Between Worlds

Κέφ.2 ''Όλα είναι μια χαρά.''

15 Νοεμβρίου 2015, 16:53,Μπρά'ι'τον,Αγγλία

Ο Φρέντ κατέβαινε τα σκαλιά του σπιτιού βιαστικά,για να περάσει πρώτα από το φαρμακείο και μετά απ'το σπίτι του παππού.Ο καιρός ήταν μουντός και καθώς ήταν σχεδόν σίγουρος πως θα έβρεχε φόρεσε την κουκούλα του φούτερ του.

''Μία ακόμα βροχερή μέρα στο Μπρά'ι'τον..'' είπε με την αγανάκτηση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.Προσπέρασε αδιάφορα τα μικρά όμορφα σπιτάκια με τους κήπους που έμοιαζαν με στιχισμένα στρατιωτάκια μέχρι να φτάσει στο κοντινότερο φαρμακείο,στο απέναντι στενό.''Γειά σας'' είπε καθώς έμπαινε μέσα.Ο φαρμακοποιός,ο οποίος ερχόταν από το πίσω μέρος της αποθήκης,τον αναγνώρισε και χαμογέλασε.

''Μου είπε η μητέρα σου ότι θα πέρναγες,το έχουμε φέρει ηδη.''είπε χαμογελαστά.

''Ευχαριστώ'' απάντησε ο Φρέντ χωρίς να κοιτάει τον νεαρό άντρα με τα γυαλιά,περιμένοντας να πάρει το φάρμακο και να φύγει.

''Να φανταστώ θα περάσεις απ'το σπίτι του γερο-Ρόντερικ,σωστά?''τον ρώτησε με καλοσύνη ο φαρμακοποιός.

''Ναι..συνήθως τα απογεύματα περνάω και τον προσέχω εγώ. αν δεν κάνω κάτι άλλο δηλαδή.'' απάντησε ο Φρέντ που δεν άντεχε άλλο το καλοσυνάτο πρόσωπο του φαρμακοποιού να τον κοιτάει και να του κάνει ερωτήσεις.

Ο νεαρός άντρας χαμογέλασε''Ορίστε.Καλό Απόγευμα.''

Ο Φρέντ άρπαξε τη σακούλα με το φάρμακο και χαιρέτησε μ'ένα ξερό τρόπο το φαρμακοποιό και εξαφανίστηκε.

''Αυτός ο άνθρωπος δεν θα σταματήσει να χαμογελάει ποτέ?Με φρικάρει.'' σκέφτηκε και ξεκίνησε για το σπίτι του παππού.

Η πόρτα στο σπιτάκι του παππού ήταν μισάνοιχτη.Ο Φρέντ μπήκε σιγά σιγά μέσα κλείνοντας πίσω του την πόρτα.Ο παππούς ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του λίγο πιο πέρα και έβηχε ανα διαστήματα.

''Έφερα το φάρμακο''είπε. Ο παππούς μισάνοιξε τα μάτια για να δει ποιός ήταν.Προσπάθησε να μιλήσει.''Α,ήρθες επιτέλους?''τον ρώτησε ο παππούς με βραχνή φωνή.''Μια ζωή προσπαθείς να αποφύγεις τη μητέρα σου,ε?'' είπε με ειρωνικό τόνο προσπαθώντας να γελάσει.

Ο Φρέντ έκατσε σ'ένα σκαμπό δίπλα απ'το κρεβάτι.''Τοξέρεις ότι γίνεται ανυπόφορη.Κάθε μέρα γκρινιάζει και μου σπάει τα νεύρα.''είπε ενοχλημένος.

''Τι συμβαίνει μικρέ?Είχες αρκετό καιρό να περάσεις απο εδώ..Φαίνεσαι αλλαγμένος.''είπε εξεταστικά ο παππούς.

Ο εγγονός του φάνηκε ελαφρά ενοχλημένος και δεν απάντησε.Συνοφρυώθηκε και τελικά του απάντησε.''Δεν ξέρω..Ίσως φταίει το ότι δεν μου λες κάποια πράγματα..και το έχω καταλάβει ότι δεν θες να μιλήσεις..Μετά είναι και η κόρη σου που δεν αντέχεται και είμαι κλεισμένος σ'εκείνο το κωλόσπιτο..Και από τότε που αρρώστησες..να,ξέρεις..πάλι καλά έχω το pc μου..'' Ο Φρέντ προσπάθησε να πνίξει τα δάκρυά του και ντράπηκε γι'αυτο.Δεν έκλαιγε σχεδόν ποτέ.

''Κάποια πράγματα ίσως είναι καλύτερα να τα μάθεις αργότερα,Φρέντυ.Ένα βήμα τη φορά.'' Ο Φρέντ τον κοίταξε κατακόκκινος απ'τα νεύρα με τα υγρά πράσινα μάτια του που είχαν διασταλλεί''Πότε δηλαδή περιμένεις?! Όταν θα έχεις πεθάνει?! Ε?!Το ξέρεις ότι κάτι δεν πάει καλά,με μένα,τη μαμά...και με τον κόσμο γύρω μου!! Έχω δει πράγματα!! Για όνομα!!! Δεν είναι φυσιολογικό αυτό!!''

''Φρέντ!!!'' φώναξε ο παππούς του,ενώ τον έπιασε ένας δυνατός βήχας.

Ξαφνικά,το έδαφος κάτω απ'το μικρό σπιτάκι άρχησε να τρέμει.Κάποια από τα αντικείμενα του παππού,χωρίς να το έχει πάρει είδηση ο Φρέντ αιωρούνταν,αριστερά και δεξιά,γύρω  απ'το κρεβάτι του παππού.

''Μικρέ!! Σταμάτα!!! Πρέπει να ηρεμήσεις!!''

Δεν είχε συνειδητοποιήσει το περιβάλλον γύρω του,όταν σήκωσε το κεφάλι και παρατήρησε τι γινόταν.Ο ήχος από πολλά αντικείμενα που έσπαγαν τον έβγαλε από τη θολούρα που βρισκόταν.Κοίταξε το χώρο γύρω του τρομοκρατημένος,ενώ προσπαθούσε να σηκωθεί.''Φύγε!! Καλύτερα να γυρίσεις σπίτι γρήγορα!!Προσπάθησε να μην καταλάβει η μητέρα σου τι έγινε!!Πέρνα αύριο πάλι απο'δω!!

Ο Φρέντ δεν μπορούσε να μιλήσει.Έγνεψε καταφατικά και βγήκε τρέχοντας απ'το σπίτι.Έμοιαζε εντελώς χαμένος και κοντοστάθηκε να κοιτάξει μια λιμνούλα που ήταν εκεί κοντά με το λιγοστό πράσινο γύρω της.Είχε λαχανιάσει και έκατσε για λίγα λεπτά εκεί,να καταλάβει τι έγινε.Δεν μπορούσε να σκεφτεί.Το κινητό στην τσέπη του παντελονιού του δονήθηκε.Ήταν σαν να τον ξύπνησε από το λήθαργό του και με άγαρμπες κινήσεις κατάφερε να το σηκώσει.

''Ναι..Έλα μαμά..Το πήρε το φάρμακο..Όλα καλά.''