalit sa kanya pero bakit kung tignan nila ako na parang kasalanan ko, yes I admit it. Maybe I was to much and I hurt him but Buboy crossed the line first I trust him and he broke it. 

So why do I feel like it's my fault, why do I feel guilty.

Dalawang araw ang nakakalipas simula ng mangyari iyon sa amin at ayon sa mga narinig ko umalis daw si Buboy. Hindi ko alam kung saan ito nag punta ngayon.

AND I FVCKING MISS HIM!

Hindi 'man lang ba siya babalik, akala ko sa lahat ng tao na narito na nakakakilala sa akin  akala ko siya ang makakaintindi sa akin. I was really willing to risk for him, but i guess he doesn't see me as someone who's worth risking for. I made one mistake that day and i badly needed him on that particular day. I'm out of my rage because of anger and i need him to calm myself to comfort me and to understand me. At least there's one person who could understand me.

But he left.

I guess, masyado lang akong nakampante kay Buboy. Sa lahat kasi ng naging nanny ko siya yung kakaiba. Siya yung nagtagal talaga sa akin siya yung umitindi ng ugali ko kahit na lagi ko itong pinag tri-tripan. 

At alam ko 'din naman sa sarili ko na sumosubra na ako dilang minsan kundi madalas, i act like i don't care but i know when people are uncomfy having me around and i know if they are faking their vibe. I'm not naïve.

But Buboy is different, his real and directly to the point, kahit kailan hindi siya nag pakita ng paka plastic sa akin. He's nice, clumsy and admiring. He even helped me if I needed word advice. He always take care of me and do his best in his job.

Now I'm guilty of what I did to him.  He don't deserve that.

"Pwede ba kitang maka-usap!" napatingin ako kaagad sa pinto ng may marinig ako mag salita mula dito

It's nanay Lena. Tumayo ako at pinag-buksan ko ito.

"Pasok po" pareho kaming naupo sa kama "Why are you here po pala nanay Lena, diba kasama kayo ni Dad?" i asked her.

Tumingin naman sa akin ang matanda "Nabalitaan ko ang nangyari kamusta ka?" pabalik na tanong  nito, pero hindi ko magawang sagutin ito "Dalawang araw nadin simula ng umalis dito si Buboy" 

It's been two fvcking days at hanggang ngayon wala pa din akong ginagawa.

"Alam mo anak, hindi ko inaasahang aabot kayong dalawa sa ganito" napatingin naman ako kay nanay Lena "Kasi simula ng pumasok at maging nanny mo si Buboy ay talaga namang hindi kayo magkasundo para kayong aso at pusa, parang anghel at demonyo laging nag babangayan asaran at awayan, na alala mo ba 'yun" napangiti naman ako dahil sa sinabi ni nanay Lena, na alala ko tuloy mga panahon na pinapahirapan ko siya at inaasar.

Damn ang tagal nadin pala.

"Kayong mga bata oho, hindi namin alam kung paano kayo lagi aawatin hanggang sa isang araw parang okay na kayong dalawa si Buboy hindi na natatakot sayo at ikaw naman kampante ka na sa kanya, hindi namin lubos maisip anak na magiging okay kayo at ang akala nga namin ay maagang maalis ang batang yun dito dahil sa mga pinag gagawa mo" aniya "Pero alam mo Zwei ang laki na ng pinagbago mula ng dumating dito si Buboy" napataas naman ako ng kilay dahil sa sinabi ni nanay Lena.

"Like what nanay?"

"Madalas ka na naming nakikitang nakangiti" sabi niya na bahagya kung ikinagulat "Madalas ka nadin lumalabas sa kwarto mo at kahit papaano nakikipag halubilo kana sa mga taong kasama mo dito sa mansyon"

"Is it bad or good" 

Napatawa naman si nanay Lena "Ikaw talagang bata ka, syempre good 'yun ano ka ba, kahit paano ay malayo kana sa Zwei na nakilala ko na mabuti talaga ang naidulot sayo ang pagiging alaga ni Buboy" i guess nanay lena's right "Alam kung mali ang ginawa ni Buboy sayo at nasa kasunduan niyo na kahit anong mangyari ay di siya pwedeng pumasok dito sa silid mo, hindi kita pinapangunahan anak hindi ko sinasabi na patawarin mo siya agad o humingi din ng tawad sa kanya kaagad, desisyon mo iyan at alam kung alam mo kung kailan ka magiging handa" napangiti naman ako sa sinabi ni nanay Lena

But my smile faded immediately "Siguro nanay Lena hindi ko alam kung paano siya lapitan, kung papaano mas maging vocal nauunahan ako ng kaba, hiya at guilt dahil sa nagawa ko oo may mali si Buboy pero hindi ba parang somubra naman ako sa kanya" mapait akong ngumiti "Growing up naman kasi doon ko mas na realize na hindi naman importante sa iba na sabihin o malaman nila kung ano nga ba ang nararamdaman ko and much better to keep it to myself nalang" 

"Hindi mo naman kailangan sabihin ang lahat ng nasa loob mo isang salita lang ang kailangan ni Buboy para mag ayos kayo at sa tingin ko ay alam mo yun" aniya "Alam kung totoo niyong kaibigan ang isa't isa kaya mag kaka-ayos 'din kayo"

She's right, it's now or never kapa hindi ko pa inaayos to baka malaki pa ang mawala sa akin.

"Paano mauna na ako" tumayo na si Nana Lena 

"Wait" kinuha ko naman ang hood ko sa dulo ng bed ko para sumabay na lumabas kay Nanay Lena 

"Huh?" pag tataka ko 

Dahil sa paglingon ko ulit kay Nana Lena ay wala na ito, how can she vanish so quickly?

***

Author's Note: Sorry for late updates.