SOBELENDİN//VKOOK

Final

Seul akıl, sinir ve ruh hastalıkları hastanesi
Tarih 02/01/2019
Saat sabaha karşı 06:23

Genç adam uzandığı soğuk zeminde biraz daha yayıldı soğuk mermer tüylerini diken diken etmiş onu ürpermişti, camdan vücuduna gelen güneşin güzel sıcaklığı ile ferahladığını hissetti, hafif bir gülümseme esir aldı dudaklarını, çıplak gözleri ile güneşi izleme çabasına son vermiş zira gözleri sulanmış ve yanıyordu kısa süreli körlüğü ile gözlerini sıkıca yumuştu ardından cenin halini almış bedeni ile orda o pozisyon da ömür boyu kalma fikrini düşündü ona göre bunda bir sakınca yoktu zaten sakıncalar, sebepler, nedenler hiç biri önemli değildi şuan da. Onu derin ve soluk düşüncelerinden uyandıran zeminde duyduğu sert ve hızlı adım sesleriydi.

"Kalk sana kaç defa koridorda uzanma dedim, Tanrım bıktım bir işi düzgün yapın be!" Genç adam kolunda hissettiği acı ve çekiştirmenin etkisiyle kafasını mermerden kaldırıp onu tutan kişiye baktı vücuduna dolan korku ile kendini toparlamaya çalıştı o anda asıl sorular beynine dank etti. "Neden burdayım? Tedavim bitmişti, annemi atlattım neden hala hastanedeyim, neden korkuyorum içimde ki korkunun sebebi nedir?" Cümleler duyuyordu kelimeler anlam veremediği kesik bir kaç anı peki ya o kimdi, burda ne yapıyordu, bugün günlerden neydi hepsi bir birine girmişti tek hatırladığı şey naletler birbirine girmiş anılar, acılar, sesler, çığlıklar ve korku evet korku hissettiği korku yeni değildi eski bir dost gibi içini sardı bedeni alışık gibiydi bu hissi hemen kucakladı zira ona verilen ilaçlar ile aksi mümkün bile degildi. Kulağına tekrar dolan tanıdık ses ile dikkati dağıldı kim bu sesin sahibi ve yeni bir duygu içini kavurdu ama anlam verecek halde değildi kim olduğunu biliyor ama bilmiyor gibiydi ona bakınca güvende hissetmiyordu dilinin ucuna gelen ama dışarı çıkmak istenmeyen bir ismi vardı.

"Bu katın görevlisi nerde nalet olsun, ya ona bir şey olsa kim sorumluluk alacak ha !?" Uzaktan yanlarına koşan sarışın, sıska bir kız üstünde ona bir kaç beden büyük olan mavi tonlarında forması ile çalışan olduğunu belli ediyordu dağılmış saçları ve elinde tutuğu tokası ile sabahın erken saatlerinde çıkan kaos ortamına panik ve sakinlik karışımı olan hisleri ile uyum sağlamaya çalışıyordu Doktor Jeon'un yanına vardığında ise düzensin nefesi ile hızla konuşmaya başladı. "Özür dilerim bay Jeon sadece bir saniye yanında ayrılmıştım ama o" sinirli bir şekilde araya girip isim etiketin de olan isme bakarak konuştu Doktor Jeon bu kızı kısa sayılacak bir süredir hastanesinde görüyordü ama sinirlerini bozmayı hep başarıyordu artık dayanamadığını hissediyordu sesinin tonunu ayarlamadan konuşmaya başladı zira öfke, sinir damarlarından hızlaca akıyordu. "Bak bana Mi-na değil bir saniye bir nefes bile olsa onun yanından ayrılmayacaksın onun kim olduğunu, ne kadar tehlikeli ve ne önemli olduğunu biliyor musun sen ha biliyor musun sana diyorum ha biliyor musun !?" Kız iki büklüm bir şekilde ağız içinden özürler diledi.

Zavallı genç adam yüksek sesten ve kolunda ki kontrolsüz baskı ile konuşmaya çalıştı "k- kolum acıyor" onun düşündüğün aksine sesi bir fısıltı gibiydi Jeon en sonunda değerlerlisinin kolunu bırakıp onu düzgünce tutu bu sırada görevli kız cebinden çıkardığı sakinleştirici iğneyi hazırladı sakin olmasına rağmen neden yaptığını anlamasa da üstüne duyduğu korku ile söylendiği gibi genç oğlanın koluna enjekte ediyordu Taehyung bağırıp çağırmak istedi ama bunun yerine vücudundan çekilip giden azıcık enerjisi ile Jeon'un koluna düştü ve artık yüzünü tamamen görüyordü o anda düşündü acaba ne zamandan beri en son onun yüzünü görmekten ölümüne nefret ediyordu.

"Kim Taehyung 21 yaşında, şiddete ağır eğilimi var en baştan ve merak ettiğinin yakınlık seviyemizden bahsedeyim sana, küçük hanım merak için de olduğunu biliyorum. O benim komşumun oğlu yani oğluydu aynı zamanda ve aynı zaman da hastamdı annesinin ölümden sonra uzun bir süre terapiler yaptık çok nazik, sakin içine kapanık iyi bir çocuktu, onun gerçek olamayacak kadar iyi olduğunu düşünürdüm zekiydi, aklıydı bir erkeğe göre çok güzel bir yüzü vardı, mükemmel bir ailesini vardı, başarılı, vizyon sahibi biri olarak büyüleyen biriydi," yüzünde beliren alaycı gülmesine ile devam etti konuşma Doktor Jeon "tabi ki sorunları da vardı mesela çekingenlik gibi arkadaşı yoktu, zorbalık görüp duruyordu daha bir çok şey ama en kötüsü de annesini gözlerinin önünde kaybetti acı çekti, hastanelerde sürünüp durdu, ölmek istedi ağır bir dönemdi ama atlatıgını düşündüm hepimiz böyle düşündük."