Rüya Kapanı|Taekook

❥Sahipsiz Köpek

Selam bebişlerim!!
Ufacık bir aradan sonra geri döndüm.Bu bölümü yazmak benim için fazlasıyla zor oldu.Sonunu nasıl getireceğimi bilemedim,bir çok kez silip tekrar yazdım.Umarım beğenirsiniz <3

⁽⁠⁽⁠ଘ⁠(⁠ ⁠ˊ⁠ᵕ⁠ˋ⁠ ⁠)⁠ଓ⁠⁾⁠⁾

Eve geldiğimde karnımı doyurmuş ve boş zamanımı biraz televizyon izleyerek değerlendirmiştim.Saat gece 12.00'yi bulduğunda koltuktan kalkmış ve yatak odasına geçmiştim.

Üzerime sıradan bir tişört ve eşofman geçirmiştim.Kendimi yatağa bıraktığımda Vante'yi görme umuduyla dolmuştu içim.Gözlerimi sırıtarak kapatmıştım.

Gözlerimi açtığımda siyah bir boşluk göremedim.Sokak lambasının loş ışığıyla aydınlanan bir sokaktaydım.Çöpün hemen yanına çökmüş ve dizlerimi karnıma çekmiş oturuyordum.Ne olduğunu anlamam çok uzun sürmedi.

Yurttan kaçtığım o gecedeydim...

Yine ve yine rüyamı kontrol edemiyordum.Aynı acıyı tekrardan çekmek zorundaydım.
Bütün bedeni korkuyla titreyen çocuk ağlamaya başlamıştı.Bu soğukta napacaktı ki?Üzerinde ki incecik kıyafetler onu ısıtmaya yetmiyordu.Ellerini ısıtmak için birbirine sürttü.Göz yaşlarını durdurmaya çalışıyordu.

Nerede olduğunu bilmiyordu.Bulduğu ilk fırsatta yurttan kaçmıştı.O hizmetliden ve zorba çocuklardan kaçmıştı aslında...Küçük ellerini birbirine sürtmeye devam ederken bir ses duydı.Bu ara sokağa biri geliyordu.Küçüğün bedeni iki katı titremeye başladı.Gelen kişi ona her şeyi yapabilirdi.

İyice sindi bulunduğu köşeye.İmkanı olsaydı şu an yerin içine girerdi.Belki orda kimse bulamazdı onu.Adım sesleri hemen yakınında durdu.Yere bir şişe düştü ve paramparça oldu.Alkol şişesini gören küçük korkuyla titredi.
Tanrıya yalvarmaya başladı.Bir daha yurttan kaçmayacağına dair yeminler ederken ağlamasını durdurmaya çalışıyordu.

Düzensiz ve paytak adımlar hemen yanında durdu.Üzerine bir gölge düşmüştü.Korkuyla kafasını dizlerine gömdü.Adam hemen dibindeydi."Kaldır kafanı seni aptal!" Duyduğu sesle sıçradı yerinde.Kafasını yavaşça kaldırdı.Yaşlı gözleriyle hemen önünde ki adama baktı.

Ellerinde bandajlar vardı,gözleri alkol içmekten kızarmıştı.Dengesini sağlayamıyor ve sürekli düşecek gibi oluyordu.Kafasında ki yırtık beresine baktı küçük.Bütün kıyafetleri delik deşikti.Adam çocuğun yüzünü sertçe kavradı ve ışığa çevirdi.

Yüzü gördüğü an sinirle yere tükürdü."Seni işe yaramaz!Yine eve para getirmedin değil mi!?" Küçüğün yüzünü aniden yere savurdu.Daha ne olduğunu anlayamadan bacağında bir tekme hissetti.Yerde acıyla kıvrıldı ve cenin pozisyonuna geçti küçük.

Minik elleriyle yüzünü korumaya çalıştı."Seni ile yaramaz! Doğduğun güne lanet olsun.Sen ve annen ancak para harcıyorsunuz bir gün bile bana para verdiğinizi görmedim!!" Adamın dediklerini anlamıyordu küçük.Onun ne annesi ne de babası olmamıştı ki?

Adam hiddetle tekme atmaya devam ediyordu.Küçük acı içinde ağlarken en sonunda durdu adam.Birden yere düştü.Küçük korkuyla biraz daha o pozisyonda durdu.Tekmelerin kesildiğinden emin olduğunda ayağa kalktı.Adam hemen yanında boylu boyunca yatıyordu.

Yürümeyi denedi ama olmadı.Hızla yere düştü ve acıyla inledi.Emeklemeyi denedi.Her türlü canı acıyordu.Ağlayarak adamın yanına gitti ve yaşlı gözleriyle adamın yaşayıp yaşamadığına baktı.Hâlâ vücudu inip kalkıyordu.Adamun yaşadığını umarak yerine geçti.

İlk başta ki halini aldı.Tanrı ondan nefret ediyordu!Bu hayattaki en şanssız çocuk olduğunu düşündü o an.Sızlayan bacağı için uzun ağladı bir süre.Belki de bir daha asla yürümeyi başaramıycaktı.Bu hayat ona acımıyordu ve acımayacaktı da 8 yaşında olmasına rağmen bir çocuğun yaşamaması gereken her şeyi yaşamıştı.