Between Worlds

Κέφ.4β Θέμα Εμπιστοσύνης

Κόντευε σχεδόν να ξημερώσει.Η φωτιά σιγόκαιγε ακόμα,ενώ γύρω της κάθονταν τρεις φιγούρες.Ο Ρόγκναρ ήταν σκεπτικός και συλλογιζόταν αυτά που συνέβησαν πριν λίγες ώρες.Αλλά πολύ περισσότερο τον ενδιέφερε η σκιά..η αλλιώς Χάλγκα,όπως ισχυριζόταν πως τον έλεγαν.Εάν όντως ήταν αυτός-ο Χάλγκα-το άτομο που είχε στο μυαλό του..Σε αντίθεση με τον Φέργκους ο οποίος κοιτούσε ακόμα επίμονα τον σημαδεμένο άντρα χωρίς να θέλει να πιστέψει ότι ένα τέτοιο άτομο-ένας Μαυροφορήτης,πως ήταν δυνατόν άλλωστε?-του έσωσε τη ζωή.Ο Χάλγκα ήταν ήρεμος,δεν πρόσεχε κανέναν από τους δύο φίλους.Το μόνο που τον ένοιαζε ήταν το απαλό αεράκι που έπεφτε στο δύσμορφο πρόσωπό του,ο παραμικρός ήχος από το θρό'ι'σμα των φύλλων και το πέταγμα των πουλιών από δέντρο σε δέντρο.Ο αέρας έφερε τα μαλλιά του μπροστά στο πρόσωπό του.Θα έδινε τα πάντα για να μην ξαναμίλαγε..να έχανε ένα μέρος απ'ό,τι είχε κάνει,ό,τι είχε πει,ό,τι είχε βιώσει,ό,τι είχε δει..όχι όμως και τα σημάδια του,όχι αυτά..ήταν οι καλύτεροι δάσκαλοί του.Γύρισε και κοίταξε αιφνίδια τον Ρόγκναρ σαν να τον προκαλούσε σε μια μάχη ερώτησης-απάντησης.

''Ένας από τους καλύτερους μισθοφόρους του βασιλιά..ένας Μαυροφορήτης..βέβαια..τώρα αρχίζω να θυμάμαι.'' ο Ρόγκναρ μίλαγε μ'έναν τόνο θαυμασμού και δε δίστασε καθόλου αυτή τη φορά.

''Ένα από τα καλύτερα μυαλά του και όμως κατάφερε να το χάσει.Αθόρυβος,μεθοδικός και πάντα έφερνε εις πέρας το στόχο του-το δικό του?-ένας τέλειος δολοφόνος.'' συνέχισε με έντονο σαρκασμό ο ηλικιωμένος άντρας.

Ο Χάλγκα δεν φαινόταν και τόσο ενοχλημένος από τα σχόλια του γέρου,ωστόσο κατάφερε να απαντήσει:''Δεν νιώθω περήφανος γι'αυτά που έχω κάνει.Παρ'όλα αυτά,κατάφερα να ξεφύγω και να δουλεύω για μένα.''

''Τι ζητάς ακριβώς?'' τον ρώτησε απότομα ο Ρόγκναρ.

''Έχω πληροφορίες.Προς το παρόν μόνο εσείς και εγώ έχουμε μαλλον καταλάβει τι γίνεται..αλλά δεν θα αργήσουν να μας αναζητήσουν και άλλοι Μαυροφορήτες.Ό,τι είναι να γίνει,να γίνει γρήγορα.'' έβγαλε ένα τσαλακωμένο έγγραφο από την τσέπη του.''Πιστέψτε με,αν ο βασιλιάς είχε στα χέρια του αυτό που ψάχνουμε εμείς οι τρεις,δεν θα έκανε σαν λυσασμένο σκυλί.Μόνο εμείς ξέρουμε για την τοποθεσία του Βιβλίου-εάν αυτό υπάρχει-και τις περίεργες κατά καιρούς εξαφανίσεις.''

Ο Ρόγκναρ δεν πίστευε αυτά που άκουγε.Από τη μία είχε εκπλαγεί με τον Μαυροφορήτη και από την άλλη ήθελε να του πάρει το κεφάλι εκείνη τη στιγμή.Έπειτα είπε:''Δεν έχουμε και πολύ χρόνο..Μπορείς να ακολούθησεις αν θες,αλλά να ξέρεις..το κεφάλι σου ανά πάσα στιγμή μπορεί να φύγει από το λαιμό σου.''σηκώθηκε κοιτάζοντάς τον ακόμα επίμονα και κατευθήνθηκε προς τα άλογα.

Ο Φέργκους παρακολουθούσε αμίλητος τόση ώρα τους δύο άντρες.Έβγαλε το σπαθί από τη θήκη του και προχώρησε στο ξέφωτο.Ένιωθε πως ακόμα,μετά από τόσα χρόνια δεν ήταν αρκετά καλός.Έπρεπε να εξασκηθεί περισσότερο.

Η σκιά τον ακολούθησε στο ξέφωτο.Μία άγαρμπη κίνηση και ο σημαδεμένος άντρας άρπαξε με μια γρήγορη λαβή το σπαθί του Φέργκους και με τη μυτερή λεπίδα στόχευσε το λαιμό του κοκκινομάλλη.Ξέσπασε σε γέλια.Με μια περίτεχνη κίνηση του το έδωσε πίσω.

''Μπορώ να σε μάθω,αν θες.'' είπε μ'ένα τεράστειο χαμόγελο.''Ξέρω ότι δεν ξεκινήσαμε καλά,αλλά όπως είδες και πιο πριν ψάχνουμε το ίδιο πράγμα απ'ότι φαίνεται.''τόνησε με μια πικρία στη φωνή του.''Πόσο χρονών είσαι,<<μικρέ>>''? είπε μ'ένα παιχνιδιάρικο ύφος.

''Εικοσιτέσσερα.'' απάντησε επιφυλακτικά ο Φέργκους.''Έσυ?''

''Γύρω στα τριάντα πέντε..δεν θυμάμαι και πολύ καλά είναι η αλήθεια..'' αποκρίθηκε ο Χάλγκα.''Θέλει χρόνο..εξάλλου όλος ο κόσμος μισεί τους Μαυροφορήτες.''

''Είχες σκοτώσει ποτέ σου αθώους? Αν ναι,τότε ήσουν και θα είσαι σαν αυτούς.''έκανε μια μεγάλη παύση,ενώ η σκιά κοίταγε με προσοχή τον μικρό που έσφυγγε στις παλάμες του το σπαθί του.''Σκότωσαν το πατέρα μου πριν έξι χρόνια.Αυτός μου έμαθε να χρησιμοποιώ αυτό το σπαθί,αυτός το έφτιαξε για μένα..'' είπε απότομα και νευριασμένα καθώς βάδιζε γρήγορα προς το μέρος που ήταν ο Ρόγκναρ για να ετοιμαστούν.Ο Χάλγκα είχε χάσει εντελώς το χαμόγελο από το πρόσωπό του.Κοίταγε τον Φέργκους,ένα μικρό παιδί στα δικά του μάτια να ξεμακραίνει και να χάνεται στο τέλος του μονοπατιού.

''Θα πάρεις την εκδίκησή σου,παιδί της φωτιάς.Όλα στην ώρα τους.'' σκέφτηκε και κοίταξε ολόγυρά του από συνήθεια,ύστερα προχώρησε και αυτός και χάθηκε έξω από το ξέφωτο.