Stalkers.

4.

Mandy P.O.V.

ik word wakker in de hele lelijke, oude kamer. wat haat ik het hier. zou rienke het gister overleeft hebben want ik bedoel ik zou koken. er spoken allemaal vragen door mijn hoofd tot dat de deur opengaat. "hier heb je wat te eten."zegt een persoon die ik vast en zeker niet ken en hij komt met een dienblad aan lopen. "wanneer mag ik hier weg?"vraag ik. "en wie ben je?"zeg ik er nog snel achteraan. de jongen haalt zijn capuchon van zijn hoofd en ik kijk recht in de ogen van de enige echte samuel leijten. "o dus ik had het fout ik ken hem dus wel."denk ik hard op. "sorry mag ik even vragen waarom je dat zei?"vraagt samuel. dus ik begin uit te leggen en ik hoor hem grinniken.  "wat is er zo grappig."en ik kijk hem nep boos aan. "jij bent grappig." Antwoordt hij dan komt hij dichterbij en voel ik zijn lippen op die van mij. oke wacht ik zoen nu met mijn stalker/idool. is dit normaal dat ik me geweldig voel? i don't think so. maar goed ik voel me goed.