Heartbeat💓

9

სამი საუკუნეა კარზე ვაკაკუნებ და ჩემი დაქალი მგონი მოკვდა შიგნით, უკვე ნერვებ მოშლილმა ბრახუნი დავიწყე და საბოლოოდ როცა ანამ კარი გამიღო მკვლელი თვალებით შევედი შიგნით.

-გასაღები არ გქონდა თუ რა არის უუჰ, გამომაქცუნა აბანოდან-ბუზღუნით დაიწყო თმების გამშრალება.

-დამრჩაა, იზავ ახლა წელს? რათ უნდა ამდენი ხანი ბანაობას-ამოვიფრუტუნე და სამზარეულოში გავედი წყლის დასალევად.

-ოო ნუ ბუზღუნებ რაა-უკან გამომეკიდა და თმის ფენით გაშრობა დაიწყო.

მანამდე ტელევიზორში მუსიკები ჩავრთეთ და ფენის დანმხლებით ბოლო ხმაზე ვმღეროდით.

საბოლოოდ ანამ თმები გაიშრო და ფენიც გამორთო...აი მერე კი გავიგეთ კარზე გაუჩერებელი ბრაგუნი.

ანამ მიდი გააღე მე გამოვიცვლიო და კარის გასაღებად წავედი.

-რა ცხოველობაა, დაიცადეთ ვაა-კარი გავაღე და ლუკას შევუღრინე-რა იყო? ვერ მოითმინოთ ორი წუთი.

-რა ორი წუთი გოგო ნახევარი საათია კარზე ვაბრაგუნებთ-თვალები ავატრიალე და ლუკა შევუშვი, მაგას მოყვნენ მაგის ორი ძმაკაცი რომელთაც კარგად არ ვიცნობდი და რა თქმა უნდა თორნიკეც...ეს ხო ყველგან უნდა გამეჩხიროს.

-კარგად მღერი ძვირფასო-შემოსვლისას ჩუმად ჩამჩურჩულა და სიცილით წავიდა ბიჭებისკენ.

სახეზე ავხურდი და ანასთან გავიქეცი.

-შენი აქლემი ძმა და მაგის კენგურო ძმაკაცები მოვიდნენ-ბუზღუნით გავიშხლართე ანას საწოლზე.

-გვესმიის ანჩხლო-დამიღრიალა ლუკამ.

ანა პრანჭვას ვერა და ვერ მორჩა.

-ანა ვის ეპრანჭები, დამღალეე!-ანამ თვალების ბრიალით გამომხედა და უემოციოდ ავატრიალე თვალები.....მაგრამ ცოტახანში პირი დავაღე და თვალები გადმომცვივდა.

-არ არსებოოობს!-ვიკივლე ბოლო ხმაზე და ლოგინზე ხტუნაობა დავიწყე.