Hicran..Ilk tanıştığımız gün bir elinde gül diğer elinde ise Nazım Hikmet Ran'ın Piraye'sine yazdığı şiirler vardı bir yere yetişmeye çalışıyordu.O güzel mavi gözleri bana baktı ve çarpıştık elinden düştü güller.Gözleri Doldu,Bana baktı ve ölen babama götürecektim o gülleri beyaz gülleri çok sever bu dünyada olmayan bir masumluğu var derdi.dedi Sonra bana döndü "kusura bakma sana niye anlatıyorsam ?Bugün babamın ölüm yıldönümü!" dedi Ben sırtını sıvazlayıp benim de babam yok dedim,o da kahkaha atarak ,"desene aynı kaderi paylaşıyoruz."dedi Ve bana "adın ne kader ortağım?" dedi.Ben de gülerek,ismimi sevmem ailem beni kız sandıkları için adımı "Hicran"koymuş,ama bana arkadaşlar kısaca'Hico"der."dedim.o da gülerek "vay be kader ortağım isimlerimiz bile aynı."dedi Ben kahkaha atmaya başladım "ben tesadüflere inanmazdım ama bu kadarı fazla geldi."dedim Hicran gülerek "Hico diyebilirim sana artık tanıştığımıza göre?"dedi ben de gülümseyerek "Diyebilirsin tabii Hicran."dedim mavi gözleri gözlerimle buluştu ve öyle guzel guldu ki o an hayat durdu sanki.Sonra otobus geldi ve o an silkelendik onun otobusuydu bana "umarîm karsilasabiliriz tekrar.Görüşürüz Hico."dedi Ben de "Umarım kader ortağım."dedim.
Medyadaki Hico
