Love and Hate / 'Jikook'

Bölüm-6

Çoook uzun bir süre oldu ancak sınav dönemi çok fırsatım olmadı.

Beklettiğim için üzgünüm.

Keyifli okumalar ❣️

********************
Jungkook'tan

Gördüğüm manzara karşısında sabaha kadar uyuyamamış ve soluğu bu iğrenç barda almıştım. İçtiğim şeylerin farkında bile değildim sinirimden. Bana bunu nasıl yapardı, bana inat o çocukla nasıl yakınlaşırdı aklım almıyordu.

Kısa bir an bile olsa benim için atlaması zordu işte. Sevdiğimi zor kabullenmişken onu başkasıyla görmek zoruma gidiyordu. Sevdiğim çocuk intihar ediyordu ve ben onun yanına 'İyi misin?' diye bile gidemiyordum.

Hoseok'a da kırılmıştım. Ben görmek istediğim halde bana sevdiğimi göstermiyordu. Bir zamanlar en iyi arkadaşlardık oysaki.

Başım dönmeye başladığında anlamıştım fazla kaçırdığımı ancak şuan geri dönmek için çok geçti. İçimden beni durdurmayan bir şey çıkmıştı ortaya. Bu gece Jimin'imi görmeden rahat edemeyecektim belliki. Telefonumu çıkarıp onu aramaya karar verdim.

'Jim💜 aranıyor...'

Jimin: 'Alo.'

Tek söylediği şey buydu. Normalde beni güzel sözlerle karşılardı. Ancak bu sadece bir kuru 'Alo' olmuştu.

Jungkook: 'Jimin... B-ben çok üzgünüm. Seni görmek istiyorum. Yanıma gelebilir misin?'

Bu iğrenç bara gelmesini istemiyordum sadece beni burdan kurtarmasını istiyordum.

Jimin: 'Sesin iyi gelmiyor Jeon. Nerdesin?'

Jungkook: 'Her zaman gittiğim bardayım. Seni görmem lazım Jimin. Hemen görmem lazım hemde. Senin gözlerin çok güzel biliyor musun? Bakmaya doyamıyorum ama bakamıyorum da..'

Jimin: 'Konum at Jeon.'

Saçmalamaya başlıyordum. Daha fazla batırmamayı umarak devam ettim.

Jungkook: 'Beni burdan kurtar lütfen. Beni sensizlikten kurtar Jimin.'

Yüzüme kapanan telefonla konumu gönderip kafamı önümde duran masaya koymuştum. Çok ağır geliyordu taşımak. Hem etrafta çok insan vardı. Ben sadece Jimin'imi görmek istiyordum.

Ne kadar geçtiğini bilmiyordum ancak omzuma konan elle kendine gelmiş ve başımı koyduğum yerden kaldırmıştım. Karşımda görmeyi beklediğim manzara yoktu. Feminen giyimli bir çocuk gülümseyerek yüzüme bakıyordu.

Jungkook: 'Ne! Komik bir şey mi var?'

Ben homofobik değildim ancak gay hiç değildim. Sanırım benimki sadece Jiminseksüellik gibi bir şeydi. Onun haricinde hiçbir erkek için böyle şeyler düşünmezdim. Aklımın ucuna bile gelmezdi.

Robert: 'Sakin, bir şey yapmadım sana bu ne sinir. Hem ben seni biraz rahatlatmak için geldim. Çok gergin gözüküyorsun.'

Ellerini bacaklarımda hissetmiştim. Dokunduğu ellerini kırma düşüncesiyle boğuşurken Jimin'imin sesini duymuştum. İşte bu sesti benim beklediğim. Meleğimin sesi...

Jimin: 'Neler oluyor burda Jeon?'

Bana Jeon demesine kalbim kırılsa da şuan ona takılamazdım. Beni yanımdaki çocuktan kıskanmıştı ve bu benim işime gelirdi.

Jungkook: 'Sevgilim var dedim bebeğim ama dinlemedi. Zorla oturdu yanıma.'

Çocuğu göndermek için söylediğimi düşündüğü bu sözlerim ağzımdan çıktığında kendimi o kadar rahatlamış hissettim ki ona hep bebeğim demek istedim.