blood, pain and lies ♠︎ taennie

2;1

-nasılsınız sevimli okuyucularım?

-oyunumuza devam edeceğiz aşağıda, katılımınız için teşekkür ederim 👉❤

-başlamadan önce bir sorum olacak ama hikaye için👇

*taennie mi?

*jenkai mi?

-son bir uyarı: AZ MİKTARDA SMUT BULUNMAKTADIR BOL YORUM BEKLİYORUM O YÜZDEN!!!

-iyi okumalar

...

taehyung

"Jennie nasılsın?"

"İyiyim." Ne zaman arasam dediği tek şey buydu. Sesinde aşamadığı bir soğuk ton vardı, o sınırı hiç aşmadığı için nasıl hâlde olduğunu bilmiyordum.

"Jennie, iki gün oldu ve sen geri dönmedin. Bizi gönderdin ama gelemeyeceğimi düşü-"

"Senin görevin Diana'ya bakmak," dedi sert bir tonda. "Görevini aşma Taehyung. Ben iyiyim, annem için buradayım. Bu süreçte baba kız iyi eğlenin çünkü her zaman bu kadar fazla görüşemeyeceksiniz." Soğuk tonuyla söylediği zehirli sözlere gülemeden edemedim. Jennie işte bu kadar zıttı.

"Pardon? Ne anlamalıyım bundan?"

"Çok basit. Yeterince kızımla baş başa kaldın. Benim evime de istediğin gibi girme devrin bitecek. Bence gelmemi isteme bu kadar." Dediklerine göz devirmeden edememiştim. Şu an bu dedikleri nasıl olduğunu öğrenmekten önemli değildi.

"Gelmek istediğinde ara beni jeti göndereyim. Diana özlüyor seni."

"Diana'ya versene şimdi." Diana yanımda yoktu, yine.

"Diana şu an banyoda." Ofladığını duyduğumda diyeceklerini tahmin ederek yüzümü buruşturmuştum.

"Senin amacın ne Taehyung? Diana beni özlüyor diyip duruyorsun ama her seferinde yanında Diana olmadığını öğreniyorum. Yoksa sen mi beni özlüyorsun?"

"Çocuğumun annesini merak edemez miyim? Nesi yanlış bunun?"

"Yüzsüz oluşun mesela? Ya da ne bileyim, peşimden hiç ayrılmıyor oluşun? Hiç ama hiç seni görmediğim gün hatırlamıyorum. Ya arıyorsun ya da geliyorsun, ne istiyorsun benden? Niye karına gitmiyorsun?" Her tartışmamızın sonunda noktalama işareti gibi Lalisa'yı katmasından bıkmıştım artık.

"Jennie onu katma. Konumuz o değil."

"Onu affettin değil mi? Diana'da onunla şu an?" Güvensizliğine şaşırmıyordum artık çünkü sebebi Lalisa ile konuşmamı anlatmamış olmamdı.

"Jennie biz yalıdaki evdeyiz."

"Senin kaç yalın var?" Emin olmak için sorduğunu biliyordum.

"Bir." Uzun süre hatta sessizlik olmuştu ki beklediğim de buydu.

"Bi-bizim kaldığı-"

"Evet Jennie. Evli olduğumuz zamanlarda kaldığımız evdeyiz şu an." Öfkeyle mırıldanıyordu fakat ben daha çok sinirlendikten sonra yapacaklarından korkuyordum.