Unicode
"....ဟင်း...ကြောက်..တယ်...ကော.."
"....ငါရှိတယ်...ရိပေါ်...."
ကြောက်လန့်ကာသတိလစ်သွားသော
ရိပေါ်အားအဆောင်တော်သို့ပြန်ခေါ်လာပြီး
ချွေးသုတ်ပေးနေရသည်။
ဒီကောင်လေးပျော့လှချည်လား။
ဟုတ်ပါတယ်လေ။
သူထက်၁၀နှစ်တောင်ငယ်သည်ကို။
အခု၁၅နှစ်ပဲရှိသေးတာလေ။
တစက်စက်ကျလာသောချွေးတို့အား
သုတ်ပေးရင်းသနားစိတ်လေး၀င်လာပြန်သည်။
သို့သော်လည်းအတ္တစိတ်တို့နှင့်အမုန်းတို့က
ပြန်လည်၀င်ရောက်လာကာ
သနားစိတ်လေးအားပျောက်ကွယ်သွားစေသည်။
"...မင်းကြီး...သမားတော်၀မ်ရောက်ပါပြီ...."
"...၀င်ခိုင်းလိုက်!..."
ဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့်ခန့်ညားချောမော
နေပါသောသူငယ်ချင်းလေး။
"....ကဲ..အမောင်ရှောင်းကျန့်...ဘယ်လိုဖြစ်ရ
ပြန်ပြီလဲ?..."
"....သတိလစ်သွားလို့....."
"....မင်းကတော့လေ...."
သမားတော်၀မ်ကစမ်းသပ်ကြည့်ပြီးတော့
ပြောသည်။
"...ကြောက်ဖျားဖျားသွားတာ...ဟျောင့်..."
"....ဟူး...."
"ငါလည်းမင်းနဲ့စိတ်လေပါတယ်...."
"...အင်...ကော...မဟုတ်..အရှင်..."
"....ရိပေါ်နိုးလာပြီပဲ...."
၀မ်ကျိုးချန်ကအားရ၀မ်းသာပြုံးပြီးပြောသည်။
ရိပေါ်၀မ်ကျိုးချန်ကိုကြည့်နေသည်ပုံစံကြီးက
အမုန်းမျက်လုံးကြီးနှင့်ပင်။
"....ခင်ဗျား...."
"....ရှောင်းကျန့်ငါပြန်တော့မယ်...သေချာဂရု
စိုက်လိုက်ဦး....."
"....အင်း....."
ကိုယ့်အပြစ်နှင့်ကိုယ်မလုံမလဲဖြစ်ကာ
ထွက်သွားသောသမားတော်ကြီး။
သူလည်းရှောင်းကျန့်နှင့်ကြံရာပါပင်။
"....ရော့...."
သူ့အားရုတ်တရတ်ထမင်းခွံ့ကျွေးလာသည့်
အရှင်.....။
ခဏလေး။
အရှင်ကသူ့ကိုထမင်းခွံ့ကျွေးနေသည်တဲ့လေ။
![အရှင် [အရွင္]](https://img.wattpad.com/cover/296001679-64-k668193.jpg)