THAT DANGEROUS MAN'S OBSESSION

//06//

ERRORS AHEAD!!

//06//

Zefelia Raivery Zybelle's POV

It's Sunday at Ngayon ang araw para magbigay ng oras para sa panginoon. Agad akong nagising ng maaga upang mag simba.

Nakasanayan ko ng mag simba ng araw araw tuwing araw ng linggo at gusto ko talaga ay maaga ako. Minsan ay kasama ko ni nay Neli at minsan...I mean kahit Minsan ay hindi ko 'sya' nakasama sa pagsimba hindi katulad noong bata pa ako.

Napapikit na lamang ako ng mariin dahil sa nagbabadyang luha sa aking mga mata. Because I remember again where the time I saw him going inside this church with another woman besides him. He always refuse me but then when it comes to his 'woman' he's willing.

Napahinga ako ng malalim bago pinunasan ang mumunting luha sa gilid ng aking mga mata bago ngimiti at tuluyang pumasok sa loob ng simbahan.

Buong puso akong nakinig sa pagmimisa habang pinapanalangin ang kaligtasan ng aking asawa. Even if he can't love me back I'm still willing to pray for his safety dahil walang kuwenta kung ang ipapanalangin ko ay ang makuha ang kanyang pamamahal dahil mayroon ng nakauna sa akin sa puso nya. Because for me , I can't compete with 'her' , her kindness , her beauty , her brain , her talents and her knowledge. Lahat yun ay wala pa ako sa kalinglingan. At aminin ko man o hindi ay tunay na nakakaramdam ako ng insecurities dahil sa mga katangian nyang hindi ko kayang pantayan o higitan.

"You're crying. Here"
Bigla akong napamulat ng aking mga mata ng marinig ko ang Isang pamilyar na boses sa aking tabi.

Nagulat ako ng paglingon ko ay agad na bumungad sa akin ang Mukha ng pamilyar na lalaking nakasalamin.

Walang emosyon itong nakatingin sa akin habang hinihintay na kunin ko ang kanyang iniaabot na puting panyo.

Tinanggap ko Naman ito saka tipid syang nginitian.

"S-Salamat" mahina kong pasasalamat na ikinatango lamang nya bago nya inaalis ang tingin sa akin at muling nakinig sa pare.

I smiled.

Why everytime I feel down he's always there to rescue? And it's confusing that the ache in my heart just suddenly fade everytime he appears. It's like he's my medicine , he's the medicine for my aching heart.

I don't know but... This kind of feeling feels free and peaceful.

Magaan sa dibdib na para bang binubura ng pandalian ang mga sakit na dinadala ko , ang sakit at kirot na ilang taon ng nandito sa dibdib ko..

_____

Matapos ang misa ay agad akong tyumempo upang makausap ko sya sa labas ng simbahan.

Lumabas kaagad ako sa simbahan at naghintay para sa paglabas nya. At ng makita ko syang lumabas galing sa simbahan ay nagaalinlangan pa akong lumapit dahil mukhang may hinahanap ito. Panay lingon Kasi nya sa paligid habang umigting ang panga.

Kasisimba lang tapos ganyan ang Mukha nya?

Napag desisyunan ko na lamang lumapit sa kanya at hilain sya sa parteng walang masyadong tao dahil kitang Kita ko ang takot at pagkabahala ng iba dahil sa nakakatakot nyang ekspresyon, lalo na ang mga bata na takot na takot syang tinuturo.

Akmang magrereklamo pa ito ng biglaan ko syang hinila ngunit napatigil din at namilog ng kunti ang mga mata ng makita ako.

Agad ko rin Naman syang binitawan ng makalayo na kami sa iba. Kunot noo ako nitong tinignan. Nahihiya Naman ako umiwas ng tingin saka dahan dahang inabot ang panyong iniabot nya sa akin kanina.

"A-Ahmm salamat nga pala sa panyo mo---"

"Hindi ako tumutulong ng libre"

Agad akong napatigil ng putulin nito ang sinasabi ko saka basta na lamang hinila ang panyong nasa kamay ko. Eh?