"KAR KÜRESİ"

Afedersin..

Bölümde ki şarkı belki dinlemek istersiniz..♡

Aradan 1 hafta geçmişti.. koskoca 1 hafta!!!
Ve ben hala o yazıyı kimin yazıp, kar küremi bana sihirli bir şekilde kargoyla gönderen kişiyi merak etmek ile meşguldüm...
Yürüyordum yolda, bugün üniversite'nin ilk günüydü. Tuna'nın dersi benden 1 saat sonra bitiyordu. Ona mesaj atıp yürüyerek eve gitmek istediğimi yazdım.
Nedense yürümek iyi geliyordu. Her şekilde..
Bildirim sesi çantam'dan yankılanınca kimden olduğunu zaten anlamıştım. Tunadan'dı. Net olarak emindim.
Büyük ihtimal beraber gidelim gibi mesajlar yazmıştı.

Mesaja bakmak istemedim, onun yerine yolda alelacele yürüyen insanlar, küçük, büyük okullarından çıkan çocuklar, yolda mırıldanan tatlı yavru kediler, bir kaldırım taşının yanında şambali satıp ekmek parasını kazanan hafif göbekli tontiş amca'ya dikkatimi verdim. Kısık ama her kulağında sorun olmayan insanın duyabileceği tonda, kuş sesleri, cadde'den geçen araba'nın korna sesleri, tamamen dış dünya'ya vermiştim kendimi.
Teker teker gördüğüm insanların yüzlerine bakıyordum. Bazılarının suratların'da işten çıkmış oldukları için yorgunluk, bazılarının seslerinde eve giderken annesine okulun nasıl geçtiğini anlatan çocuk sesleri..

Tebessüm ettim kendimce. Sebebini bilmiyorum. Neden olduğunu bilmiyorum. Durgunlaşmıştım.
O sırada kulaklığımı taktım kulağıma,
Bu aralar dinlemekten hoşlandığım tek şarkıyı açtım. "ANOTHER LOVE"
O kadar etkileyici ve iyi geliyordu ki..
Birden kendimce her zaman ki gibi türkçe anlamını mırıldandım...

Seni bir yere götürmek istiyorum.
Böylece önemsendiğini bilirsin..
Ama hava çok soğuk, nereye götüreceğimi bilmiyorum.
Sana hoş bir kurdele nergisler getirdim, ama geçen bahar açtıkları gibi açmayacaklar,
Ve seni öpüp iyi hissettirmek istiyorum.!
Sadece gecelerini paylaşmaktan çok yoruldum.
Ağlamak, ve sevmek istiyorum.
Ama tüm gözyaşlarım tükendi...

Başka bir aşkta, başka bir aşkta,
Tüm gözyaşlarım tükendi... (×2)

Şarkının gerisini daha dikkatli dinlemek için sesini açıyordum ki birine çarpıp yere yapışmam bir olmuştu. Kulaklık kulağımdan çıktı.
Çantam kolumdan indi, ve saçlarım dağıldı..

Ellerim reflex olarak yere dayadı kendini, küçük avuçlarım hafif taşlarla kaplanmış, kesikler ve küçük kan damlaları'na maruz kalmıştı...

Ağzımdan küçük bir inilti koptu, o sırada kafamı kaldırdım, karşıya bakmak istedim. Kime çarptığıma!
Acaba o'da benim gibi düşmüş'müydü?
İçimde ki ses bağırdı birden bana, "kafanı kaldırıp baksana"
Haklıydı. Dediğini yaptım. Baktım.
Ama düşündüğüm gibi değildi. Yerde kimse yoktu. biri düşmemişti. Karşımda 1.82 boylarında biri bana elini uzatıyordu. Hiç düşünmeden tuttum elinden. Sonradan neler olacağını bilmeden..
Ne kelimeler sarf edeceğimizi bilmeden.

Kalktım ayağa, üzerim de ki yarım kahverengi'den hallice olan yarım delikli kazağımı sirkeledim. Kasım ayına girmiştik hava soğuktu.
O yüzden yarım kazak giymiştim. Gerçi beli açıktı ne kadar ısıtacaksa..
Ardından altımda olan siyah ispanyolu sirkeledim. Konuşmadım.
Yüzüne baktım. Ve sonra süzme gereği duydum. Yapılıydı fazlasıyla. Kumral kahverengi karmaşık ama onu çok çekici hale getiren saçları ben burdayım diyordu. Sonra gözleri kahverengi gözler, kalın kırmızı dudaklar, ve güzel bir çene. Bir erkeğin istediği her özellik onda toplanmıştı sanırım. Sonunda gözlerimi ondan ayırdım. Ona baktığımda, o zaten bana bakıyordu. Gözlerime çevirdi bakışlarını,sanki mavilerimi çoktandır görüyormuş gibi baktı..
Sonra ne mi oldu? mahcup bir ifadeyle "afedersin" dedi. Ve hiç bir şey olmamış gibi, ona önemli değil, dememi beklemeden bile arkasına bakmadan gidiverdi.