Between Worlds

Κέφ.4α Βαδίζοντας προς την αλήθεια(?)

16 Nοεμβρίου 2015 10:15 Μπρά'ι'τον,Αγγλία

Μέσα στο μικρό διαμέρισμα,στο τέρμα ενός μακρόστενου χολ,το μόνο που ακουγόταν ήταν ένας υπερφορτωμένος επεξεργαστής και τα παρατεταμένα κλικ του ποντικιού διπλά στο πληκτρολόγιο.Ο Φρέντ δεν είχε κοιμηθεί από το προηγούμενο βράδυ.Αυτή η μέρα έμοιαζε αλλιώτικη από τις άλλες,κανένα βιντεοπαιχνίδι δεν του έκανε αίσθηση και δεν μπήκε στον κόπο να παίξει.Έπρεπε να βρει πληροφορίες επειγόντως.Αλλά για ποιο πράγμα?Για ποιο θέμα ακριβώς?Ούτε και εκείνος ήξερε.

Η μητέρα του βγήκε βιαστικά από το υπνοδωμάτιο αρπάζοντας τη τσάντα της.Είχε αργήσει για τη δούλεια αλλά από ότι φαίνεται δεν την ένοιαζε και πολύ αυτό.Η θέση στην πολυεθνική που είχε δεν την φόβιζε τόσο..Θα μπορούσε βέβαια να είχε βρει ένα καλύτερο διαμέρισμα,το θέμα χρημάτων της ήταν έως και αδιάφορο.Αφού έφυγαν με το γιό της από την καρδιά του Λονδίνου πριν 6 χρόνια-ο χωρισμός της με τον πατέρα του Φρέντ κάθε άλλο παρά ασήμαντο της είχε φανεί-μετακόμισαν στην περιοχή του Μπρά'ι'τον εξ αιτίας του Ρόντερικ,καθότι ο ίδιος είχε αρκέτα προβλήματα.Τα λεφτά από το μισθό της ήταν κυρίως γι'αυτόν.

Σταμάτησε απότομα πριν βγει απ'την πόρτα,κοιτάζοντας μ'ένα ειρωνικό πλιν έκπληκτο βλέμμα. ''Μπα?Πώς και δεν παίζεις πάλι κάνα βιντεοπαιχνίδι? Δεν μας έχεις συνηθήσει.. πότε θα πας στη σχολή?''

''Κάνω μια δουλειά.Σε καμιά ώρα.''απάντησε κοφτά ο γιός της,χωρίς να ξεκολλήσει τα μάτια του από την οθόνη του υπολογιστή.

''Καλώς.Φεύγω.Εάν πάρει ο παππούς ενημέρωσέ με...μάλλον θα αργήσω απόψε και είμαι μακρυά.''Έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω της χωρίς να πάρει καμία απάντηση.Αναστέναξε.Κατέβηκε με το ασανσέρ και βγήκε αργά από την πολυκατοικία βυθισμένη στις σκέψεις της.Καθώς ξεκλείδωνε το αυτοκίνητο,το κινητό της χτύπησε.

''Καλημέρα,Μόλλυ..Εγώ είμαι.''άκουσε μια βραχνή και γνωστή φωνή από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου.Ήταν ο πατέρας της.

''Τι έγινε πάλι Ρόντερικ? Βιάζομαι,έχω αργήσει..'' είπε αδιάφορα εκείνη.

''Ο μικρός πρέπει να περάσει σήμερα πάλι από εδώ..μάλλον ήρθε η ώρα.''

Κοκάλωσε.Το χέρι που κράταγε το κινητό της άρχησε να τρέμει.

''Εννοείς...δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.Όχι ακόμα τουλάχιστον.'' είπε κάπως ενοχλημένα η μητέρα του.

''Νομίζω ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή,έχει δει πράγματα και έχει ήδη βιώσει καταστάσεις.Πρέπει να μάθει τα πάντα και για σένα και για μένα..'' αυτά είπε και η γραμμή έκλεισε αμέσως.Η Μόλλυ δεν είχε αφήσει ακόμα το κινητό από το αυτί της,δεν πρόλαβε να αντιδράσει.Κοίταγε το κενό.Δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι θα έφτανε στο σημείο που ο γιός της θα μάθαινε την αλήθεια..Και γι'αυτήν και για τον πατέρα της..Ίσως και για τον ίδιο τον Φρέντ?

Ο Φρέντ φύσαγε και ξεφύσαγε..Είχε φάει τουλάχιστον δύο ώρες στο διαδίκτυο,ώσπου τελικά βρήκε αυτό που έψαχνε.Κοίταξε την οθόνη του υπολογιστή.''Γαμώ το!'' Είχε πάει 11 ακριβώς.Είχε χάσει ήδη την πρώτη ώρα.Αμέσως άρπαξε το σακίδιό του και άφησε το διαμέρισμα.Ο υπολογιστής είχε παραμείνει ανοιχτός,φωτίζοντας το σκοτεινό ακόμα χολ λόγω της λευκής οθόνης του υπολογιστή.Είχε μείνει στην ιστοσελίδα που μόλις είχε βρει ο Φρεντ.Το θέμα της ιστοσελίδας πάνω πάνω έγραφε:

''ΤΗΛΕΚΙΝΗΣΗ:ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ.''