blood, pain and lies ♠︎ taennie

0;1

Ellerimin arasındaki kurabiye tepsisini tezgaha koydum. Yaptığım tarçınlı kurabiyeler dört buçuk yaşındaki kızım içindi. Kendisi bu kurabiyelerime hastaydı ve söz verdiğim için bütün gecemi buna harcamıştım. Küçük kızım Diana mutfağa girerken mutlu ve heyecanlıydı.

"Benim için mi?" Alnına doğru eğildim ve öpücük kondurdum. Sıcak kurabiyelere düşünmeden ilerlerken onu kenara çektim.

"Şu an sıcaklar ama soğuyumca en fazla üç tane, unua üç tane! Roseanne! Nerdesin kızım?"

Roseanne oflayarak mutfağa girerken Diana'nın yanağından makas aldı ve sıcak kurabiyelere daldı. Sıcak kurabiyelerden çığlık atarak uzaklaşırken suratımı büzmüştüm sesine.

"Neden sıcaklar demediniz?" Öfkeliydi ve elini buzdolabını açmış orada tutuyordu.

"Sormadan daldın, kusurumuza bakma ev sahibi," dedim göz devirerek. Roseanne komşumun kızıydı ve Diana için iyi bir bakıcıydı. Benden üç yaş küçüktü ve kızımla tek ortak noktaları satrançtı. Babası gibi...

"Haklısın, özür dilerim," dediğinde gülerek ona sarıldım.

"Sorun değil bebeğim. İstediğin kadar yiyebilirsin ama ona-"

"Üç tane," dediklerinde istemsizce kahkaha atmıştım.

"Anlaşmamıza sevindim. Ben iş başvurusuna gidiyorum. Sakın yaramazlık yapmayın."

İkiside sanki dediğime uyacaklarmış gibi -asla uymazlar- başlarını salladığında kapıdan çıktım ve mahallenin altından ilerledim. Bir merakla evin açık camına sessizce ilerlerken içeriye kulak kabarttım.

"Sonunda gitti!"

"Al götür onları, götür götür."

"Ben asla üç taneyle doymam. Bu kadar iyi yapması haksızlık!"

"Ben o tepsiyle doymam."

"Tepsiyi sorarsa ne yapacağız?"

"Ailenin dâhisi sensin. Onu da sen düşün."

Gülerek onları dinlerken, "Sadece bir kereliğine," dedim ve randevum için evden uzaklaştım.

...

Bıkkınlıkla ağaçlarla döşenmiş uzun koşu yolunun bankında oturuyordum. Dakikalar önce yaptığım iş başvurusu benden bir tane fazla dil bilen biri için kabul edilmemişti.

"Bu da olmadı be kızım," diye mırıldandım. Hâlimden memnun değildim ve kızımın yanına gidip iş bulamadım demeye utanıyordum. Eğer iş bulamazsam ona asla düzgün bakamayacaktım. Üzgündüm ve dalmış bir hâlde ellerimle oynuyordum. Başımı eğmiş ne yapacağımı bile düşünemezken görüş alanıma -ayaklarıma yakın başka ayaklarla- bakışlarımı yukarıya kaldırdım. Bir umut az önce konuştuğum patronum diye düşünürken karşılaştığım kişi yıllar önce boşandığım eşimdi.

"Jennie? Senin burada ne işin var?" Dediğinde nasıl oluyor da benden daha erken olayın tesadüflüğünü hızla atlatıypr diye düşünüyordum. Ben onu yıllar sonra daha da farklı hâlde görürken dilim tutulmuştu. Geçmişten insanlar görmekten nefret ederdim. Bu yüzden şehir değiştirdiğim vardı fakat Taehyung'un varlığı beni epey şaşırtmıştı. Koskoca Amerik'da o da mı Los Angeles'a gelmişti?

"Anlamadım." İlk cümlesinin hesap sormaya yakın olması şaşırtmıştı beni.

Oflayarak ellerini cebinde tuttu ve etrafa kısa bir göz gezdirdi. "Burası benim. Arkandaki şirket benim."

"Nasıl?" Dedim ayaklanarak. Babasının şirketi bu kadar büyüyebilmiş miydi sahiden?

"Diyorum ki," eğilerek, "Neden yıllar sonra bana ait olan bir bölgede duruyorsun? Ne istiyorsun?"

Pekala, dedim içimden. Boşanma sürecinde de bu tavırlar içerisindeydi. Onu aldattığımı söylediğim andan itibaren bu tabır içerisindeydi.

"İş başvurusu-"

"Seni asla almam." Birkaç siyah giyinimli adam bu tarafa doğru yönelirken iki adamda Taehyung'a baş selamı verdikten sonra aralarından biri konuştu.

"Efendim, eşiniz geldi."

Gözlerim korumada kalırken Taehyung'un bakışlarında kibir ve mutluluk vardı.

"Geliyorum. Kadınlar beklemeye gelmez, değil mi?" Dedi oyuncu bir gülümsemeyle göz kırparken. "Burada vakit harcama ve lütfen alanıma bir daha girme," dedi ve arkasını dönerek gitti.

Eve döndüğümde hâlâ onu görmenin şokunu atlatamıyordum.

...

İlk bi bakacağım okuyan ve oy veren var mı diye baktım eski kurgular gibi devam edecek o zaman sileceğim

Sınır 5 oy 5 yorum koyuyorum -olmayacağını bile bile şerefsiz riskliyim ben-

İleriki bölümlerde illa smut olur ama erken👀

Deniyoruz kitlem var mı diye deneme 1 2 deneme 3 4