Γιατί με άφησες;

Κεφάλαιο 5

Ακόμα παίζει το πρωινό τραγούδι στα αυτιά μου... Σιγοψιθυρίζει η φωνή... "Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ'αγαπάς..." Ήταν η φωνή του ανακατεμένη με την φωνή του τραγουδιστή... Δεν ξέρω αλλά έχει μείνει και μέχρι σήμερα ηχεί στα αυτιά μου... Δεν καταλαβαίνω όμως κάτι... Αφού ήθελε όσο μπορώ να τον αγαπώ αυτός γιατί δεν έδειχνε κάτι γιατί δεν με αγάπησε όσο μπορούσε; Πφφ πάλι με έπιασαν τα δάκρυα μου... Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να συνεχίσω την αφήγηση παρακάτω... Τα κομμάτια μου είναι ακόμα σκόρπια... Συντρίμμια... Όσο κι αν δεν θέλω να το παραδεχτώ μου λείπει... Θα βάλω τα δυνατά μου να συνεχίσω... Δεν ήταν εκεί όταν ξύπνησα... Είχε φύγει... Με άφησε μόνη μου... Χτες ήταν η ωραιότερη νύχτα της ζωής μου και σήμερα η χειρότερη... Είχε αφήσει ένα χαρτί όπως και στον γάμο μας "Νιώθω να πνίγομαι συγγνώμη..." Πώς τον έπνιγα; Τι έκανα λάθος; Ευτυχώς που δεν του είπα όλα όσα νιώθω αλλιώς... Αλλιώς... Δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω πραγματικά... Γιατί φεύγεις από αυτό που νιώθεις; Γιατί αποφεύγεις όλα αυτά τα συναισθήματα; Γιατί πρέπει να σκέφτεσαι και να υπεραναλύεις τα πάντα και όχι να αφήνεις την καρδιά σου ελεύθερη να σε καθοδηγήσει; Σηκώθηκα να φύγω... Δεν είχε νόημα να κάθομαι εκεί και να βλέπω την προδοσία του. Ναι ήταν προδοσία το ότι με άφησε και προτίμησε την φυγή αντί να κάτσει εκεί και να το παλέψει... Και εγώ φοβάμαι όλα αυτά τα συναισθήματα που εμφανίστηκαν έτσι ξαφνικά από το πουθενά, όλα αυτά είναι πρωτόγνωρα για εμένα κι όμως είμαι εκεί... Περπατάω για να γυρίσω σπίτι.  Τα αυτοκίνητα συνεχώς μου κορνάρουν, βρίζουν, λένε <<πρόσεχε κοπέλα μου>> και εγώ να σκέφτομαι ένα γιατί... Δεν του είχα μιλήσει καν για όλα αυτά που ένιωθα. Τι ακριβώς τον έπνιγε; Εγώ θα του άφηνα όσο χρόνο και ελευθερία ήθελε δίχως να ζητήσω τίποτα... Απλώς ήθελα να είμαι δική του και αυτός δικός μου.