Nanny McGay

Chapter 15

Buboy's POV...

Halos katahimikan lang ang namamayani sa pagitan naming dalawa ni Zwei walang may gusto mi-isa 'man sa amin na mag simula ng salita o magkaroon' man lang ng lakas ng loob para masira ang katahimikan sa aming dalawa, simula kanina ng dumating siya dito ay wala namang salita ang lumabas dito.

Hindi ko 'din alam sa sarili ko kung bakit nawalan ako ng lakas ng loon na mag salita sa harap nito lalo't na gusto kung mag sorry dito at magka ayos na kaming dalawa.

Sa kasalukuyan narito kami sa second floor ng bake shop ni Ceilo at Vince parang mini office nila ito na katabi ang staff room nila pati ang isa pang room, dito muna nila kami pinatuloy habang sila naman ay pinag papatuloy ang mga ginagawa sa baba.

Naging desmeyado 'din ako sa sarili ko dahil dapat nakiki saya ako sa kanila Kim at iba pa pero parang sinisira ko ang bonding namin pero kahit papaano ay natutuwa ako at mabilis silang nagpakalagayan ng loob at nagka sundo hindi ko' din lubos maisip na lalaki pala ng ganito ang kaibigan ko dito sa manila.

"I'm sorry"

Napatigil ako bigla sa kaka-isip ko ng kung ano-ano at na patingin sa katabi ko, hindi naman ito nakatingin sa akin at halos tutok lang ang tingin sa harap neto, pero 'mas nabigla ako sa lungkot na nakikita ko sa mga mata ni Zwei.

"I'm sorry" Sabi ulit nito at yumuko "Bumalik kana, wala na akong kakampi" mahinang sabi pa niya

Nakarandam naman ako ng awa at kirot sa puso ko, hindi ako sanay na nakikita si Zwei ng ganito.

"Ako dapat ang humingi ng tawad sa'yo" panimula ko dito "I'm sorry Zwei, hindi ko dapat sinuway ang utos mo kasi diba at the first place naman talaga dapat ay pagkatiwalaan mo ako pero sinira ko 'yun" na patingin naman ako sa baba at napapikit nalang dahil sa kakahiyan "Hindi ko alam, alam kung di pwede pero ginawa ko pa' din alam kung magagalit ka pero tinuloy ko padin, hindi ako inosente sa ginawa kung kasalanan sayo kaya naman valid ang reason mo na magalit sa'kin" dagdag ko pa dito

Alam ko naman eh.

May kasalanan ako kaya dapat noon palang ako na ang unang lumapit sa kanya at humingi ng kapatawaran pero nadala 'din ako ng takot ko at lalo na ng kahihiyan, pinagkatiwalaan niya ako hindi ko dapat sinisira' yun.

"Pasensiya na 'kung hindi ako nag sabi kaagad ng sorry sa'yo kung bakit mas pinili kung umalis, aaminin ko Zwei na takot ako sa mga nakita ko sa kwarto mo at sa ginawa mo" hindi ko alam pero para bang gusto na tumulo ng luha ko "Hindi ko lang alam siguro kung paano ka harapin at kausapin"

Napa-pahid naman ako sa pisngi ko ng maramdaman ko na tumulo na ang luha ko, yung bigat na nararamdaman ko parang gustong kumawala at lumabas.

Pero kung mas mabigat sa akin ito paano na sa lalaking katabi ko ngayon muka man siyang matapang sa harapan ko pero alam kung katulad ko 'din siyang takot at may pinag dadaanan.

"Alam mo ba dati sinubukan kung mag suicide"

Napaangat agad ako ng muka at kaagad napatitig sa katabi ko dahil sa gulat hindi ko kasi inaasahan na marinig ko to sa kanya.

Pinag masdan ko ang muka ni Zwei, nakakatitig pa 'din ito sa harapan ngunit nakangiti ito habang dumadaloy ang mga luha neto sa pisngi niya.

Nasasaktan ako sa nakikita ko.

"Damn!" bahagya pa itong natawa at pinunasan ang mga luha sa pisngi "From the deepest of my heart, I wish that those attempts worked" ngumiti ito at umiling-iling pa "The anxiety, stress and depression the vividness and emptiness and the dark trauma that always hunt you in the middle of the night and all of it, all of it sabay sabay na nagpaparandam sa'yo and all you can do is cry in silence"

Nakangiti pa 'din si Zwei habang patuloy ang pag agos ng luha neto at nasasaktan ako sa nakikita ko, hindi ko alam na mas malaki pala ang problema na pinag dadaanan neto.

"Yung feeling na dati okay ka naman' yung hindi ka naman ganyan before yung hindi ka ganito, yung ikaw yung better version na tinitignan nila at some point then one day boom! Biglang nawala lahat dahil lang sa isang pagkaka-mali ng isang tao at sa pagka-wala ng isa" napatingin pa taas ito at pinipigilan ang mga luha na nag babadyang bumagsak "Hindi ko naman pinili na maging ganito eh okay, it's just-- just  i'm not okay after those fvcking scenarios in my life naging ganito na ako pero ginusto ko ba to hindi naman eh! hindi ko hiniling na makarandam ng lungkot ng sakit n-ng pait, na maging cold at mawalan ng pakialam sa paligid na n-na sa tuwing sasapit ang gabi maiiyak na lang ako bigla kahit na di ko naman na gustong umiyak n-na maaalala ko na naman yung trauma na meron ako na laging mag overthink a-and i don't fvcking like it" doon na hindi na kayanan ni Zwei at tuluyan na itong umiyak

At halos napatakip nalang ako sa bibig ko dahil sa sakit na nakikita ko.

Ang lalaking to, buang buhay niya hinusgahan siya ng mga tao sa paligid niya pero hindi nila alam na may pinag dadaanan ito.

"I i-i always feel empty and lonely and tired of everything and lagi kung sinasabi sa sarili ko na 'Zwei di pwedeng laging ganyan' Zwei umayos ka na 'Zwei kaya mo yan na n-na hindi na ako babalik sa siwasyon na' yun pero pa ulit-ulit! pa ulit ulit!" hindi niya deserve ang ganito."I don't understand myself anymore"

Hindi ko alam ang sasabihin ko, nasasaktan ako hindi ko lubos maisip na ganito pala kasakit ang pinag dadaanan niya. Na buong buhay niya halos pasan niya ang mundo dahil sa sakit at nag iisa lang siya.

"I'm sorry" nasabi ko nalang bigla "I'm sorry, I'm sorry, I'm sorry"

Napatingin naman sa akin si Zwei at nagulat ito sa nakita nito, napapatitig ito sa akin saglit bago pinunasan ang basa kung pisngi

"You don't have to say sorry okay" aniya habang pinupunasan pa 'din ang luha ko "Ba't ka ba umiiyak ang panget mo lalo tuloy" Sabi pa nito at sabay gulo sa buhok ko "Babalik ka na ba?" Tanong nito sa akin

Tumango ako dito bilang sagot ko

"Salamat" aniya at ngumite "Salamat' din sa pakikinig sa akin, kailangan ko 'yun" dagdag pa nito

Nagulat naman ito ng bigla ko itong niyakap at yumakap naman ito ng mahigpit.

"Tara na" aniya at kumalas na ito "Kailan pa natin umattend sa dance lesson para sa royal Ball, wala akong ka partner ngayon kaya ikaw na muna" naka-ngiti nitong sabi at tumango naman ako

Pinunasan na ni Zwei ang luha niya at sabay namin inayos ang mga sarili namin bago bumaba.