Unbounded: The Untold Story

CHAPTER TWO

Life is so unpredictable…..naka upo lang ako habang nag iisip kung ano isusulat ko hanggang chapter two nag iisip pa rin ako. Kung ano ba dapat, saan ba dapat at paano ba dapat ako mag simula sa dami ng gusto kong isulat wala na akong maisusulat. How ironic nasa isip ko “ I want to write stories” but at the end I can’t even write a single scenario. It’s true that the first step is always hard, mangangapa ka pa san ka mag simula at ang daming “what if’s” na pumapasok sa isip mo. To the point that you’ve started questioning yourself if “ is this right? Am I really doing this? Can I do this? Do I know what I’m about to enter to?” and then followed by many what if’s.

(inner me: wala ka pa rin maisulat?!)

(me: I kennat, waahhhhh I neeed heellpp my brain won’t cooperate huhuhu ang daming gusto ko isulat pero hindi ko alam san ako mag sisimula waaaahhhh #iyak).

(inner me: huwag mo nalang ituloy walang utak na makipag cooperate sayo)

(me: huhuhuhu baaadddd I want to wriiittteeeee )

Gabi na pero nag iisip pa rin ako kung san ako mag sisimula ng dumating ang kaisa isa kong magaling na kaibigan si Baday Mag-aling mag ka age lang nagtatrabho bilang call center. Siya talaga yung matalino sa amin, alikabok lang ako sa mundo hays.

“ Ly”, tawag niya sakin.

“ kanina ka pa naka tunganga dyan ok pa ba tayo, yan ba nagagawa ng walang trabhao?.’’ (Opo, wala akong trabaho kaya naisip kong magsulat haha.)

“Ba, heeeelppppp’’ hysterical ko. “ wala akong maisulat kanina pa ako inaaway ng sarili ko kasi wala akong maisulat feeling ko ang bobo ko.” (wait tumalino ba ako?)

“Matalino ka naman Ly wag ka lang mag isip nawawala pagiging matalino mo haha.” sabi niya sakin na may halong tawa.

“Kaibigan ba talaga kita? Tsk, bat ba andito ka?” pabirong inis ko.

“Kasi Ly ilang araw kanang hindi lumalabas, offline ka din.. wait nag sosocial media ka pa ba? Nakikita mo pa ba mga messages ko? ba--….”

“wait wait time, wait time pers kay?.” Putol ko sa kanya. “ kasi nga po nag iisip pa ako ng isusulat ko, gumagawa ako ng story”.

“naiisip mo pa ba boyfriend mo? O baka naman nakalimutan mo dahil busy ka magpapaka writer dyan.”

“Ba !!!” gulat kong sigaw sa kanya sabay tayo. “ shoot!! Ba nakalimutan ko! anong date na ba ngayon?.” Sabay kalikot sa phone ko para tingnan anong date na.

“hulaan ko nakalimutan mo no...’’

“goshh, I forgot dapat magkikita kami kahapon wait tawagan ko muna ha,” sabay labas ko at nag dial ng number ng boyfriend ko.

“pabasa na rin ng sinulat mo ha”, Sigaw ng kaibigan ko.

         Samantala, I dialed the number of my boyfriend.

“ummpp hello? Ban?”  ani ko, ngunit walang sumasagot sa kabilang linya.

“ban, I can explain kasi ganito kasi yon nakalimutan ko nawala sa isip ko hindi ko nakita ang, hindi ko nabasa at nakali…….----”

“sorry you don’t have enough balance---tot-tot-tot”, galing wala pala akong load.

    Ban Cruz my boyfriend, matagal na kami nag 10 years na kami kahapon. 19 years old palang ako kami na masasabi ko na sobrang strong namin. Nagtatrabaho siya bilang isang guro sa pamantayan ng aming syudad. Pointed nose, tall, white and handsome typical na characteristics sa mga fictional stories hahaha. But to be serious, may hitsura naman yong boyfriend ko tama lang yong hitsura, yong pwede na magala sa mall (hahaha).

“ba!! Wala pala akong load,” Sigaw ko sa kaibigan ko na busy sa pagbabasa sa sinusulat kong kwento.

“ba!!! Hoyy hellooo,” sigaw ko ulit sa kanya ng makalapit na ako.

“Ly, ano ba wag kang sumigaw,” gulat niyang sabi. “Infairness maganda yong kwentong nasulat mo wala nga lang kwenta, ano ba title nito”. Puri niya sa gawa ko na may halong lait. Samantalang umupo ako sa tabi niya.

“Sorry naman, pero diba galing ko hahaha ”,

“Oo na magaling kana pero lumaki naman kaagad ulo mo,” irap niya sakin. “Here use my phone,” abot niya sa phone niya.

“ thanks ba, you’re the best! Second best ka sa boyfriend ko,” Biro ko sa kanya sabay akbay.
At saka ako tumayo para tawagan ulit bf ko, saglit akong pumunta sa messages niya. Well normal sa aming isa’t-isa ang nag titinginan ng mga messages sa phone, pa scroll scroll lang ako ng may naka kuha ng attention ko. But isinawalang bahala ko nalang yon at tinawagan ang bf ko.

“Baday? What’s up?,” sagot ni Ban.

“Ban? It’s me hehe ako to,” sabi ko naman [pareho lang naman yung IT’S ME at AKO TO].

“Babe, bak---….”.

“Wala akong load nakitawag nalang ako kay Ba, Hindi ba tayo magkikita ngayon?,” putol ko sa kanya.

“ hmmm……..”

“ hmmm????,”

“Babe maybe next time, I’m busy and I think I can’t make it. You’re busy too right?,”

“Nakalimutan mo din ba yung kahapon? Nakalimutan ko din kasi eh,” 

“ I didn’t forgot, hinintay kita kahapon, let’s talk later I’m kinda busy right now bye…tot-tot-”. sabay baba niya. 

                                           [To be continued]