Peki ya hedeflerimiz? Ailemiz tarafından bile sürekli baltalanmaya çalışan hayallerimiz? Fikirlerimiz,düşüncelerimiz... Çoğu kişi bu baskınlıktan sıkılıp kendi hür iradesini kullanabilmek için okul hayatında ailesinin yanından ayrılıyor. Peki ailelerimizin yanından erkenden ayrılınca istediğimiz olacak mı? Karşımızdaki her insan düşünce yapılarımızı, fikirlerimizi yargılamakta. Ailemizi dışarıda tutalım hadi. En yakın arkadaşımız eleştiriyor en başta.
Yaşanmışlıklardan ders alıp normal hayatımıza dönüyoruz. Yapmamız gereken tek şey hedeflerimizi kendimize saklamak. Geriye kalan tek şey çalışmak ve çabalamak. Aynı zamanda kendimizi geliştirmek...
Ben Liva Tan. 25 yaşındayım. Olmaz, yapmazsın diyenlere kendi çabamla büyütmekte olduğum işi kuralı 3 yıl oldu. Olmaz diyenlere inat pes etmeden devam ettiğim. Kız başına daha fazlasını yapamazsın diyenlere tam tersini göstermek için pes etmek üzere olan herkese örnek olabilmek için bu çabam.
